Κάπου στα μισά των play off…
Τελευταία μας επικοινωνία ήταν στο τέλος του πρώτου γύρου του top-16, όταν και κάναμε απολογισμό της πορείας των ελληνικών ομάδων μέχρι εκείνη την στιγμή μαζί με την ανάλυση των πιθανών σεναρίων για την τελική κατάταξη. Τελικά οι ελληνικές ομάδες δεν κατάφεραν να πάρουν το πλεονέκτημα έδρας, καθώς έχασαν τους καθοριστικούς αγώνες. Ας δούμε όμως τα εκ διαμέτρου αντίθετα δεδομένα όπως έχουν διαμορφωθεί σήμερα, μετά τους 2 πρώτους αγώνες σε Μόσχα και Βαρκελώνη.
ΤΣΣΚΑ-ΠΑΟ 2-0 (πιθανότητες πρόκρισης 99,9%-0,1%):
O Παναθηναϊκός, αφού δεν κατάφερε να κερδίσει κανέναν από τους κρίσιμους αγώνες που είχε στον Β΄ γύρο του top-16 (Μακάμπι έξω, Μπαρτσελόνα μέσα, Άλμπα μέσα, Ερ. Αστέρας έξω), έπεσε πάνω στην ρώσικη αρκούδα όπως ακριβώς και πέρυσι. Τότε κόντεψε να κάνει το break στον πρώτο αγώνα, κατάφερε να φτάσει την σειρά στο 2-2 εκμεταλλευόμενος το ΟΑΚΑ, αλλά παραδόθηκε άνευ όρων στο 5ο παιχνίδι στη Μόσχα. Φέτος η ψαλίδα έχει ανοίξει ακόμα περισσότερο, ο Παναθηναϊκός έχει μειώσει ρόστερ και στόχους, η ΤΣΣΚΑ έχει ενισχυθεί σε σχέση με πέρυσι αν υπολογίσει κανείς την προσθήκη του Κιριλένκο αλλά θα μου επιτρέψετε να πω και του Ιτούδη. Οι δύο πρώτοι αγώνες στην φιλική έδρα των Ρώσων ήταν απλά η επιβεβαίωση όσων φανταζόταν οποιοσδήποτε φίλαθλος του μπάσκετ. Η διαφορά εντός γηπέδου είναι χαοτική, δεν υπάρχει κανένας τομέας που να μπορεί ο Παναθηναϊκός να προβληματίσει την ομάδα του Έλληνα προπονητή. Υπεροπλία στην front line, στην περιφέρεια και γενικά τρομακτική διαφορά στο βάθος του πάγκου για την ΤΣΣΚΑ. Η ποσότητα και ποιότητα των μονάδων δεν συγκρίνονται σε καμία θέση και το -47 που φορτώθηκε ο Παναθηναϊκός φεύγοντας από τη Μόσχα προέκυψε αβίαστα. Σε αυτό βέβαια βοήθησαν και κάποιοι επιμέρους παράγοντες όπως:
Ο εξάστερος έχει μικρύνει πολύ ως ομάδα, η ψυχολογία της βαριάς φανέλας, του ιστορικού παρελθόντος και του μαχητικού πνεύματος έχουν αντικατασταθεί από τη νοοτροπία μία μεσαίας ομάδας της διοργάνωσης η οποία χάνει όλους τους αγώνες do-or-die, που αποδέχεται την ήττα απροβλημάτιστα αν το σκορ έχει ξεφύγει από νωρίς και που στην τελική ήδη έχει κάνει υπέρβαση με βάση τους στόχους που είχαν τεθεί στην αρχή της σεζόν, οπότε ότι και να γίνει σε αυτή την σειρά είναι αποδεκτό…
Κεφάλαιο Νέλσον. Αποκτήθηκε το καλοκαίρι έναντι 600.000€(!). Παρουσιάστηκε ως ο παίκτης που θα βοηθήσει τον Διαμαντίδη να απεμπλακεί από τις χαμάλικες δουλειές, που θα δημιουργήσει, που θα δώσει αυτό που δεν κατάφεραν πέρυσι Ούκιτς, Μπανκς κτλ. Η ομάδα τον κράτησε ακόμα και όταν στην αρχή της σεζόν είχε σοβαρό τραυματισμό, αναμένοντας την επιστροφή του «πιτ μπουλ» όπως είχε χαρακτηριστεί, ως το μεσσία της περιφέρειας. Εκτός από την αναλαμπή στον αγώνα του ΟΑΚΑ με την Ρεάλ, ο Νέλσον πλέον δείχνει σαν φοβισμένο κουτάβι, παρά για play maker που μασάει σίδερα. Εκτός από τα μοιραία λάθη του στις τελευταίες επιθέσεις κρίσιμων αγώνων που στοίχισαν στην ομάδα (και μάλλον και στην ψυχολογία του ίδιου), στα 12’ που αγωνίστηκε στη Μόσχα έμοιαζε σαν παίκτης από το παιδικό που έτρεμε να κατεβάσει την μπάλα.
