«Μεσημέρι Κυριακής στη Βάρης- Κορωπίου. Ένα παιδί είναι ξαπλωμένο στη μέση του δρόμου. Μοιάζει να έχει πάθει κρίση επιληψίας. Τα αυτοκίνητα περνούν πλάι του. Κινδυνεύει. Κανείς δεν ξέρει τι να κάνει. Δυστυχώς. Ο Δημήτρης Παπανικολάου είναι λίγα μέτρα πιο πίσω. Κατεβαίνει από το αυτοκίνητο. Ζητάει από τους άλλους οδηγούς να σταματήσουν την κυκλοφορία και να τον αφήσουν μόνο του με το παιδί. Πλησιάζει το παιδί. Αντιλαμβάνεται ότι είναι μια από τις κρίσεις ανθρώπου που βρίσκονται στο φάσμα του αυτισμού. Ξαπλώνει πλάι του. Μιλάνε για τις ομάδες… Μπαίνει στον κόσμο του και τον ηρεμεί. 
«Πάμε τώρα λίγο στην άκρη γιατί εδώ φοβάμαι ότι θα με πατήσει κάνα αυτοκίνητο», του λέει. Ο μικρός πείθεται. Να πάει στην άκρη για το χατίρι του φίλου του. Όλα καλά. Τυχερός ο μικρός. Πιο τυχεροί εμείς που έχουμε τον Μήτσο…». Μία ιστορία την οποία αποκάλυψε μέσα από το προσωπικό του προφίλ ο έγκριτος συνάδελφος Νίκος Συρίγος, ζητώντας παράλληλα συγγνώμη από τον παλαίμαχο καλαθοσφαιριστή, που είναι γνωστό ότι δεν του πολυαρέσει να προβάλει ενέργειες σαν κι αυτή, αλλά εκείνο που επιδιώκει είναι ν’ αλλάξει την εικόνα, αλλά και την καθημερινότητα όλων όσοι βρίσκονται στο φάσμα του αυτισμού.
«Συγγνώμη ρε φίλε που το ανεβάζω. Ξέρω ότι δεν γουστάρεις. Αλλά να, αφού μου είπες την ιστορία πίσω από τις φωτό που μου έστειλε ένας κοινός φίλος μας που ήταν εκεί, είπα να την μοιραστώ μπας και την επόμενη φορά ξέρουμε, εμείς οι άσχετοι, τι να κάνουμε… Σαν πρώτη αντίδραση. Σαν πρώτη βοήθεια. Σαν το φιλί της ζωής. Τον φίλο της ζωής. Δημητρό πόσο πολύτιμος μας είσαι… Βάλτε μάθημα στο σχολείο τι πρέπει να κάνουμε σε αυτές τις περιπτώσεις. Δεν φτάνει ο Δημήτρης. Πιτσιρίκο μου συγγνώμη που δεν ξέρουμε… θα μάθουμε!», συμπληρώνει στο κείμενό του ο Νίκος Συρίγος.
Κι αυτή η φράση του Συρίγου, «Βάλτε μάθημα στο σχολείο τι πρέπει να κάνουμε σε αυτές τις περιπτώσεις», θα πρέπει να γίνει «χθες» – που λένε και στη δημοσιογραφική «γλώσσα» – από τους αρμόδιους του Υπουργείου Παιδείας, διότι τον αυτισμό είναι «συνοδός» για τους πάσχοντες σε όλη τους τη ζωή, όμως θα πρέπει όλοι εμείς οι υπόλοιποι να μάθουμε να τους στηρίζουμε. Διότι κατ’ αυτόν τον τρόπο μπορούν να βελτιωθούν σημαντικά – προσοχή όχι να θεραπευτούν – και να έχουν πολύ καλύτερη ανταπόκριση και να κατανοούν τον κόσμο γύρω τους…
Λίγη ώρα μετά την δημοσιοποίηση της είδησης κι ο Δημήτρης Παπανικολάου, έδωσε περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με τον τρόπο που αντιλήφθηκε ότι ο νεαρός ανήκει στο φάσμα του αυτισμού, αλλά και τις δικές του κινήσεις για να τον προσεγγίσει. “Σήμερα μιας και έγινε ήδη γνωστό, αφού ήμασταν σε δρόμο ταχείας κυκλοφορίας για 10 περίπου λεπτά, είδα έναν νεαρό πεσμένο στο έδαφος και να μην δέχεται ενήλικες να τον ακουμπάνε καθώς προσπαθούσαν να τον τραβήξουν στην άκρη. Κοίταξα αν υπάρχει αίμα τριγύρω η όχημα τρακαρισμένο και δεν είδα. Έριξα μια γρήγορη ματιά στον καθρέφτη να κρίνω αν μπορώ να βοηθήσω η αν θα προκαλέσω πολύνεκρο. Είχα καταλάβει ότι πρόκειται για αυτισμό χαμηλής λειτουργικότητας σε κρίση.