Λίγες ώρες έχουν απομείνει μέχρι την έναρξη του Eurobasket. Η εθνική μας έχει ολοκληρώσει τους αγώνες προετοιμασίας και πλέον ο Κατσικάρης θα προσπαθήσει να βάλει τις τελευταίες πινελιές στους τομείς που χρειάζεται. Γενικά η ομάδα μας έχει δείξει καλά συμπεριφορά στην άμυνα, αλλά στην επίθεση το σκορ παραμένει σε χαμηλά επίπεδα. Κι αυτό παρά το ότι φέτος, ύστερα από πολλά χρόνια, η εθνική μας απαρτίζεται από τους καλύτερους Έλληνες παίκτες, χωρίς καμία απουσία, κάτι που έχει δημιουργήσει πολύ υψηλές προσδοκίες. Πόσο δικαιολογημένες όμως είναι αυτές; Θα προσπαθήσουμε να αναλύσουμε τι είδαμε μέχρι στους φιλικούς αγώνες που έδωσε η ομάδα μας, κάνοντας κριτική σε ατομικό επίπεδο για όλους τους παίκτες της τελικής δωδεκάδας.
Αναλυτικά:
1. Μάντζαρης
Ο play maker του Ολυμπιακού προέρχεται από μία καλή χρονιά που έδειξε κάποια σημάδια βελτίωσης στο παιχνίδι του. Όμως στην εθνική ως τώρα η εικόνα του είναι του Βαγγέλη που είχε μείνει στάσιμος μέχρι και πέρυσι, πάντα αναλογικά με τις προσδοκίες που υπήρχαν για έναν παίκτη αυτής της ηλικίας με ρόλο βασικού σε μία πρωταγωνιστική ομάδα. Έλλειψη αυτοπεποίθησης, άχρωμο παιχνίδι και ένα γενικότερο άγχος να αποδείξει πράγματα είναι τα κύρια χαρακτηριστικά των εμφανίσεων του. Σίγουρα ο ρόλος του θα είναι συγκεκριμένος και ειδικός, καθώς ιεραρχικά αλλά και αγωνιστικά είναι ο πέμπτος guard της ομάδας, με έμφαση στις αμυντικές αποστολές και στην οργάνωση του παιχνιδιού. Μάλλον τα λεπτά συμμετοχής του θα είναι τα λιγότερα από όλους τους συμπαίκτες του.
2. Καλάθης
Ο πρώην NBAer, μετά και το διετές σήριαλ της μεταγραφής του στον Παναθηναϊκό, έχει να σηκώσει το βάρος του βασικού οργανωτή της ομάδας. Σαφώς πρόκειται για ένα από τα καλύτερα play maker που υπάρχουν στην Ευρώπη αυτή την στιγμή και ο πολύς ντόρος που έχει γίνει γύρω από το όνομα του έχει ανεβάσει το επίπεδο των απαιτήσεων από το Νικ. Δυστυχώς όμως η έλλειψη ρυθμού στο παιχνίδι του είναι καταφανέστατη, λόγω της περιορισμένης συμμετοχής που είχε όλη την χρονιά που μας πέρασε. Σε μεμονωμένες φάσεις οι ικανότητες του βγαίνουν στο παρκέ, όμως θα πρέπει να σταθεροποιήσει την απόδοση του σε πολύ υψηλό επίπεδο για να έχει τύχη η ομάδα μας, ειδικά από την στιγμή που ο Κατσικάρης τον προορίζει για 20+ λεπτά σε κάθε αγώνα, σύμφωνα με ότι έχουμε δει μέχρι τώρα. Επίσης είναι ο βασικός μας περιφερειακός αμυντικός, ενώ καθοριστική θα είναι η χημεία του με τον Σπανούλη, κάτι που μέχρι τώρα δεν είχε φανεί στο γήπεδο. Όντας βασικός, θα είναι βαρόμετρο στην πορεία της ομάδας.