Ο τραυματισμός του Σλότερ μείωσε ακόμα πιο πολύ τις επιλογές στην περιφέρεια (όχι ότι αποτελεί σημείο θετικής αναφοράς εκτός έδρας), ο Μπλουμς συνεχίζει την καθοδική πορεία του από τότε που υπέγραψε το συμβόλαιο του, ο Διαμαντίδης έχει μείνει ολομόναχος να παλεύει με αποτέλεσμα να συνεχίζει την κακή παράδοση κόντρα στην ρώσικη ομάδα.
Στους ψηλούς, κανείς, εκτός από τον Ιβάνοβιτς, δεν γνωρίζει τι συμβαίνει με τον Λαουάλ, ο οποίος αποκτήθηκε υποτίθεται για να γεμίσει την ρακέτα με αθλητικά στοιχεία τύπου Λάσμε που έλειπαν από τα πεντάρια της ομάδας. Τελικά ο αμερικάνος σέντερ δεν ακολούθησε καν την αποστολή στη Μόσχα, την θέση του πήρε ο Παπαγιάννης κάπου στο βάθος του πάγκου και όλοι αναρωτιούνται τι συμβαίνει τελικά με αυτή την υπόθεση.
Ο Γκιστ χρησιμοποιήθηκε από το 3 ως και το 5 αλλά δείχνει κουρασμένος μετά την υπερπροσπάθεια του top-16, ο Μπατίστα προσπαθεί φιλότιμα όσο μπορεί, ο Φώτσης παλεύει με όλη την αεροπορία της ΤΣΣΚΑ και ο Μαυροκεφαλίδης ο γνωστός soft παίκτης που θα κάνει ένα παιχνίδι το μήνα… Κόντρα σε Κάουν, Βοροντσίεβιτς, Χάινς, Κιριλένκο, Κριάπα και Κορόμπκοφ οι συγκρίσεις είναι καταδικαστικές.
Τα μόνα θετικά που πρέπει να κρατήσει ο Παναθηναϊκός από αυτούς τους δύο αγώνες είναι οι εμφανίσεις των Χαραλαμπόπουλου και Λούντζη. Και πάλι όμως το να μεγαλώνουν σε μία ομάδα που δεν τους μεταδίδει το πνεύμα του νικητή ή έστω που αγωνίζεται μέχρις εσχάτων για αυτή, δε νομίζω ότι είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος για να ψήσεις έναν παίκτη.
Και αυτό είναι το σημείο που δικαιολογημένα οι φίλοι της ομάδας τα έχουν βάλει με τον Ιβάνοβιτς.
Η νοοτροπία και η ψυχολογία της ομάδας, εκτός από το μερίδιο που αναλογεί στον κάθε παίκτη ξεχωριστά, είναι κυρίως έργο του εκάστοτε προπονητή. Και εκεί ο Μαυροβούνιος προπονητής δείχνει ότι έχει αποτύχει. Γενικά οι παίκτες μοιάζουν να έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους στο πρόσωπο του, συγκεκριμένο πλάνο στην επίθεση ειδικά δεν φαίνεται να υπάρχει, ενώ η διαχείριση του υλικού (έστω αυτού που είναι) και το οξυδερκές κοουτσάρισμα κατά την διάρκεια του αγώνα, σίγουρα δεν περιλαμβάνονται στα θετικά του στοιχεία. Σε συγκεκριμένες περιπτώσεις ακολουθεί άκρως αντίθετη στάση (πχ. «ευκαιρίες» 30’ συμμετοχών στον Νέλσον- καθολικός παραγκωνισμός Λαουάλ) και ανεξήγητες επιλογές (αφού πήρε τον Παπαγιάννη στην αποστολή, γιατί δεν τον χρησιμοποίησε ούτε λεπτό σε αγώνες που είχαν κριθεί από νωρίς;).
