Του Θοδωρή Λινάρδου
Ομολογώ, πως είχα αμελήσει λίγο τελευταία (ανωτέρα βία) τα διαδραματιζόμενα στις χαμηλότερες κατηγορίες, ειδικότερα σε εκείνες του Βορρά. Ομως, έχοντας μία συνολική εικόνα, μετά από 15 αγώνες, για την Γ’ Εθνική αρχικά, αναφέρω, δύο τρία πράγματα, που μού κέντρισαν το ενδιαφέρον. Το πώς η Λάρισα (με σήμα φυσικά το αλογάκι) στέκεται σούζα στην κορυφή του ομίλου της, δείχνοντας πως παρά την εξαφάνισή της προ ετών από το μπασκετικό στερέωμα -της Α1- δεν πτοήθηκε και ξεκίνησε έκτοτε τον… βυσσινί καλπασμό της. Σε πείσμα βέβαια, της πίεσης που νιώθει η ομάδα του μαθημένου από ανόδους φόργουορντ Νίκου Τσούτσου (βλ. Τρίκαλα) από τις δαγκάνες του Αστακού. Και αυτό διότι, ο Αίολος φτιάχτηκε (από τον κόουτς Βουρνά, με δίδυμο «μπόμπερ» Κακλαμάνο-Πανάρα και «τείχος» τους Χουλιάρα-Λυμπάρη) αποκλειστικά για να βρεθεί στην Β’ Εθνική. Και την ίδια ώρα, δύο παλιοκαραβάνες, πρώην παίκτες του Ηρακλή (του γνωστότερου), ο Γιαννουζάκος, με τον Κέκελη και ένας παρ’ ολίγον «ημίθεος» ο Γιαννούλης, εξακολουθούν να μαθαίνουν μπάσκετ τους νεαρότερους στον Ηρακλή της Κοζάνης. Και προσθέστε για τον «Γιαν-Γιαν» πως ακολουθεί η αντάμωσή του με την πατρίδα. Ναι, τα έφερε έτσι το πρόγραμμα που θα βρεθεί στα 39 του αντιμέτωπος της ομάδας του τόπου καταγωγής του, δηλαδή της Καρδίτσας, επισκεπτόμενος ουσιαστικά το σπίτι του. Εκεί από όπου κάποτε άνοιξε την πόρτα και αναχώρησε για άλλες πολιτείες.
Το «έλα να δεις» γίνεται στον Νότο, όπου ο Κρόνος ως καλύτερο σύνολο, το Κορωπί ως πιο γεμάτο ρόστερ και ο Σπόρτιγκ με την πιο βαριά φανέλα, κονταροχτυπιούνται για την κορυφή, ανασαίνοντας ο ένας στην σκιά του άλλου.
Τι άλλο κρατάω με μία πρώτη γρήγορη ανάγνωση από ό,τι συνέβη στα εθνικά πρωταθλήματα; Το ότι το παλιό κρασί, όντως λοιπόν, αποδεικνύεται και το καλύτερο. Το διαπιστώνεις αυτό όταν βλέπεις τον Εμμανουηλίδη του Παπάγου (Β’ Εθνική) να σκοράρει ακόμα, το ίδιο και τον Πέτροβιτς του Προμηθέα Πατρών, τον Μπάρδα της Ερυθραίας, αλλά σαφέστατα και τον Γιάννη Μπέλλα για το Ιλιον (Γ’ Εθνική). Τέτοιο ρεκόρ με 15 τρίποντα είναι ασύλληπτο κι ας έχουν περάσει από τις εθνικές κατηγορίες παίκτες καλαθομηχανές στο παρελθόν, όπως πχ ο Μάνος, ο Τσέλιος, ο Καζιάνης, ο Κρίτσαλος, ο Πρόκος, ο Δαουλάρης, ο Κακαρούχας, ο Φιλιούσης, ο Δημήτρης Σπανούλης κι ο Σδράκας.
Να μην το ξεχάσω, σημείωσα και το σουτ στις βολές με το ένα χέρι από τον Κουτρούλια, του Παγκρατίου. Εφηβος ήταν ακόμη ο Τόλης, όταν έβλεπε τον Κόρφα και τον Πεδουλάκη να εκτελούν με παρόμοιο τρόπο, οπότε μάθε τέχνη κι άστηνε, που λένε και σε κάποιο χωριό.
Αντί επιλόγου, μιας και το’ φερε η κουβέντα προς Παγκράτι μεριά, ο πάντα εκρηκτικός –και σαν παίκτης- Κορωνίδης το πρώτο πράμα που έκανε όταν το Ψυχικό έφευγε με νίκη από το Μετς, ήταν να αγκαλιάσει τον αντίπαλο κόουτς, Ντίνο Καλαμπάκο. Δεν ξεχνά τη συνεργασία τους στο Πέραμα και όταν δεν «σβήνεις» ανθρώπους κι αξίες, πατάς καλύτερα εντός κι εκτός παρκέ…