3. Σπανούλης
Ο ηγέτης του Ολυμπιακού, για πολλούς ο καλύτερος Ευρωπαίος παίκτης της τελευταίας τριετίας, θα είναι ο βασικός shooting guard της εθνικής μας. Κι αυτός όμως δεν δείχνει στην καλύτερη δυνατή κατάσταση, καθώς ξεκίνησε την προετοιμασία με έναν μικροτραυματισμό. Επίσης πολλοί είναι αυτοί που υποστηρίζουν ότι η παρουσία του Σπανούλη κάνει περισσότερο κακό στην ομάδα, παρά καλό. Οπωσδήποτε όπου υπάρχει καπνός, υπάρχει και φωτιά, όμως ποιος μπορεί να αρνηθεί ότι ο Βασίλης πρέπει να έχει τον ρόλο του ηγέτη της εθνικής; Είναι γεγονός ότι ο κακός Σπανούλης που δεν θα αποδεχτεί και αρκετά λεπτά στον πάγκο , που «απαιτεί» να περνάει η μπάλα σε κάθε επίθεση από τα χέρια του , όπως έχει συνηθίσει στον Ολυμπιακό, ίσως πάρει μαζί του στον πάτο όλη την ομάδα. Επειδή όμως είναι έμπειρος παίκτης και ξέρει αν θέλει να διαχειριστεί τόσο τις καταστάσεις, όσο και το σώμα του, τα πάντα θα εξαρτηθούν από τον χρόνικο διάστημα της συμμετοχής του και τις ισορροπίες που θα καθορίσει ο προπονητής του εθνικού συγκροτήματος. Όπως είπα και παραπάνω, η συνεργασία του με τον Καλάθη δεν έβγαλε στα φιλικά αυτό που θα θέλαμε, ενώ τα πατήματα του δεν είναι αυτά που τον έχουμε συνηθίσει. Ας ελπίσουμε ότι θα στρώσει η κατάσταση και ότι θα δούμε τον καλό Σπανούλη που αποτελεί πυρηνικό όπλο στην επίθεση μας.
4. Σλούκας
Μετά το περιπετειώδες καλοκαίρι που πέρασε με την μεταγραφή του τελικά στην Τουρκία, ο Σλούκας μάλλον ζει κάποιο déjà vu σχετικά με τον ρόλο και τον χρόνο συμμετοχής που του αναλογεί στην ομάδα της εθνικής. Και πάλι έρχεται από τον πάγκο και πάλι είναι το γαλλικό κλειδί που ξεκλειδώνει τον ρυθμό της ομάδας μας στην επίθεση, ότι ακριβώς συνέβαινε και στον Ολυμπιακό δηλαδή. Τολμώ να πω ότι βάσει φόρμας θα έπρεπε να είναι το βασικό μας δυάρι με τον περισσότερο χρόνο συμμετοχής, όμως κάποια στερεότυπα δείχνουν ακόμα πολύ σταθερά μέσα στο προπονητικό team ,ώστε να δούμε κάτι διαφορετικό από αυτό που είδαμε στους αγώνες προετοιμασίας. Πλέον ο Σλούκας κάνει τα πάντα μέσα στο γήπεδο, τρέχει σε ανοικτό γήπεδο, είναι πολύ γρήγορος σε set παιχνίδι, δημιουργεί ρήγματα, τελειώνει αποτελεσματικά τις φάσεις με μπασίματα, σουτάρει καλά , ενώ ίσως είναι και ο καλύτερος clutch player που έχουμε στο αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα. Μακάρι να μην του κοπεί η φόρα που έχει πάρει…
5. Ζήσης
Ο αρχηγός της εθνικής, σταθερή αξία. Αυτόν ξέρουμε, αυτόν εμπιστευόμαστε. Αν και δεν έχει τον πιο ξεκάθαρο ρόλο, είναι ο combo guard που κάθε προπονητής θέλει στην ομάδα του. Ο Νίκος κάνει τα πάντα και συμφέρει, προσφέρει ηρεμία στην ομάδα και καθαρό μυαλό, βοηθάει στο κατέβασμα της μπάλας, στο σκοράρισμα, στην άμυνα, πασάρει καλά στον ελεύθερο παίκτη , παράλληλα με τον ρόλο του πνευματικού ηγέτη της ομάδας. Στην προετοιμασία έδειξε ακριβώς αυτά που ξέρουμε τόσα χρόνια, δηλαδή τον παίκτη που θα καλύψει κάθε κενό στην περιφέρεια. Η συμμετοχή του μπορεί να είναι από μερικά λεπτά μέχρι και ολόκληρα 20λεπτα, ανάλογα με την απόδοση των συμπαικτών του.
