Είναι νέος, ταλαντούχος, ενθουσιώδης και αποφασισμένος να πετύχει και δεν τον πειράζει καθόλου να δουλέψει πολύ σκληρά για να φτάσει στον στόχο του. Βασικά στοιχεία για έναν αθλητή όπως ο Ερρίκος Κούτρης, ο 22χρονος γκαρντ(1.90) ο οποίος έχει ιδιαίτερα «στενή» σχέση με το σκοράρισμα και μεγάλη επιθυμία να πετύχει. Την νέα χρονιά θα τον δούμε στους Ικάρους Τρικάλων οι οποίοι ευελπιστούν μετά από αρκετά χρόνια να επιστρέψουν στη Γ ́ Εθνική, με πρωτεργάτη και πάλι φυσικά τον πολύπειρο Κώστα Θάνο.
Στο παλμαρέ του νεαρού καλαθοσφαιριστή ξεχωρίζει η παρουσία του στην ΑΕΚ, έστω και αν ήταν αυτή των Νέων, με την φανέλα της οποίας έχει πάρει «γεύση» τελικού και αυτό θα ήθελε πολύ να του χρησιμεύσει και στην συνέχεια ευελπιστώντας βέβαια ότι αυτή τη φορά θα «σηκώσει» και την κούπα!
Δεν διστάζει όταν υπάρχει το ανάλογο κίνητρο να πάρει ριζικές αποφάσεις και να παλέψει μέχρι εσχάτων για να τις στηρίξει. Κάτι που δείχνει έναν άνθρωπο που θέλει και μπορεί να ρισκάρει όταν ο…σκοπός αγιάζει τα μέσα. Στοιχείο σημαντικό όταν έχεις υψηλούς στόχους και θέλεις να ξεχωρίσεις.
Κάνοντας μια μικρή βόλτα στο σύντομο μονοπάτι της αθλητικής ζωής του Ερρίκου Κούτρη ξεκινάμε με πρώτο σταθμό τον Αχιλλέα Κάτω Αχαρνών για να ακολουθήσει η ΑΕΚ που προαναφέραμε (για δύο χρόνια) με αποκορύφωμα τον τελικό πρωταθλήματος Νέων κόντρα στον Παναθηναϊκό. Στη συνέχεια επιστροφή στη…βάση και τον Αχιλλέα όπου γύρισε μετά την ολοκλήρωση του δανεισμού του για να ακολουθήσει στη συνέχεια η Μεταμόρφωση ενώ πέρυσι αγωνίστηκε στα Μέγαρα.
Ποια η σχέση του όμως με τον Νίκο Χατζή, τον «τίγρη» Βαγγέλη Αλεξανδρή αλλά και την Θεσσαλονίκη; Έντονο το κίτρινο χρώμα στη ζωή του όπως καταλαβαίνει κανείς όπως ο ήλιος της συμπρωτεύουσας που λατρεύει…
Όλα αυτά μας τα αποκαλύπτει παρακάτω ο φιλόδοξος και ταλαντούχος Ερρίκος σε μια απολαυστικά ενδιαφέρουσα συνέντευξη:
– Είναι πολύ σημαντικό κάθε χρονιά να βρίσκεις νέες προκλήσεις και για σένα φέτος είναι οι Ίκαροι Τρικάλων. Πως και το αποφάσισες;
«Δέχθηκα μια πολύ καλή πρόταση από τα Τρίκαλα και αποφάσισα να την δεχτώ γιατί ήθελα να αλλάξω όμιλο. Παρακολούθησα άλλωστε για αρκετό διάστημα τον Βορρά και για πολλούς και σημαντικούς λόγους ήθελα να αγωνιστώ σ’ αυτόν αν και κυρίως στην Θεσσαλονίκη. Ήρθα στη πόλη, συνεργάστηκα με τον Βαγγέλη Αλεξανδρή τον οποίο θέλω να ευχαριστήσω και δημόσια, γιατί με βοήθησε να εξελιχθώ στα μέγιστα εντός και εκτός των γηπέδων. Είναι ο μέντορας μου. Του χρωστάω πολλά και τον ευχαριστώ πολύ. Τελικά μας προέκυψαν οι Ίκαροι και θα «παλέψουμε» μαζί. Ελπίζουμε να έχουμε τη νέα χρονιά και τον κόσμο στο πλευρό μας γιατί οι φίλαθλοι είναι το Α και το Ω σε μια ομάδα και είναι απίστευτο συναίσθημα να παίζεις σε γεμάτο γήπεδο. Στην Αθήνα δυστυχώς δεν το συναντάς αυτό ενώ στην επαρχία όπως και στην Θεσσαλονίκη ευτυχώς το βρίσκεις συχνά. Δεν την λένε άλλωστε την συμπρωτεύουσα αδίκως «μπασκετομάνα». Ελπίζω να το ζήσουμε και εμείς την νέα σαιζόν».
