Η χιλιοειπωμένη ρήση του Πάουλο Κοέλιο, ότι η εκπλήρωση του προσωπικού σου μύθου, είναι το μοναδικό σου χρέος και πως όταν επιδιώκεις κάτι, όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να γίνει όπως το επιθυμείς, είναι αρκετά αισιόδοξη. Όμως, υπάρχουν περιπτώσεις που όλα γίνονται όπως τα θέλεις. Βέβαια, τίποτα δεν γίνεται από μόνο του, παλεύεις, υπομένεις, δουλεύεις σκληρά και τελικά έρχεται η στιγμή που τα καταφέρνεις.
Αν και είναι στην αρχή και δεν έχει προλάβει να επιτύχει όσα έχει ονειρευτεί, τουλάχιστον όχι ακόμα, η συνέχεια προμηνύεται ακόμη καλύτερη, αφού ο Δημήτρης Γράβας έχει όλα όσα εκείνα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν έναν νέο παίκτη ελπιδοφόρο. Και πώς να μην είναι, αφού οι Μαχητές του έδωσαν όλα όσα χρειαζόταν, χρόνο, πίστη και σωστή καθοδήγηση.
Ο συνδυασμός των δύο στοιχείων, προσωπικής αλλά και ομαδικής δουλειάς, έχουν συγκαταλέξει τον 23χρονο φόργουορντ μεταξύ των πολλά υποσχόμενών αθλητών που ξεχωρίζουν μέσα στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου.
Από τη Λάρισα και την ΑΕΛ, από όπου και ξεκίνησε βρέθηκε πριν από πέντε χρόνια στη Θεσσαλονίκη για λογαριασμό του Αρη. «Ενας σημαντικός παράγοντας που βρέθηκα στη Θεσσαλονίκη είναι ότι πέρασα σε μία σχολή. Ηταν μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για να φύγω από τη Λάρισα. Μεγάλωσα έχοντας εικόνας από δύο ομάδες να παίζουν στην Α1. Κάθε όνειρο νέου παιδιού που πιάνει την πορτοκαλί θεά είναι να παίξει σε υψηλό επίπεδο. Όμως για να γίνει αυτό χρειάζεται ρίσκο, πολύ προσπάθεια και πολλές θυσίες. Μου δόθηκε χώρος, πάλεψα πολύ να καθιερωθώ στον μπασκετικό κόσμο της πόλης».
Όμως ο δρόμος δεν είναι πάντα ευκολοδιάβατος και έτσι όπως σχεδόν κάθε άνθρωπος βρέθηκε μπροστά σε δυσκολίες. «Για κάθε νέο παίκτη, υπάρχουν δύο παράγοντες που πρέπει να διαχειριστεί. To ψυχολογικό και το αγωνιστικό. Οσον αφορά το δεύτερο σκέλος ο αθλητής πρέπει να είναι σε πλήρη ετοιμότητα και να προπονείται σκληρά. Το δύσκολο είναι για έναν νέο να διαχειριστεί το ψυχολογικό κομμάτι. Θα υπάρξουν φορές που θα χρειαστεί να μπει μέσα μόνο για να παίξει μία δύσκολη άμυνα ή φορές που δεν θα αγωνιστεί καθόλου. Αν μπορέσει να ξεπεράσει αυτό το κομμάτι, αν δεν τον πάρει από “κάτω”, θα τα καταφέρει αλλιώς μένει ένα “γιατί”».
Η δουλειά που γίνεται στους Μαχητές είναι σκληρή και σε αυτό, η συμβολή του προπονητή του είναι καθοριστική. «Πάγια τακτική των Μαχητών είναι η γαλούχηση των νέων παικτών. Ο κόουτς Χατζηκυριακίδης είναι αυστηρός στους ρόλους, θέλει να βλέπει προσπάθεια μέσα στο γήπεδο και δεν μας αφήνει τα περιθώρια να χαλαρώσουμε. Εκτός παρκέ είμαστε οικογένεια. Ο συνδετικός κρίκος της νεανικής αφέλειας που απαρτίζει τους Μαχητές και του επαγγελματισμού, είναι ο κόουτς».
Η αρχή μπορεί να μην ήταν ιδανική, καθώς τα Πεύκα μπήκαν για πρώτη φορά στα… μονοπάτια της Α2. «Μας επηρέασε όλους η περυσινή χρονιά. Είχαμε βρει τα κουμπιά μας και έτσι νικούσαμε κάθε παιχνίδι. Φέτος, η κατηγορία είναι επαγγελματική, η προσέγγιση είναι διαφορετική, οι αντίπαλοι είναι διαβασμένοι, θα σε τιμωρήσουν με το παραμικρό λάθος. Στη αρχή δεν μπορούσαμε να βρούμε χαρακτήρα και ρυθμό. Δεν είχαμε συνειδητοποιήσει το επίπεδο και την ποιότητα της κατηγορίας. Πλέον τα έχουμε αποβάλλει όλα αυτά και αυτό φάνηκε μέσα στο γήπεδο. Είμαστε πιο σκληροί στην άμυνα. Πλέον, είμαστε στο σωστό δρόμο για να αντιμετωπίσουμε οποιοδήποτε αντίπαλο, παίκτη και μπάτζετ».
