Το τηλεφώνημα το πρωί της Κυριακής 18/10, από τον καλό φίλο και συνάδελφο Φίλιππο Κουνέλη δεν ήταν για καλό… “Φίλε, “έφυγε” ο Κώστας”, ακούστηκε από την άλλη άκρη του τηλεφώνου, η “σπασμένη” φωνή του Φίλιππα. “Ποιος Κώστας, ρε?”, ήταν η δική μου ερώτηση, με τα πόδια να “κόβονται”, το σφίξιμο στο στήθος να μην αφήνει την ανάσα μου να βγει…
“Ο Μπατής φίλε, “έφυγε” σήμερα”, μου απάντησε… Κάπου εκεί ο κόσμος “χάθηκε” για λίγο. Δεν μπορεί σκέφτηκα, κάποια πλάκα είναι, αλλά ξέρω ότι ο Φίλιππος δεν κάνει τέτοιες πλάκες. Δεν παίζει με αυτά… Δεν μπορεί ο Κώστας να “έφυγε”, δεν μπορεί να μην είναι στο επόμενο ραντεβού μας στα Λιόδεντρα ή στον Πρόεδρο, εκεί όπου μαζευόμασταν συχνά-πυκνά, πίναμε τη μπυρίτσα ή το κρασί μας, τρώγαμε τα μεζεδάκια μας και λέγαμε τις ιστορίες μας από το χώρο της δημοσιογραφίας.
Όχι φίλε Κώστα, δεν μπορεί να πήρες αυτόν τον δρόμο…
Δεν θέλω να το πιστέψω, όσο κι αν είναι αλήθεια…
Αυτή τη βδομάδα ρε συ λέγαμε να βρεθούμε και πάλι…
Πως μας την “έκανες” έτσι φίλε Κώστα? Και τώρα ποιος θα μας λέει τις ιστορίες που σε “ψήναμε” να τις κάνεις βιβλίο? Και το σκεφτόσουν φίλε Κώστα, αλλά δεν πρόλαβες…
Κρίμα κι άδικο…
Καλό ταξίδι να ‘χεις φίλε μας εκεί που πας.
Τώρα τι να πω εγώ για τον Κώστα τον Μπατή. Η πορεία του στο χώρο του αθλητισμού και της δημοσιογραφίας “μιλά” από μόνη της…
Ως αθλητής κατέκτησε τέσσερα πρωταθλήματα (1975, 1977, 1980, 1982) και δύο κύπελλα Ελλάδας (1979, 1982), συμμετείχε τρεις φορές στα προημιτελικά του Κυπέλλου Πρωταθλητριών (1978, 1980, 1981), ενώ ήταν μέλος και των “μικρών” Εθνικών ομάδων, έχοντας συμμετοχές με την Γαλανόλευκη σε επίπεδο Παίδων και Εφήβων.
Μετά το τέλος της καριέρας του, εντάχθηκε στον χώρο της δημοσιογραφίας. Μάλιστα, κατά την διάρκεια της δεκαετίας του ’90, μετέδιδε αγώνες του «τριφυλλιού» και ήταν φυσικά ιδιαίτερα γνωστός στον χώρο του μπάσκετ, αφού κατέγραψε πλούσια παρουσία σε περιοδικά, εφημερίδες και τηλεοπτικές εκπομπές.