– Σύμφωνα με μια αρχική ματιά ποιοί θα είναι πιστεύεις οι κύριοι ανταγωνιστές σας;
«Οι Δαναοί Τρικάλων έχω καταλάβει ότι θα είναι ένα δυνατό σύνολο αφού κάνουν μια καλή προσπάθεια και θα περιμένουμε να δούμε στο τέλος τι θα φέρουν τα αποτελέσματα».
– Αναφέρθηκες νωρίτερα στον Βαγγέλη Αλεξανδρή και ότι είναι ένα σημαντικό κεφάλαιο για σένα. Πως γνωριστήκατε;
«Τελείωσα από την ΑΕΚ την σαιζόν 2009-2010 έχοντας μια σχετικά καλή χρονιά και έτυχε να γνωρίσω τον Βαγγέλη Αλεξανδρή που τότε ήταν προπονητής στο Μαρούσι & είχαν μια εξαιρετική χρονιά. Συναντηθήκαμε στο μεταβατικό στάδιο, μιλήσαμε, έκανα κάποιες προπονήσεις εκεί και απ’ ότι κατάλαβα η συμπάθεια ήταν αμοιβαία. Έμαθα πολλά αυτό το διάστημα και τον εμπιστεύομαι με κλειστά μάτια! Για μένα είναι από τους τρείς καλύτερους προπονητές αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα, με όραμα, εργατικός και με χαρακτήρα νικητή. Είναι επίσης πολύ σημαντικό για κάθε προπονητή να μπορεί να κρίνει τον παίκτη και να τον ψυχολογεί. Άλλωστε μην ξεχνάμε ότι το μπάσκετ είναι άθλημα ψυχολογίας».
– Ποια στιγμή σου θα θεωρούσες την πιο ξεχωριστή μέχρι τώρα;
«Δεν θα ξεχάσω ποτέ τον τελικό με τον Παναθηναϊκό όταν παίξαμε με την ΑΕΚ των Νέων την σαιζόν 2009-10 και την αίσθηση που ένιωσα όταν φόρεσα για πρώτη φορά την φανέλα της «Βασίλισσας». Ήταν κάτι που με σημάδεψε. Τώρα μπορεί να είναι μακριά από τον «θρόνο» της αλλά πιστεύω ότι η «Ένωση» με μεθοδικά βήματα θα μπορέσει να επιστρέψει εκεί που της αξίζει. Τότε μας έμεινε η πικρία από την απώλεια του τίτλου όμως επειδή η ζωή κύκλους κάνει πιστεύω ότι θα μου δοθεί μια ακόμη ευκαιρία να παίξω σ’ ένα τόσο σημαντικό παιχνίδι έστω και σε άλλο επίπεδο».
– Πες μας δυο λόγια για τον εαυτό σου εκτός γηπέδων; Σαν ένα μίνι πορτρέτο.
«Μου αρέσει η προπόνηση, το σκοράρισμα όπως επίσης και να ρισκάρω κάτι που έχει και θετικά και αρνητικά στοιχεία. Όπως επίσης μ’ αρέσει να κάνω αργά αλλά σταθερά βήματα. Μου αρέσει πολύ να βλέπω καλό μπάσκετ και πολλές φορές μπορεί και παρακολουθώντας ένα καλό παιχνίδι κυρίως Α1 μπορείς να πάρεις κάποια στοιχεία και να τα προσαρμόσεις στο παιχνίδι σου. Επίσης είμαι αισιόδοξος και πιστεύω ότι δεν κερδίζεις τίποτα με το κοιτάς αρνητικά τη ζωή μόνο θετικά και με χαμόγελο. Λατρεύω τέλος τα ταξίδια, με ηρεμούν. Πάντα φυσικά με την ανάλογη παρέα…»
– Οι νέοι στόχοι σου και οι φιλοδοξίες σου;
«Καταρχάς να είμαστε υγιείς, στη συνέχεια να πάρουμε την άνοδο με τους Ικάρους και όσο καλά θα πάει η ομάδα πάνε καλά και οι παίκτες. Θέλω να δικαιώσω τον εαυτό μου με την προσπάθεια μου αλλά και τους ανθρώπους που με πίστεψαν και είναι ευτυχώς πολλοί. Όσον αφορά το δεύτερο κομμάτι, αρχικά θέλω να δοκιμάσω να δω ποια είναι τα όρια μου, το «ταβάνι» αν μπορούμε να το πούμε. Πιστεύω ότι για να πετύχεις χρειάζεται να δουλέψεις. Αν μείνεις παθητικός τότε θα είσαι πάντα κατώτερος των περιστάσεων, ενώ με την δουλειά ποτέ δεν ξέρεις μέχρι που μπορείς να φτάσεις».