6. Περπέρογλου
Ο Έλληνας forward αφού έκλεισε ένα ακόμα μεγάλο συμβόλαιο, επιστρέφει στην εθνική μας μάλλον ως το τρίτο 3άρι της ομάδας. Πολυδιάστατος στην επίθεση καθώς παίζει με πλάτη, αλλά σουτάρει και με πρόσωπο, αν καταφέρει να είναι αποτελεσματικός στα λίγα λεπτά συμμετοχής που του αναλογούν, θα είναι τεράστιο κέρδος για το συγκρότημα του Κατσικάρη. Άλλωστε ο Στράτος ποτέ δεν έχει δημιουργήσει θέματα σχετικά με τον χρόνο που παίζει και είναι συνηθισμένος να έρχεται από τον πάγκο με καλή ψυχολογία και κρύο αίμα. Στην προετοιμασία δεν έβγαλε μάτια, αλλά σίγουρα είναι όφελος για την εθνική μας να έχει έναν αναπληρωματικού αυτής της εμβέλειας.
7. Παπανικολάου
Ίσως ο παίκτης που η θέση του στην ομάδα σχολιάστηκε περισσότερο από οποιουδήποτε άλλου. Δικαιολογημένα θα λέγαμε, καθώς ο Παπ, μετά την παρθενική του χρονιά στο NBA που ουσιαστικά πήγε χαμένη αγωνιστικά, δείχνει τελείως εκτός ρυθμού. Άλλος παίκτης πήγε στην Αμερική, άλλος γύρισε στην Ευρώπη. Βάσει αγωνιστικής κατάστασης πιθανότατα θα έπρεπε να έχει αποκλειστεί από την τελική 12αδα, όμως ο Κατσικάρης ποντάρει στην ενέργεια που βγάζει πάνω στο παρκέ και ελπίζει ότι πρώην παίκτης του Ολυμπιακού και της Μπαρτσελόνα θα καταφέρει να βγάλει τον παλιό καλό Παπανικολάου. Το κακό είναι ότι ο Παπανικολάου είναι παίκτης ψυχολογίας και αν δεν του βγει κάποιο καλό παιχνίδι στα πρώτα της εθνικής μας , μάλλον θα έχει συμπληρωματικό ρόλο στην ομάδα και θα αποτελέσει πεδίο κριτικής για τον coach και την επιλογή του.
8. Αντετοκούμπο
Ο Γιάννης συγκεντρώνει όλα τα βλέμματα στους αγώνες της εθνικής μας κι αυτό συμβαίνει δικαιολογημένα αν κρίνουμε την αγωνιστική του κατάσταση, εκτός από τον όνομα και την λάμψη ενός νέου αστέρα του NBA που δημιουργεί σιγά σιγά. Σε ανοικτό γήπεδο είναι ασταμάτητος, στην άμυνα καλύπτει τους πάντες και τα πάντα, ενώ έχει βελτιώσει και το μακρινό του σουτ. Κάποιες γκρίνιες έχουν εκφραστεί από τους προπονητές της εξέδρας στο ίντερνετ (Ελλάς το μεγαλείο σου), ότι δεν παίζει για την ομάδα, αλλά για τον εαυτό του, ότι τραβάει πολλές προσπάθειες, ότι δεν δίνει τη μπάλα στον playmaker κτλ. Σίγουρα ποτέ δεν είχαμε έναν παίκτη στον εθνικό μας συγκρότημα με αυτά τα χαρακτηριστικά, οπότε λογικό μου φαίνεται αρκετοί να μην είναι …συμβατοί με τέτοιου είδους ενέργειες. Το θέμα είναι αν η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα; Με άλλα λόγια, ο Κατσικάρης θα προσπαθήσει να τον χαλιναγωγήσει για να παίξει στους ρυθμούς του set παιχνιδιού που είναι το σήμα κατατεθέν της ελληνικής ομάδας δεκαετίες τώρα, ή θα του δώσει χώρο και ελευθερία κινήσεων, πλαισιώνοντας τον με τους ανάλογους συμπαίκτες στο παρκέ (πχ. Σλούκα-Καλάθη); Επίσης ο Κατσικάρης τον δοκίμασε και στο 4 σε πιο ευέλικτα σχήματα, κάτι που δεν είχε και φοβερά αποτελέσματα, όμως ακόμα και όταν παίζει στο 3, θα έλεγα ότι ο προπονητής της εθνικής μας οφείλει να τον αξιοποιήσει περισσότερο, ενδεχομένως με κάποιο place για post up game καθώς υπερέχει ισομετρικά από τους αντιπάλους του, κάτι που δεν είδαμε μέχρι τώρα. Φαντάζομαι ότι ο coach το κρατάει ως άσσο στο μανίκι του για τα δύσκολα. Οπωσδήποτε ο παίκτης που μπορεί να αλλάξει επίπεδο την εθνική μας και που λογικά θα έχει τον περισσότερο χρόνο συμμετοχής (ίσως και ως center ανάγκης).
