Τεράστια τα βήματα προόδου του Ολυμπιακού την τελευταία διετία. Δύο ευρωπαϊκοί τίτλοι, επιστροφή στον θρόνο του πρωταθλητή Ελλάδας και μπάσκετ τόσο ελκυστικό σε ορισμένες περιπτώσεις που ανάγκασε ακόμα και «αιώνιους» αντιπάλους να του υποκλιθούν. Κι’ ακόμα κι’ αν η ομάδα του λιμανιού «επιτρέψει» στον Παναθηναϊκό δεύτερο break μέσα στο Φάληρο την Τετάρτη και χάσει τον τίτλο με sweep, αυτό δεν αλλάζει. Οι αδελφοί Αγγελόπουλοι με τις επιλογές, την επιμονή τους και το ζεστό χρήμα που ξοδεύουν, κατάφεραν τελικά να ανεβάσουν όχι ένα, αλλά πολλά επίπεδα την ομάδα που είχαν αναλάβει στα μέσα της περασμένης δεκαετίας. Μια ομάδα που είχε φτάσει στο σημείο να μπαίνει στα πλέι οφ ως όγδοη της κανονικής περιόδου!
Ο πολύς κόσμος το έχει αντιληφθεί αυτό. Οπότε καλό θα είναι να το αντιληφθούν και οι ίδιοι οι άνθρωποι που έφτασαν τον Ολυμπιακό εδώ που τον έφτασαν. Και να δείξουν περισσότερο σεβασμό στο όνομα που κατάφεραν με τόσο κόπο να δημιουργήσουν. Γιατί οι μεγάλες ομάδες δεν κρίνονται μόνο από τους θριάμβους τους μέσα στο παρκέ. Υπάρχουν και ήττες, μέσω των οποίων μπορούν να αποδείξουν πόσο μεγάλες είναι. Στον Ολυμπιακό το πέτυχαν αυτό το βράδυ της Παρασκευής στο ΣΕΦ. Τα χρόνια που έπεφταν γιαούρτια και φραπέδες σε προπονητές και παίκτες έχουν περάσει ανεπιστρεπτί και ο κόσμος αναγνώρισε με την συμπεριφορά του τα όσα έχουν πετύχει οι ερυθρόλευκοι, ειδικά την τελευταία διετία.
Δυστυχώς, βέβαια τα ωραία πράγματα στην ζωή δεν κρατάνε πολύ. Και το βράδυ της Κυριακής είδαμε την άλλη όψη του νομίσματος. Ο δεύτερος τελικός ήταν πανομοιότυπος – ως προς την έκβασή του, καθώς ο Ολυμπιακός φάνηκε πιο ανταγωνιστικός – με τον πρώτο, ωστόσο οι συμπεριφορές άλλαξαν. Και αυτή την φορά δεν «έφταιγαν» ο Λάσμε, ο Γκιστ, ο Κάρι, ή, ο Ούκιτς, αλλά ο Φούφης, ο Αναστόπουλος και ο Ερμής που ήταν ανάδρομος. Προφανώς πίστευαν τόσο πολύ – και μαγκιά τους – στο «ρεφάρισμα» οι άνθρωποι του Ολυμπιακού, που το ξεκάθαρο και δίκαιο 2-0 έπεσε δυσκολοχώνευτο και έπρεπε να αναζητηθούν υπεύθυνοι εκεί που δεν υπάρχουν.