– Αν και γέννημα- θρέμμα Αθηναίος βλέπω πως έχεις μια ιδιαίτερη συμπάθεια προς την Θεσσαλονίκη. Πως προέκυψε αυτό;
«Η πόλη έχει μια απίστευτη ομορφιά, ο κόσμος είναι πιο φιλικός και σε συνδυασμό με κάποιους πιο προσωπικούς λόγους με κάνουν να αγαπώ πάρα πολύ τη Θεσσαλονίκη& πιστεύω ότι είναι θέμα χρόνου να ζήσω εδώ».
– Υπάρχει κάποιος παίκτης τα βήματα του οποίου θα ήθελες να ακολουθήσεις ή να του μοιάσεις αγωνιστικά;
«Ναι, είναι ο Νίκος Χατζής. Συνεργάστηκα μαζί του και με βοήθησε πάρα πολύ. Μ’ έμαθε να λειτουργώ μ’ ένστικτο, του χρωστάω πολλά».
– Αν ένα νέο παιδί, ένας φίλος σου, ήθελε να ασχοληθεί με το μπάσκετ, ποια είναι τα επιχειρήματα με τα οποία θα προσπαθούσες να τον πείσεις;
« Κάθε νέο παιδί πιστεύω είναι καλό να ασχολείται με τον αθλητισμό, είτε μπάσκετ, είτε ποδόσφαιρο. Εγώ έτυχε να ασχοληθώ για λίγο και με το ποδόσφαιρο αλλά με κέρδισε το μπάσκετ. Ότι και από τα δύο κάνεις το σημαντικό είναι να το αγαπάς και να αφοσιωθείς σ’ αυτό γιατί θα χρειαστεί να κάνεις θυσίες όπως έχουμε κάνει και να συνεχίσουμε να κάνουμε όλοι και στο μέλλον. Επίσης να δουλεύει σκληρά και να είναι σίγουρος ότι αργά ή γρήγορα θα ανταμειφθεί. Ο αθλητισμός κάνει καλό και στο σώμα και στη ψυχή και με όλα αυτά τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που υπάρχουν &την τηλεόραση τα νέα παιδιά χρειάζονται τον αθλητισμό».
– Εσένα, ποιος ήταν αυτός που σε οδήγησε στο μπάσκετ;
«Έπαιζα ποδόσφαιρο τότε και ο ξάδερφος μου, Ανδρέας Αντωνίου ο οποίος έπαιζε μπάσκετ και ήταν και προπονητής, μου έκανε πρόταση να δοκιμάσω να παίξω στην ομάδα του και να δω αν μ’ αρέσει. Ήταν ένας άνθρωπος που έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο στην μετέπειτα εξέλιξη μου. Χάρις σ’ αυτόν αποφάσισα να ασχοληθώ με το μπάσκετ και έτσι έκανα τα πρώτα μου βήματα στον Αχιλλέα Κάτω Αχαρνών. Επίσης οφείλω τα πάντα στην οικογένεια μου που πάντα με στηρίζει, ενώ ένα μεγάλο ευχαριστώ και στους Νίκο Μελά και Βασίλη Κούρο».
– Είμαστε μια ανάσα πριν το Μουντομπάσκετ και δεν γίνεται να μην αναφερθούμε και στην επίσημη «αγαπημένη» όλων την Εθνική Ελλάδος.
«Σίγουρα λείπει ο Σπανούλης ο οποίος είναι ένα βαρόμετρο. Όμως η Ελλάδα έχει την ικανότητα και την παραγωγικότητα να βγάζει νέους και καλούς παίκτες όπως ο Μάντζαρης, ο Σλούκας τον Νίκο Ζήση και τα άλλα παιδιά. Η Εθνική μας δεν έχει να φοβηθεί τίποτα. Η χώρα μας πάντα θα βγάζει παίκτες ικανούς για μεγάλα πράγματα στο μπάσκετ. Άλλωστε η Ελλάδα είναι μια σταθερή υπερδύναμη και το δείχνουν τα αποτελέσματα αλλά και η αναγνώριση που έχει παγκοσμίως, ασχέτως αν είναι μικρή χώρα και περνάει δύσκολα πολύ…Ξεχωρίζει πάντα».