9. Καϊμακόγλου
Ο γενειαφόρος power forward ήταν από τους παίκτες που ακουγόταν ότι τελικά θα κοπούν και όχι άδικα αν κρίνουμε από την απόδοση του στα φιλικά. Πολύ άστοχος, αργός στην άμυνα, με λάθος ενέργειες και γενικά μέτριες εμφανίσεις, δεν παύει όμως να είναι ένα χρήσιμο εργαλείο που μπορεί να σπρώξει και να δώσει δύναμη στην ομάδα. Λογικά θα χρησιμοποιηθεί από λίγο ως ελάχιστα, ειδικά αν ο Αντετοκούμπο παίξει και στο τέσσερα. Ας ελπίσουμε να βελτιωθεί η απόδοση του ,γιατί σε μία διοργάνωση με καθημερινά παιχνίδια, όλοι οι παίκτες είναι απαραίτητοι. Διαφορετικά θα «παλέψει» με το Μάντζαρη για τον λιγότερο χρόνο συμμετοχής.
10. Πρίντεζης
Ο υπαρχηγός του Ολυμπιακού δείχνει ότι συνεχίζει στους ρυθμούς που τελείωσε και την χρονιά με την ομάδα του. Ο Γιώργος είναι πλέον από τους καλύτερους παίκτες στην Ευρώπη στην θέση του, ενώ χρωστάει και μία καλή διοργάνωση με την φανέλα της εθνικής. Ίσως το πιο αξιόπιστο ποστάρισμα της ομάδας μας, ενώ μαζί με τον Γιάννη συνιστούν ένα εκρηκτικό δίδυμο forward. Θα εξαρτηθούν πολλά από την απόδοση του, ειδικά αν ο Καϊ δε μπορέσει να συμπληρώσει επάξια την θέση του δεύτερου ψηλού.
11. Κουφός
Αν έλεγα ότι είμαι ικανοποιημένος από αυτά που μας έχει δείξει ο Κουφός, θα έλεγα ψέματα. Προσωπικά έχω απογοητευτεί, περίμενα να δω έναν center που θα παίζει με δύναμη, θα καθαρίζει τα ριμπάουντ και θα τελειώνει αποτελεσματικά τις φάσεις στο ζωγραφιστό. Αντ’ αυτού ο Κώστας έχει τρομερό πρόβλημα στο ριμπάουντ, στην ομαδική (αλλά και στην ατομική άμυνα), ενώ στην επίθεση είναι ασταθής. Ειδικά στην αντιμετώπιση του pick n roll , η παρουσία του στην πεντάδα δημιουργεί ρήγματα στην άμυνα μας. Επίσης αν αναλογιστούμε ότι στα φιλικά δεν αντιμετώπισε και πολύ ποιοτικούς αντιπάλους, αλλά ακόμα και με αυτούς συνάντησε προβλήματα, τότε ο ελληνοαμερικάνος center ίσως αποδειχθεί η αχίλλειος πτέρνα της εθνικής μας , ειδικά αν αναλογιστούμε ότι ο Κατσικάρης επέλεξε να κατέβει με 5 «κοντούς», αντί για 5 «ψηλούς». Στον αγώνα δε με την Λιθουανία που συνάντησε έναν αντίπαλο περιωπής, ο Βαλαντιούλας έκανε πάρτυ στην ρακέτα μας. Καθοριστικότατος παράγοντας η απόδοση του Κουφού και ο συντονισμός του με τον ρυθμό της ομάδας.