Η πολύ δουλειά φέρνει πάντα το επιθυμητό αποτέλεσμα και αυτό φάνηκε με τη δυνατή νίκη επί της Δόξας Λευκάδας. «Το καλύτερο που είχαμε να κάνουμε είναι να μην πάμε σε παιχνίδι προσωπικοτήτων. Εκείνοι έχουν, εμείς όχι. Αλλά να το πάμε στην άμυνα που πιστεύω ότι είναι και το δυνατό μας σημείο, το physical game. Είναι μία σημαντική νίκη αλλά μας άφησε μία γλυκόπικρη γεύση καθώς ρεφάραμε την ήττα από τον Φίλιππο Βέροιας. Δεν μπορούμε όμως να σταθούμε σε αυτό γιατί ακόμα το πρωτάθλημα έχει 15 αγωνιστικές».
Τι αποζητούν όμως οι Μαχητές από ένα τόσο ανταγωνιστικό και σκληρό πρωτάθλημα. «Με πολύ ιδρώτα και κούραση βρήκαμε την πορεία μας. Βρεθήκαμε σ΄ένα πολύ δυνατό πρωτάθλημα αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχουμε απαιτήσεις και αυτή είναι η παραμονή. Να αποφύγουμε τον υποβιβασμό και τα πλέι άουτ και θα παλέψουμε μέχρι τέλους γι΄αυτό».
Δεν είναι λίγοι εκείνοι που χαρακτηρίζουν το πρωτάθλημα ως το πιο ανταγωνιστικό των τελευταίων ετών. Αλλοί πάλι δεν συμφωνούν με αυτό γιατί η κατηγορία είναι γεμάτη από «βετεράνους». « Ένα πρωτάθλημα για να είναι ενδιαφέρον πρέπει να παίζουν παίκτες από όλες τις γενιές, μεγάλους και φέρελπις. Όταν παίζεις και έχεις αντιπάλους με τέτοια εμπειρία, αυτό μόνο κίνητρο μπορεί να σου δώσει. Το να μπεις στο παρκέ και να τους μαρκάρεις είναι μία πρόκληση. Ολοι αυτοί δίνουν υγεία στο πρωτάθλημα».
Με το πέρασμα των χρόνων έχει καταφέρει να ξεχωρίσει με τις εμφανίσεις του. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι τη σεζόν 2014-15 ήταν 7 σκόρερ του 2 ομίλου Βορρά με τον Μαντουλίδη, πέρυσι ήταν 17 στον όμιλο του βορρά της Β΄εθνικής με τους Μαχητές, ενώ φέτος είναι ήδη πρώτος σκόρερ της ομάδας του. «Η δικιά μου απόδοση έχει άμεση σχέση με όλη τη λειτουργία της ομάδας. Όλα προέρχονται από την καλή προσέγγιση από τον προπονητή μας που με αξιοποιεί αλλά και από τους συμπαίκτες μου που με βρίσκουν μέσα στο γήπεδο. Εμένα αυτό που με ενδιαφέρει είναι να εκτελώ τις εντελές που μου δίνει ο προπονητής μου, είτε αυτό είναι να σκοράρω είτε να παίξω μία άμυνα. Τίποτα παραπάνω, τίποτε παρακάτω, έχοντας το ανάλογο αποτέλεσμα κάθε φορά».
Όμως προαναφέραμε τίποτα δεν γίνεται από μόνο του άμα εσύ δεν προσπαθήσεις. «Τίποτα δεν σου χαρίζεται. Η δουλειά μέσα στο γήπεδο είναι τεράστια. Το καλοκαίρι το πέρασα μέσα στο γήπεδο και σε ένα γυμναστήριο. Μεγαλώνοντας η προσέγγιση στο άθλημα είναι πιο επαγγελματική. Πρέπει να διεκδικώ συνέχεια για τη συμμετοχή μου, να μάχομαι για κάθε μπάλα. Αυτό προσπαθώ να κάνω, να διεκδικώ κάθε μπάλα σε κάθε ομάδα που βρίσκομαι».
Και επειδή κανένας δεν είναι τέλειος πόσο μάλλον στα 23 σου χρόνια. «Πρέπει να δουλέψω στο σουτ από μακρινή απόσταση, να γίνω πιο σταθερός , να βελτιώσω το σουτ με pivot. Το σύγχρονο μπάσκετ θέλει «3άρια» με καλά τελειώματα. Οσον αφορά το θετικό στοιχείο μου μέσα στο παιχνίδι είναι η άμυνά μου στο ένας εναντίον ενός. Οποιονδήποτε παίκτη μου αναθέσει ο κόουτς πόιντ γκαρντ, φόργουορντ ακόμα και ψηλό θα τον μαρκάρω καλά. Ως επί το πλείστον σε τεράστιο βαθμό ο κόουτς με έχει βάλει σε αυτό το… τρυπάκι. Δούλεψα στο ένας εναντίον ενός. Αλλωστε η φιλοσοφία της ομάδας είναι η καλή άμυνα. Τα τελευταία δύο χρόνια δούλεψα πάρα πολύ σε αυτό το κομμάτι, κάτι που μέχρι πριν από δύο χρόνια υστερούσα. Είναι ένα κομμάτι που μου αρέσει και μου δίνει ώθηση…».
Οσο για το που σταματούν τα όνειρα; «Ημασταν στη Γ΄ εθνική, στη Β΄εθνική, πήγαμε στην Α2. Το επόμενο σκαλοπάτι, η εξέλιξη θα είναι η Α1. Το να λες όμως μεγάλα λόγια δεν ωφελεί. Εκεί φιλοδοξώ να πάω. Θέτεις ψηλά τον πήχη, ίσως να είναι και το ταβάνι μου. Το ταλέντο και να υπάρχει ή ακόμα και να μην υπάρχει μπορείς να φτάσεις κάπου μέσα από την υπομονή και τη σκληρή δουλειά».