Συμπερασματικά, αμφιταλαντεύομαι αν τελικά η πρόκριση του Παναθηναϊκού στα play off θα έχει θετικό ή αρνητικό αντίκτυπο στο τέλος της σειράς. Γιατί ένας αποκλεισμός με sweap και κακές εμφανίσεις θα είναι δύσκολο να διαχειριστεί ψυχολογικά από παίκτες που δεν είναι συνηθισμένοι στο βάρος της πράσινης φανέλας. Ίσως να ήταν προτιμότερο να μην είχε περάσει από το top 16, να συγκεντρωθεί στο στόχο του πρωταθλήματος, να μην φορτωθούν οι βασικοί με έξτρα αγώνες και κούραση αλλά κυρίως να μην χαλάσει το κλίμα εντός και εκτός της ομάδας ακόμα περισσότερο, καθώς τον τελευταίο καιρό η αγωνιστική πορεία της ομάδας είναι αναμφισβήτητα καθοδική.
Μπαρτσελόνα – Ολυμπιακός 1-1 (πιθανότητες πρόκρισης 50%-50%):
Ο Ολυμπιακός χάνοντας από την Φενέρ στο ΣΕΦ (και από την ΤΣΣΚΑ στη Μόσχα), ήξερε ότι θα πρέπει να περάσει από την Βαρκελώνη για να φτάσει στη Μαδρίτη (έδρα του φετινού F-4). Στον πρώτο αγώνα θα έλεγε κανείς ότι οι ερυθρόλευκοι δεν κατέβηκαν για να κερδίσουν, αλλά ύστερα από αυτά που είδαμε στον αγώνα της Παρασκευής τολμώ να πω ότι αυτό μάλλον έγινε βάσει πλάνου. Ο Σφαιρόπουλος προφανώς στόχευσε στον δεύτερο αγώνα. Άφησε την Μπαρτσελόνα να φανερώσει το αγωνιστικό της πλάνο την Τετάρτη, έδωσε λίγο χρόνο συμμετοχής στον Σπανούλη για να βρει τα πατήματα του και την Παρασκευή σα να αμόλησε τα σκυλιά του πολέμου στη μάχη! Ο χθεσινός αγώνας πραγματικά θα μείνει στην ιστορία ως μία από τις καλύτερες εμφανίσεις του Ολυμπιακού στην Ευρώπη, ένα μόνο επίπεδο κάτω από τους δύο νικηφόρους τελικούς σε Πόλη και Λονδίνο.
Στραγγαλιστική άμυνα από την αρχή μέχρι το τέλος, αλληλοκαλύψεις σε όλο το μήκος και πλάτος της αμυντικής γραμμής, ομαδική δουλειά στα ριμπάουντ κόντρα στους πιο ψηλούς αντιπάλους, μυαλωμένες και στοχευμένες επιλογές στην επίθεση, πάθος και ενέργεια από όλους τους παίκτες, ακόμα και από όσους ήταν στον πάγκο πανηγυρίζοντας τα δρώμενα αυτών που ήταν στην πεντάδα κάθε στιγμή. Όλα αυτά σε συνδυασμό με την εκπληκτική ευστοχία στα 3π. ειδικά στα καίρια σημεία που οι γηπεδούχοι προσπαθούσαν να επανέλθουν στο σκορ , την καλύτερη εμφάνιση στην καριέρα του Πρίντεζη (όσο μπορώ να θυμηθώ τουλάχιστον), την ηγετική εμφάνιση του αρχηγού και την πολύτιμη αρωγή όλων ανεξαιρέτως (Μάντζαρης με 4/4 3π. , Λοτζέσκι και τη μοιρασμένη προσφορά από 20’ των Ντάνστον-Χάντερ), ολοκλήρωσαν την εικόνα μίας εντυπωσιακής και δίκαιης επικράτησης σε μία έδρα που οι Πειραιώτες πάντα έφευγαν ηττημένοι!
Ο Ολυμπιακός βραχυκύκλωσε τους Καταλανούς στην επίθεση τους (μόλις 7 ασιστ με μ.ο. τις 19,2), επέλεξε την παγίδα στα pic n roll του Ναβάρο, ο οποίος ήταν και ο μοναδικός που προσπάθησε να υψώσει ανάστημα κόντρα στην κόκκινη λαίλαπα και έτσι κατάφερε να κρατήσει την παραγωγικότητα των αντιπάλων του 20 ολόκληρους πόντους κάτω από το μ.ο. τους. Βάζοντας στην εξίσωση και το >50% που είχαν έξω από τα 6,75μ. οι παίκτες του Ολυμπιακού μέχρι το 37’ περίπου του αγώνα, η νίκη ήταν δεδομένη και εύκολη τολμώ να πω.