Άλλοθι στους παίκτες, «όπλα» στους καμένους…
ΟΚ, η διαιτησία στο μπάσκετ είναι σίγουρα περίεργο πράγμα. Υπό την έννοια ότι είναι άθλημα συνεχόμενων επαφών και αν θέλεις να ανακαλύψεις κάτι ύποπτο, θα το βρεις, σχεδόν σε κάθε φάση του αγώνα! Η ουσία, βέβαια είναι ότι οι αποφάσεις των διαιτητών που κατά γενική ομολογία δικαιούται να φωνάξει ο Ολυμπιακός, ήταν ελάχιστες. Για παράδειγμα το καλάθι του Χάινς που δεν μέτρησε λανθασμένα, ή, ένα φάουλ που δεν δόθηκε υπέρ του Αντιτς και είχε ως συνέπεια μια αυστηρή τεχνική ποινή στον Σκοπιανό. Από εκεί και πέρα να’ χουμε να λέμε…
Δυστυχώς ο εξαίρετος κατά τα άλλα Γιώργος Μπαρτζώκας έπεσε στην παγίδα, θυμίζοντας κάποιον (ονόματα δεν λέμε, υπολήψεις δεν θίγουμε…) προκάτοχο του. Και αντί να εστιάσει στο πως θα αλλάξει κάποια πράγματα, που βγάζουν μάτια, για παράδειγμα πως θα υπερκεράσει τα αθλητικά προσόντα των ψηλών του Παναθηναϊκού, πως θα βρει παιχνίδι στο λόου ποστ, ή, θα επιτρέψει στους – μοναδικούς δημιουργούς και παράλληλα εκτελεστές – Σπανούλη, Λο, να δράσουν με τον τρόπο που ξέρουν, με τις δηλώσεις του έκανε ένα τεράστιο λάθος. Αφενός έδωσε άλλοθι στους ίδιους τους παίκτες του, οι οποίοι εμφανίζονται διαρκώς εκνευρισμένοι, με συνέπεια να μην έχουν καθαρό μυαλό (πρώτος και καλύτερος ο Παπανικολάου). Αφετέρου όπλισε, χωρίς φυσικά να το θέλει, τα χέρια των ανεγκέφαλων. Και μακάρι να διαψευστώ, αλλά ο πολιτισμός που, τηρουμένων των αναλογιών γνωρίσαμε ως τώρα σε ΣΕΦ και ΟΑΚΑ, μάλλον θα πάει περίπατο την Τετάρτη…
Προστασία στο προϊόν
Και για να είμαστε δίκαιοι ευθύνη για την πιθανή όξυνση φέρει και η άλλη πλευρά. Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος ζήτησε την Παρασκευή το βράδυ απ’ τον κόσμο να είναι κόσμιος την Κυριακή και σε μεγάλο βαθμό το πέτυχε. Μόνο που ξέφυγε ο ίδιος, αφού ανέβασε περισσότερους σφυγμούς και απ’ τους παίκτες της ομάδας του! Εφόσον φυσικά αληθεύουν τα όσα του καταμαρτυρούν για επίθεση στους διαιτητές, που μπορεί να επιφέρουν και την βαριά τιμωρία του. ΟΚ, είναι δηλωμένος οπαδός ο πρόεδρος του Παναθηναϊκού και το γεγονός αυτό τα λέει όλα.
Ωστόσο θα πρέπει να σκεφτεί σοβαρά το γεγονός ότι εκτός απ’ το να αφιερώνει χρόνο και να τοποθετεί πολύ χρήμα στην ομάδα, κάποια στιγμή πρέπει και να ελέγξει τις αντιδράσεις του για να προστατέψει το προϊόν που λέγεται μπάσκετ. Ειδικά τώρα που δικαιούται να αισθάνεται καβάλα στο άλογο, καθώς το μεγάλο come back του Παναθηναϊκού οφείλεται σε πολύ μεγάλο βαθμό σε αυτόν. Ο Δ. Γιαννακόπουλος είναι που επέλεξε τον Πεδουλάκη να ξαναχτίσει τον Παναθηναϊκό σχεδόν απ’ το μηδέν και αυτός είναι που τον στήριξε εμπράκτως, βάζοντας βαθιά το χέρι στην τσέπη μεσούσης της σεζόν μέχρι να βρει τα κατάλληλα εργαλεία (Γκιστ, Κάρι), για να ξαναφέρει την ομάδα του σε θέση ισχύος.
Ο πολύς κόσμος του τα αναγνωρίζει αυτά. Εάν κατάφερνε, λοιπόν με την στάση του να διατηρούσε το επίπεδο εκεί που πρέπει να είναι σε αγώνες των δύο κορυφαίων ομάδων της Ευρώπης, τότε οι πολλοί θα γίνονταν ακόμα περισσότεροι. Σε κανονικούς ανθρώπους αναφερόμαστε και όχι τους καμένους, που δυστυχώς στον ελληνικό αθλητισμό πολλοί είναι αυτοί οι οποίοι τους θεωρούν «κοινό» τους…