Το μήνυμα μου ήρθε στον προσωπικό μου λογαριασμό στο facebook. “Ο Γιάννης χρειάζεται τη βοήθειά μας!”… Στην αρχή δεν είδα τη φωτογραφία κι απλά αναρωτήθηκα: τι μου στέλνουν πάλι; Στη συνέχεια είπα να μπω στον κόπο, να το ψάξω λίγο περισσότερο διότι το μήνυμα προερχόταν από καλό φίλο, μπασκετικό και χρόνια στο κουρμπέτι…
Κι όταν μπήκα στη σελίδα που έγραφε “Ο Γιάννης ρε φίλε”, πάγωσα! Δεν μπορούσα να πιστέψω αυτό που διάβαζα, αυτό που έβλεπα. Γνώριζα για το ατύχημά του Γιάννη. Μέσες άκρες ήξερα για τα προβλήματα που καλούνταν να ξεπεράσει καθημερινά. Αλλά τον Γολγοθά που καλείται τώρα να ανέβει, οφείλω να ομολογήσω δεν τον ήξερα. Τί σημασία έχει όμως να ξέρεις; Εκείνο που έχει τώρα σημασία είναι να ενεργοποιηθούμε. Όλοι εμείς οι μπασκετικοί. Και όχι μόνο…
“Ο Γιάννης ρε φίλε” χρειάζεται τη βοήθειά μας…
Πρώτο βήμα από όλους μας να μπούμε στη σελίδα που έχει δημιουργηθεί στο facebook και να μοιραστούμε με όλους τους φίλους και γνωστούς μας το πρόβλημα. Να το μάθουν όσο περισσότεροι μπορούν. Να φτάσει στα αφτιά και του τελευταίου μπασκετικού, για να μπορέσουμε να δώσουμε μία βοήθεια στο Γιάννη Παπαδημητρίου. Τον άνθρωπο που ήταν εκεί, δίπλα στον πάγκο του Αμαρουσίου επί σειρά ετών, πάντα γελαστός, πάντα με τον καλό λόγο για όλους και πάντα αισιόδοξος. Το δεύτερο βήμα θα το βρείτε μέσα στη συγκεκριμένη σελίδα και ευελπιστούμε ότι θα υπάρξει η άμεση ανταπόκριση όλων.
Ο Γιάννης δεν το ζήτησε, δεν είναι άλλωστε του χαρακτήρα του να ζητά… Δεν χρειάζεται όμως να μας ζητήσει το πιο απλό πράγμα του κόσμου. Να σταθούμε δίπλα του σε αυτόν τον αγώνα που δίνει για να συνεχίσουμε να βλέπουμε το χαμόγελό του στο πρόσωπο που είναι τόσο οικείο σε όλους μας. Είδα ότι ήδη κάποιοι φίλοι έχουν ήδη ενεργοποιηθεί. Ας ενεργοποιηθούμε όλοι μας και το χαμόγελο θα συνεχίσει να είναι “συνοδοιπόρος” του Γιάννη…