Είναι παλιός γνώριμος με τις μικρές εθνικές ομάδες, αλλά στην Εθνική Ανδρών συστήθηκε φέτος. Ο Γιώργος Μπόγρης μετά από μια γεμάτη χρονιά στον ΠΑΟΚ, επιβραβεύτηκε με μια κλήση στο αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα. Αν και όπως ξεκαθαρίζει ο ίδιος το ότι ξαναφόρεσε το εθνόσημο είναι περισσότερο από οτιδήποτε άλλο τιμή και κίνητρο.
-Τι σημαίνει αυτή η κλήση στην Εθνική Ανδρών για σένα;
Ήταν όνειρο ζωής και τιμή η παρουσία στην Εθνική Ομάδα. Είμαι παιδί των μικρών Εθνικών Ομάδων, είχα συνηθίζει από 14 χρονών τα καλοκαίρια μου να τα περνάω με κάποιο από τα αντιπροσωπευτικά μας συγκροτήματα και από το 2009 ως σήμερα ήταν κάτι που μου είχε λείψει πάρα πολύ. Πέρα όμως από το όνειρο υπάρχει και η πραγματικότητα, υπάρχει και κάτι πιο ρεαλιστικό. Η κλήση αυτή είναι το μεγαλύτερο δυνατό κίνητρο για μένα. Σημαίνει πολλά για την προσπάθεια που έχω κάνει ως σήμερα και πολύ περισσότερα για τη συνέχεια.
-Βρέθηκες σε ξένο, αλλά ταυτόχρονα και σε οικείο περιβάλλον, σωστά;
Μπορεί να ακούγεται οξύμωρο, αλλά έτσι είναι. Κλήθηκα στην Εθνική Ανδρών, για πρώτη φορά, αλλά πολλά πράγματα και πρόσωπα είναι κάτι παραπάνω από οικεία για μένα. Όπως για παράδειγμα, το πιο απλό, το πρόγραμμα της προετοιμασίας. Πιο σημαντικό ακόμη είναι ότι με πολλούς από τους παίκτες έχω ξανασυνεργαστεί, ενώ έχω δουλέψει με τους περισσότερους από το τεχνικό επιτελείο και με έχουν βοηθήσει όλοι πάρα πολύ. Μόνο με τον κ. Κατσικάρη και τον κ. Πρίφτη δεν είχα βρεθεί ξανά στην ίδια ομάδα και ήδη δείχνουν ότι είναι δίπλα μου και με βοηθούν.
-Πόσο δύσκολη ήταν η ενσωμάτωση για σένα, ως καινούριο πρόσωπο στην Εθνική Ανδρών;
Καταρχήν δεν ήμουν μόνο εγώ… Υπάρχουν τέσσερα νέα πρόσωπα σε αυτή την Εθνική. Όπως κι αν έχει, η ενσωμάτωση ήταν κάθε άλλο παρά δύσκολη. Με κάποια από τα παιδιά είχαμε σχεδόν κοινή πορεία στις μικρές εθνικές ομάδες, με κάποιους από τους μεγαλύτερους έχουμε ξαναβρεθεί σε συλλόγους, ενώ και παίκτες όπως ο Ζήσης, ο Μπουρούσης, ή ο Πρίντεζης με τους οποίους δεν έχω συνυπάρξει, έδειξαν από την πρώτη στιγμή ότι είναι εκεί, δίπλα μας για οτιδήποτε χρειαστούμε. Το κλίμα ήταν κάτι παραπάνω από καλό από την πρώτη μέρα. Υπάρχει το γέλιο και η πλάκα, έξω από την προπόνηση που είναι απαραίτητα, αλλά όταν γίνεται προπόνηση, όλοι είναι συγκεντρωμένοι μόνο εκεί…
– Ποιος είναι ο δικός σου στόχος;
Ο πρωταρχικός μου στόχος είναι να προσπαθήσω να δουλέψω όσο καλύτερα μπορώ στην προετοιμασία για να βοηθήσω την ομάδα να πετύχει τους στόχους της. Νομίζω ότι όλοι μας με αυτό το σκεπτικό βρισκόμαστε εδώ. Από εκεί και πέρα, πιστεύω πως όλοι οι παίκτες έχουν σαν επιθυμία την παρουσία σε μια μεγάλη διοργάνωση με την Εθνική Ανδρών. Δεν νομίζω ότι έχω την…
αποκλειστικότητα στο όνειρο αυτό (γελάει)…
-Πιστεύεις ότι η Εθνική Ομάδα μπορεί να φτάσει φέτος σε μία διάκριση;
Πιστεύω στην Εθνική Ομάδα κάθε χρόνο. Και πέρυσι ακόμη θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά τα πράγματα. Ο τραυματισμός του Σπανούλη για παράδειγμα, άλλαξε πολύ τις ισορροπίες και τα δεδομένα. Όπως όμως γίνεται και σε συλλογικό επίπεδο, ισχύει και στην Εθνική Ομάδα αυτό το κλασικό, χιλιοειπωμένο, αλλά πάντα εύστοχο αγώνα με τον αγώνα. Πρέπει να κοιτάς μέχρι την επόμενη προπόνηση, μέχρι τον επόμενο αγώνα, για να φτάσεις εκεί που θες… Αλλιώς μπορεί να μπερδευτείς στη διαδρομή.