Τα χρόνια που… έφυγε πολλά, αλλά με τη σκέψη είναι πάντα… εδώ. Ο Κώστας Σορώτος, φιλοξενήθηκε στον Sentra 103,3 και μίλησε για τον άδικο χαμό του Παναγιώτη Τουμανίδη. Παράλληλα, αναφέρθηκε στον Πιερικό Αρχέλαο, για το πρωτάθλημα της Α2, αλλά και για την κρίση που περνά και ο ελληνικός αθλητισμός.
Για τον Παναγιώτη Τουμανίδη που έχασε τη ζωή του πριν 30 χρόνια στην τραγωδία της Θύρας 7:
«Παρόλο που πέρασαν τριάντα χρόνια δεν τον έχουμε ξεχάσει ακόμα και σήμερα, οι τότε υπάρχοντες του Πειραϊκού. Θα τον χαρακτήριζα σαν τον Φάνη Χριστοδούλου του Πειραϊκού. Ήταν ένα παιδί γύρω στο 1.90, 14 ετών και μεγάλο ταλέντο. Είχε γεννηθεί το 1967 και έπαιζε με τους παίδες (1965) μαζί με τους Ελληνιάδη, Στρατούλη. Ήταν το παιδί που περιμέναμε πολλά από αυτό. Δυστυχώς το νήμα της ζωής του κόπηκε μια μέρα ζεστή και χειμωνιάτικη, όπως τη σημερινή. Ήταν μια τραγωδία και το βιώσαμε πολύ άσχημα τότε. Παρόλο που πέρασαν τριάντα χρόνια δεν τον έχουμε ξεχάσει ακόμα και σήμερα, οι τότε υπάρχοντες του Πειραϊκού».
Για τον ελληνικό αθλητισμό και το πόσο τον έχει επηρεάσει η οικονομική κρίση:
«Μέχρι στιγμής αυτό είναι στο επίπεδο της διαπίστωσης. Ότι δηλαδή οι ομάδες δίνουν μεγαλύτερη βάση στους Έλληνες παίκτες λόγω της οικονομικής κρίσης. Δεν θα αργήσει να γίνει πράξη γιατί τα οικονομικά του μπάσκετ είναι στη χειρότερη δυνατή κατάσταση. Η συμπαράσταση από την Πολιτεία είναι στο ίδιο επίπεδο. Ο μεγάλος χαμένος της κρίσης είναι ο Ελληνικός αθλητισμός.
Δεν ασχολείται κανένας και τον έχουν αφήσει στα προβλήματα του. Όπως είχα γράψει σ’ ένα σάιτ που αρθρογραφώ και κάνω το δημοσιογράφο, αθλητισμός δεν είναι να πάρουμε πέντε κάμερες για προπαγανδιστικούς λόγους και να αποθανατίσουμε τον πρωθυπουργό στις αθλητικές του δραστηριότητες. Είτε αυτά είναι πλασεδάκια, είτε τρεξίματα με ενδοθερμικές φόρμες. Είναι μεγάλη υπόθεση για μια κοινωνία ο αθλητισμός και μάλιστα όταν αυτή διέρχεται περίοδο κρίσης».
Για το πρωτάθλημα της Α2 μπάσκετ των ανδρών:
«Είναι ένα καταπληκτικό πρωτάθλημα, απόλυτα ανταγωνιστικό και έχει Πανελλήνιο χαρακτήρα. Είναι δέκα επαρχιακές ομάδες από τη Δράμα ως το Ηράκλειο. Η Πελοπόννησος έχει τρεις ομάδες. Αν εξαιρέσουμε την Θεσσαλία, από τις παραδοσιακές δυνάμεις, που θα είχε ομάδα αν δεν αντιμετώπιζε προβλήματα. Δυστυχώς δεν υπάρχει προσπάθεια στήριξης. Αν ο μπασκετικός κόσμος έβλεπε τους αγώνες σε κάποιο κανάλι θα το αγκάλιαζε πάρα πολύ ζεστά. Διεξάγονται αγώνες σε γεμάτα γήπεδα και στην πλειοψηφία τους σε φίλαθλα πλαίσια με μπασκετικό κοινό. Όλα αυτά μας έχουν λείψει. Στον Αρίωνα την διετία 1993-95 που ήμουν προπονητής στο πρωτάθλημα Α’ κέντρου, είχαμε 1500 θεατές σε κάθε αγώνα.
Η Δράμα είναι η καλύτερη ομάδα του πρωταθλήματος αν και δυσκολεύτηκε με τον Πανερυθραϊκό στην τελευταία αναμέτρηση. Για την δεύτερη θέση θα δώσουν μάχη τρεις-τέσσερις ομάδες. Το Ρέθυμνο, ο Πανελευσινιακός, οι Σέρρες και το Λαύριο».
Για την ομάδα του Πιερικού/Αρχέλαου:
«Υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον. Το γήπεδο στο τελευταίο εντός έδρας ήταν γεμάτο, παρόλο που προερχόμασταν από πέντε συνεχόμενες ήττες. Στους δρόμους που περπατάω με ρωτούν για την ομάδα. Υπάρχουν 10-15 άτομα που δουλεύουν, με τα προβλήματα τους βέβαια. Υπάρχει μεγάλη επιθυμία και μεγάλη θέληση, αν ξεπεραστεί η φετινή χρονιά που είναι δύσκολη μπορεί ο Πιερικός να αποτελέσει το επόμενο δείγμα ομάδας της επαρχίας που μπορεί να φτάσει ψηλά».