12. Μπουρούσης
Ο κλασικός Μπουρούσης που όλοι γνωρίζουμε. Με την φανέλα με το εθνόσημο θα δώσει ότι έχει, θα παλέψει με τα αντίπαλα θηρία, θα γκρινιάξει, θα πει και τα δικά του στους δημοσιογράφους. Μέχρι στιγμής έρχεται από τον πάγκο, όμως ο λαός λέει ότι σημασία δεν έχει ποιος ξεκινάει το παιχνίδι, αλλά ποιος το τελειώνει. Και σύμφωνα με ότι έχουμε δει, πολύ φοβάμαι ότι ο Γιάννης θα είναι πάλι μόνος του ουσιαστικά στην θέση του center. Αν ο Κουφός δεν βελτιωθεί, πάλι θα έχουμε τα ίδια περσινά προβλήματα με τις ομάδες που έχουν γεμάτη frontline. Αν ο Κατσικάρης καταφέρει να τον έχει φρέσκο στα κρίσιμα σημεία των αγώνων, τότε θα έχουμε πλεονέκτημα. Αν όχι θα υπάρξει σοβαρό πρόβλημα, κάτι που φάνηκε γενικά και στην συγκομιδή των ριμπάουντ σε όλα τα παιχνίδια της προετοιμασίας. Πάντως και αυτός δεν είναι στην καλύτερη φόρμα της καριέρας του, αν αναλογιστούμε και το μικρό χρόνο συμμετοχής που είχε στην Ρεάλ, όμως τα τελευταία χρόνια δεν υπάρχει καλοκαίρι που δεν πρωταγωνιστεί με την εθνική μας. Ας κάνει το ίδιο και φέτος λοιπόν, άλλωστε ακόμα παραμένει χωρίς ομάδα, όποτε ένα καλό τουρνουά θα του δώσει το δικαίωμα και για ένα ακόμα πλουσιοπάροχο συμβόλαιο.
Coach Κατσικάρης…
Το αποτέλεσμα στο Παγκόσμιο πέρυσι άφησε πικρή γεύση. Οπωσδήποτε ο προπονητής έχει σημαντική ευθύνη για την εικόνα της ομάδας στο knock out παιχνίδι, κυρίως στο κομμάτι της ψυχολογίας. Φέτος είχε την τύχη-«ατυχία» να δηλώσουν παρόντες όλοι οι παίκτες που αποφάσισε να καλέσει στην εθνική. Από τη μία λοιπόν έχει συγκεντρώσει το καλύτερο έμψυχο δυναμικό που είχε η εθνική εδώ και μία δεκαετία σχεδόν, από την άλλη πλέον δεν θα έχει καμία δικαιολογία σε περίπτωση που η ομάδα μας αποτύχει εξαιτίας λανθασμένων επιλογών, είτε γενικά στην κατάρτιση της τελικής δωδεκάδας, είτε και στο rotation κάθε 40λεπτου ξεχωριστά. Ήδη έχουν ακουστεί αρκετές διαφωνίες για την επιλογή του Παπανικολάου, του Καϊμακόγλου ή ακόμα και του Μάντζαρη και της επιλογής να κατέβει η ομάδα με 5 κοντούς, αντί για 5 ψηλούς πχ. Η προσωπική μου άποψη είναι ότι στην περίοδο της προετοιμασίας (αναγκαστικά μέχρι ενός σημείου) μοίρασε πολύ τον χρόνο συμμετοχής σε όλους τους παίκτες, με αποτέλεσμα να μην είναι ακόμα ξεκάθαροι οι ρόλοι στο παρκέ, με ότι συνεπάγεται κάτι τέτοιο. Και επειδή μιλάμε για παίκτες που είναι πρωταγωνιστές με τον έναν ή τον άλλον τρόπο στις ομάδες τους, δεν είναι το πιο εύκολο πράγμα για αυτούς να προσαρμόσουν την ψυχολογία τους στις απαιτήσεις ενός 5λεπτου στον ένα αγώνα πχ, ενώ στον προηγούμενο μπορεί να έχουν αγωνιστεί 20+ λεπτά. Επίσης η ομάδα δείχνει ότι στερείται επιθετικών λύσεων μέσα από αυτοματοποιημένες ομαδικές ενέργειες. Ενδεχομένως αυτές τις μέρες των τελευταίων προπονήσεων να γίνει εντατική δουλειά πάνω στα συγκεκριμένα σημεία, που προφανώς ο Κατσικάρης έχει αναγνώσει κι ο ίδιος.
