Μία γενιά μετράει τ’ άστρα, θα μπορούσαμε να πούμε παραφράζοντας τον τίτλο του εκπληκτικού βιβλίου του Μενέλαου Λουντέμη, γι’ αυτά τα παιδιά της εθνικής παίδων. Που μπορεί να μην κατάφεραν να φορέσουν στο στήθος τους το μετάλλιο, όμως δεν θα πρέπει να κλάψουν για την ήττα τους από τη Γαλλία (65-46) στον μικρό τελικό του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος στα Σκόπια.
Ή ακόμη κι αν κλάψουν (δικαιολογημένο θα ‘ναι κι αυτό), θα πρέπει πολύ γρήγορα να σκουπίσουν τα δάκρυά τους και να κοιτάξουν μπροστά. Διότι το μέλλον τους με βάσει την εικόνα τους διαγράφεται λαμπρό, αρκεί να φροντίσουν να κρατήσουν χαμηλά το κεφάλι τους και το μυαλό τους να μείνει προσηλωμένο σε αυτό που κάνουν. Και το κάνουν καλά… Ασχέτως εάν σε ένα, δύο παιχνίδια φάνηκε να παίζουν αγχωμένοι από το βάρος που “φορτώθηκε” στις πλάτες τους, ειδικά μετά τα στραπάτσα των νέων ανδρών και των εφήβων…
Η ελληνική ομάδα αν και είχε καλό ξεκίνημα, υπεροχή στα ριμπάουντ (14-8) και σκληρή άμυνα (που έδωσε και προβάδισμα με 13-7 και 15-9), στη συνέχεια έχασε τον… προσανατολισμό της. Έκανε σωρεία λαθών, δίνοντας το δικαίωμα στους Γάλλους να βρουν εύκολους πόντους στον αιφνιδιασμό (πέτυχαν 14 στο πρώτο μισό του ματς) και ν’ ανατρέψουν το εις βάρος τους 24-17. Οι “τρικολόρ” μ’ ένα επιμέρους 2-17, έκλεισαν το πρώο 20λεπτο με το ταμπλό να γράφει 26-34, θέτοντας αρκετούς προβληματισμούς στο τεχνικό επιτελείο της ελληνικής ομάδας.
Που έβλεπε τους παίκτες του να κάνουν υπερπροσπάθεια για να μαζέψουν τις διαφορές (30-34), αλλά να δίνουν με περισσή ευκολία τη μπάλα στους αντιπάλους τους, που με τη σειρά τους ανέβασαν το δείκτη του σκορ σε διψήφια νούμερα (32-44 στο 26′, 34-49 στο 27′). Η γαλλική άμυνα αποδεικνυόταν πολύ σκληρή για τους Έλληνες παίκτες, που μοχθούσαν να βάλουν τη μπάλα στο πλεκτό, έχοντας χάσει την ψυχολογία και μαζί σχεδόν όλες τις μονομαχίες…
Ο δείκτης της διαφοράς συνεχώς ανέβαινε (34-53 στο 29′) και τίποτε δεν έδειχνε ότι μπορούσε ν’ αλλάξει τη μορφή της αναμέτρησης. Οι Γάλλοι είχαν επιβάλλει στο έπακρο το ρυθμό τους και “έπνιξαν” με την πολύ καλά διαβασμένη αμυντική τους λειτουργία το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα. Το επιμέρους σκορ 8-20 του τρίτου δεκαλέπτου είναι ενδεικτικό (34-54) της μίζερης επιθετικής λειτουργίας, αλλά και του… βατερλώ στην άμυνα για την ελληνική ομάδα (που έκανε λάθος ακόμη και σε επαναφορά της μπάλας από την πλάγια γραμμή!).
Κι εκεί που όλα έδειχναν ότι θα ερχόταν μία βαριά ήττα, οι Έλληνες παίκτες αποφάσισαν να μην πουν αντίο στη διοργάνωση, με μία άσχημη εικόνα. Πίεσαν τους αντιπάλους τους, διεκδίκησαν όλες τις φάσεις και έδειξαν ότι είναι ικανοί για την αλλαγή σκηνικού. Μείωσαν σε 41-56 κι αν ήταν και λίγο πιο προσεκτικοί, θα μπορούσαν να μαζέψουν κι άλλο τη διαφορά. Αλλά η γαλλική ομάδα ξεδίπλωσε την ανωτερότητά της σ’ αυτό το χρονικό σημείο, ανέβασε στροφές και μαζί και πάλι τη διαφορά (42-65), πανηγυρίζοντας με τον πλέον ιδανικό τρόπο τη νίκη (46-65) και την κατάκτηση της τρίτης θέσης και του χάλκινου μεταλλίου.
ΔΕΚΑΛΕΠΤΑ: 13-7, 26-34, 34-54, 46-65
ΕΛΛΑΔΑ (Ζιάγκος): Αβδάλας 4, Επαμεινώνδας, Κομνιανίδης, Πατρίκης 6, Σπάρταλης 5, Αμπόσι 7, Χαβούτσας, Λιοτόπουλος, Μαραγκουδάκης 2, Ροζακέας 12, Σοϊλεμτζίδης, Τσαχτσίρας 10