Με 12 χρόνια στην πλάτη του ως προπονητής, ο Παναγιώτης Κακαλιάς έχει ενταχθεί πια στους έμπειρους τεχνικούς της κατηγορίας. Εδώ και τρεις εβδομάδες είναι ο… καπετάνιος του Τήρωνα προσπαθώντας να βελτιώσει καταστάσεις που οδήγησαν το σύλλογο στην προτελευταία θέση του 1ου ομίλου νότου. Η αφοσίωση του 45χρόνου προπονητή δεν έχει μόνο εφήμερο στόχο αλλά και μακροπρόθεσμο, ο οποίος θα αποτελέσει κειμήλιο για το μέλλον. Ο Έλληνας κόουτς μίλησε στην επίσημη ιστοσελίδα του ΣΕΠΚ αναφέροντας την άποψη του για την κατάσταση που επικρατεί στο ελληνικό αθλητισμό, τις εμφανίσεις της ομάδας των Αγίων Θεοδώρων, καθώς και την απόκλιση που υπάρχει στον τρόπο ανάπτυξης σε σχέση με άλλες ηπείρους.
Αναλυτικά:
Η άποψη του Παναγιώτη Κακαλιά για το νέο του σύλλογο: “Είναι μία δύσκολη κατάσταση τόσο από θέμα οικονομικών, όσο και από άποψη έμψυχου δυναμικού. Η ύστατη προσπάθεια για την παραμονή ξεκινάει από τώρα. Ξέρουμε πως είμαστε σε δύσκολη θέση, αλλά θα το παλέψουμε όσο μπορούμε με όλες μας τις δυνάμεις. Δεν έχω κάνει διπλό στην προπόνηση. Το διπλό είναι κάθε Κυριακή που παίζουμε στον αγώνα”.
Οσον αφορά τη γνώμη του για το μπάσκετ στην Ελλάδα: “Φτάσαμε στο σημείο στο ελληνικό μπάσκετ να είναι πληρωμένοι όλοι, εκτός από τους παίκτες (κατά κύριο λόγο) και τους προπονητές. Ίσως αυτή η οικονομική κρίση μας αναγκάσει να μπούμε και πάλι στην παραγωγική διαδικασία. Αυτό όμως μακροπρόθεσμα.
Έτσι όπως είναι πλέον οι ρυθμοί της ζωής, ο γονιός είναι υποχρεωμένος να έχει το παιδί του από τη δευτέρα γυμνασίου στα φροντιστήρια. Είναι η κοινωνία έτσι στην Ελλάδα που αν δεν αλλάξουν ριζικά τα πράγματα, το μέλλον θα είναι δύσκολο.
Ο αθλητισμός είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι της κοινωνίας, οπότε θα πρέπει τόσο οι άνθρωποι του μπάσκετ, όσο και η πολιτεία να το δουν υπό άλλο πρίσμα. Δεν θα πρέπει να μοιρολατρούμε. Δεν είναι τόσο τραγικό το επίπεδο, πέραν από το οικονομικό κομμάτι. Και οι παίκτες πολύ καλοί, αλλά και οι προπονητές καλά καταρτισμένοι. Επίσης σαν χώρα δεν στερούμαστε ούτε μεγάλων παικτών ούτε επιτυχιών. Πάμε να αφαιρέσουμε το όραμα από τα παιδιά να στραφούν στον αθλητισμό με τον τρόπο που διαχειριζόμαστε τις καταστάσεις. Βλέπουμε τόσο τα ανοιχτά γήπεδα, όσο τα κλειστά να είναι ως επί το πλείστον άδεια.
Στις ΗΠΑ βλέπουμε τον αθλητισμό να είναι νούμερο ένα. Δεν το θεωρούν πολυτέλεια όπως στην Ελλάδα και γι’ αυτό το λόγο έχει αναπτυχθεί σε τόσο υψηλό επίπεδο.
Το όνειρό μου θα ήταν αυτά τα χρόνια να ήμουν επαγγελματίας προπονητής και να ζούσα την οικογένειά μου μόνο από αυτό, αλλά δυστυχώς δεν είναι εύκολο.
Χαίρομαι που δίνω τη συνέντευξη στην ιστοσελίδα του ΣΕΠΚ. Έχω πάρει υποτροφία παλαιότερο από το Σύνδεσμο κι έχω πάει στις ΗΠΑ. Ο τρόπος λειτουργίας του είναι τόσο καλός, που προσφέρει υψηλού επιπέδου ενημέρωση στα μέλη του μέσω των σεμιναρίων και της ιστοσελίδας του και είναι βασικός αρωγός τους. Όμως δυστυχώς δεν υπάρχει κλάδος επαγγελματία προπονητή στην Ελλάδα κι έτσι δεν μπορεί αυτή τη στιγμή να αποτελέσει το συνδικαλιστικό του όργανο. Ελπίζω να το δούμε κάποια στιγμή αυτό”.