Τέλος, πολλά θα εξαρτηθούν από τις ισορροπίες που θα κρατήσει ο coach στους χρόνους συμμετοχής της πρώτης φάσης, ώστε να καταφέρει να έχει ετοιμοπόλεμους όλους του παίκτες και στα κρίσιμα knock out παιχνίδια. Ούτε να κάψει σωματικά παίκτες με πολύ χρόνος συμμετοχής, αλλά ούτε και ψυχολογικά με μικρές/τυπικές συμμετοχές 3 λεπτών. Δύσκολο το σταυρόλεξο…
Γενικά…
Η εθνική μας φέτος έχει μία δωδεκάδα που αποτελείται αναμφισβήτητα από παικταράδες. Για να μην το αναλύσω , γιατί φαντάζομαι ότι κάπου έχετε διαβάσει τους τίτλους που έχουν κατακτήσει όλοι μαζί ή τα συμβόλαια που έχουν ,αυτό είναι η ευχή και η κατάρα της συγκεκριμένης ομάδας. Δηλαδή, μιλάμε για παίκτες που έχουν όλοι τους μεγάλη εμπειρία, τρομερές παραστάσεις, φοβερές δυνατότητες, όμως ακριβώς επειδή είναι φτασμένοι παίκτες ενδεχομένως να τους λείπει το κίνητρο. Και στον αθλητισμό το κίνητρο είναι ο σημαντικότερος παράγοντας που κρίνει τον νικητή, ειδικά σε ένα ομαδικό άθλημα. Αν όλοι αυτοί οι διακεκριμένοι παίκτες καταφέρουν να βάλουν το εγώ τους κάτω από το εμείς και παίξουν παθιασμένα για το αποτέλεσμα και την διάκριση, αν ο Κατσικάρης καταφέρει να τους τσιτώσει (με την καλή έννοια)τον εγωισμό τότε η εθνική μας έχει σίγουρα τα φόντα να φτάσει τουλάχιστον στην τελική τετράδα. Διαφορετικά η οκτάδα θα είναι η λογική κατάταξη της. Το κομβικό παιχνίδι θα είναι το δεύτερο knock out παιχνίδι, που σύμφωνα με τις διασταυρώσεις και την (όποια) λογική θα είναι κόντρα σε Ισπανούς ή Σέρβους, αμφότεροι από τα φαβορί της διοργάνωσης και κακοί μας δαίμονες. Εκεί θα φανεί αν η ομάδα αξίζει για το κάτι παραπάνω (=μετάλλιο) ή θα αρκεστεί σε μία ουδέτερη μετριότητα των θέσεων 5-8. Έτσι κι αλλιώς επιτυχία και διάκριση χωρίς μεγάλες νίκες δεν γίνεται…
Καλή τύχη στους διεθνείς μας λοιπόν, ας ελπίσουμε ότι φέτος η «επίσημη αγαπημενή» θα επανέλθει στον δρόμο των επιτυχιών, που τόση ανάγκη το έχουμε όλοι μας για να χαμογελάσει λίγο η ψυχή μας αυτές τις μαύρες εποχές που ζούμε.
Του Χάρη Τσαμπούρη, προπονητή καλαθοσφαίρισης BSc in Physical Education and Sports Science, specialization in Basketball Coaching