Όλα τα παραπάνω πιστώνονται στον προπονητή. Βγάζω το καπέλο στον Σφαιρόπουλο, ο οποίος αιχμαλώτισε τον Πασκουάλ, προετοίμασε την ομάδα του έτσι ακριβώς όπως έπρεπε και αγωνιστικά και ψυχολογικά και τώρα έχει το πλεονέκτημα της έδρας στα χέρια του. Όμως:
Όποιος νομίζει ότι η σειρά έχει πάρει τον δρόμο της και ο Ολυμπιακός έχει την πρόκριση στο τσεπάκι του, είναι γελασμένος. Θα θυμίσω ότι πρόπερσι και ο Παναθηναϊκός είχε κάνει το break στην Βαρκελώνη, αλλά οι μπλαουγκράνα πλήρωσαν με το ίδιο νόμισμα στον τέταρτο αγώνα και τελικά καθάρισαν στον πέμπτο και καθοριστικό αγώνα στην έδρα τους. Ο Ναβάρο και η παρέα του έχουν εμπειρία και ξέρουν να κερδίζουν σε οποιαδήποτε έδρα. Οι παίκτες της Μπαρτσελόνα έχουν ποιότητα, είναι πολλοί και έχουν και προπονητή που διαβάζει τα παιχνίδια. Όπως ο Σφαιρόπουλος χτύπησε σε αυτά που είδε στον πρώτο αγώνα, έτσι και ο Πασκουάλ θα προετοιμαστεί ανάλογα κόντρα σε όσα στοίχησαν στην ομάδα του στον δεύτερο. Οι αγώνες στο ΣΕΦ θα είναι πάρα πολύ αμφίρροποι. Αν βέβαια ο Ολυμπιακός πιάσει τα ίδια στάνταρ απόδοσης που είχε στην ισοφάριση της σειράς, δεν έχει να φοβηθεί τίποτα. Επειδή όμως το 110% είναι εξαιρετικά δύσκολο να επιτευχθεί ξανά μέσα σε τόσο χρονικό διάστημα και μάλιστα με τον ίδιο αντίπαλο, πιστεύω ότι θα δούμε δύο αγώνες με κομμένη την ανάσα. Για αυτό και το 50-50 που δίνω για την πρόκριση ανάμεσα στις δύο ομάδες.
Σημείο κλειδί θα είναι να αντιμετωπιστεί και πάλι αποτελεσματικά με physical game και ντουμπλαρίσματα ο Τόμιτς στο low post στο παιχνίδι με πλάτη, ο οποίος είναι η ραχοκοκαλιά της Μπαρτσελόνα στην επίθεση ακόμα και ως playmaker στο high post μετά από τα δυναμικά hedge out που κάνει ο Ολυμπιακός στα pic n roll.Επίσης να μείνει ο Χουέρτας εκτός ρυθμού αγώνα όπως στον δεύτερο που τέλειωσε με 6π. και μόλις 1 ας. Ο Ναβάρο όπως ξέρουμε όλοι, μπορεί να βάλει και 20 πόντους πετώντας τη μπάλα από παντού στο ένα πόδι, όμως από μόνος του δεν έχει πλέον τις αντοχές να καθαρίσει έναν αγώνα σε αυτόν τον αγωνιστικό ρυθμό, ειδικά αν ο Ολυμπιακός τον στοχεύσει στις δικές του επιθέσεις σε καταστάσεις isolation 1vs1 ή σε διαρκή pic n roll με τον παίκτη που μαρκάρει.
Όπως και να χει θα δούμε φοβερούς αγώνες και ελπίζουμε η ελληνική ομάδα να περάσει στο F-4.
Υγ. Στα άλλα ζευγάρια η Φενέρ του Ομπράντοβιτς δείχνει έτοιμη να τσεκάρει το εισιτήριο της για τη Μαδρίτη, αφού κατάφερε να την βγάλει καθαρή κυρίως στον πρώτο αγώνα της σειράς, όσο και αν η Μακάμπι είναι πάντα υπολογίσιμη αξία. Στο Ρεαλ-Εφες όλα τα προγνωστικά έδιναν Ρεάλ δαγκωτό όμως ο Ιβκοβιτς αποδεικνύει πόσο σημαντικό ρόλο παίζει ο προπονητής στο σύγχρονο μπάσκετ. Ο Λάσο είδε να χάνει την γη κάτω από τα πόδια του όταν η ομάδα του έφτασε να χάνει με -17π. στον δεύτερο αγώνα και το break να έρχεται, αλλά ας είναι… καλά η αστοχία του Περπέρογλου στις τελευταίες επιθέσεις των Τούρκων και το δεδομένο σπρώξιμο από την διαιτησία. Θα είναι εξαιρετικά δύσκολο πάντως για την Εφες να γυρίσει από το 0-2 και να δούμε δύο τούρκικες ομάδες στο F-4 , αντί της οικοδέσποινας Ρεάλ…
Χάρης Τσαμπούρης, προπονητής καλαθοσφαίρισης
BSc in Physical Education and Sports Science, specialization in Basketball Coaching