Η απουσία του Πάου Γκασόλ στην αρχή, έθεσε κάποια ερωτηματικά. Ήρθαν κι άλλες απουσίες στην πορεία, όμως η Ισπανία έδειξε ότι είναι μία ομάδα να την… πιείς στο ποτήρι! Και σε τί ποτήρι; Χρυσό… Ολόχρυσο. Κάτι σαν αυτό που “σήκωσαν” οι Ίβηρες στο Πεκίνο, στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου 2019, όπου με μία εμφατική παρουσία στο παρκέ δεν άφησαν καμία αμφισβήτηση για το ποιά ήταν η κορυφαία ομάδα του τουρνουά. Η επικράτηση με 95-75 επί της Αργεντινής, ήρθε απλά.
Με τους παίκτες του Σέρτζιο Σκαριόλο να παίζουν σαν μία καλοδουλεμένη μηχανή, έχοντας διαβάσει όλες τις αδυναμίες και τα δυνατά σημεία των “γκαούτσος” και κλειδώνοντας από την αρχή κάθε ατού της Αργεντινής. Ο Σκόλα βρέθηκε εκτός κλίματος κι αυτό δεν ήταν απόρροια μόνο της κακής δικής του μέρας, αλλά και της πολύ καλής δουλειάς που έγινε πάνω του. Ο Καμπάτσο δεν μπόρεσε να κάνει τα δικά του στο παρκέ και μόνο ο Γκάμπριελ Ντεκ πάλευε… Αλλά τι να έκανε μόνος του κόντρα σε μία ομάδα, που έμοιαζε σαν καλοκουρδισμένο ρολόι, με αυτοματισμούς στην επίθεση, με “σκληροτράχηλη” άμυνα και με πάθος. Που φαινόταν από το… καλημέρα της αναμέτρησης.
Οι Ισπανοί είχαν αποφασίσει ότι δεν θα άφηναν να τους ξεφύγει η ευκαιρία για έναν δεύτερο τίτλο σε παγκόσμιο επίπεδο και το έδειξαν από νωρίς. Βρέθηκαν να προηγούνται με διψήφια διαφορά νωρίς-νωρίς (2-14), την οποία παρότι είδαν να εξανεμίζεται χάρη στο ξέσπασμα των Αργεντίνων (13-14), κατάφεραν να “χτίσουν” και πάλι (14-23). Και αυτή τη φορά όχι μόνο την συντήρησαν, αλλά τη διεύρυναν κιόλας, βάζοντας τέλος στις όποιες ελπίδες των αντιπάλων τους για ανατροπή. Μετά το τέλος του πρώτου 10λέπτου έγινε φανερό ποιά ομάδα ήθελε πολύ το χρυσό. Ο Μαρκ Γκασόλ και ο Ρίκι Ρούμπιο έδωσαν το ρυθμό και οι συμπαίκτες τους άρχισαν να χορεύουν σε αυτόν τον ρυθμό, δίχως ν’ αφήσουν τους αντιπάλους τους να πάρουν ανάσα. Ο Σκόλα δεν μπορούσε ν’ αντιμετωπίσει τους ψηλούς τις ισπανικής ομάδας και κατάφερε να βρει το δρόμο προς το καλάθι από τη γραμμή των ελευθέρων βολών, την ώρα που οι Ισπανοί έκαναν ότι ήθελαν στο παρκέ. Η άμυνά τους ήταν υποδειγματική, η κυριαρχία τους στα ριμπάουντ το ίδιο, το “καθαρό” μυαλό τους, τους επέτρεπε να φέρνουν το ματς στα δικά τους μέτρα και σταθμά και απλά το μόνο που είχαν να κάνουν ήταν μία καλή διαχείριση της αναμέτρησης.
Διότι όσες φορές η Αργεντινή έδειξε ότι διέθετε σφυγμό και προσπαθούσε να απειλήσει, οι Ισπανοί είχαν τις απαντήσεις και όχι απλά κρατούσαν τα ηνία, αλλά έσφιγγαν και τη… θηλιά στο λαιμό των αντιπάλων τους. Η πλάστιγγα της νίκης είχε γείρει από πολύ νωρίς υπέρ τους (το 31-43 του ημιχρόνου και ο “φτωχός” επιθετικός απολογισμός για τους “γκαούτσος” ήταν ενδεικτικό της αδυναμίας τους να κυνηγήσουν το σκορ) και τίποτα δεν έδειχνε ότι θα άλλαζε η εικόνα. Οι Αργεντίνοι δεν έβρισκαν διαδρόμους προς το καλάθι, δεν είχαν εναλλακτικές λύσεις, εν αντιθέσει με την Ισπανία, που είχε βάθος στον πάγκο της, τους ψηλούς της να κάνουν πάρτι, τους περιφερειακούς να “σκοτώνουν” κάθε αμυντικό σύστημα που έβρισκαν μπροστά τους και φυσιολογικά έστειλαν το δείκτη στο +20 και “κλείδωσαν” με περισσή άνεση στο δεύτερο χρυσό τους σε Παγκόσμιο Κύπελλο.
Τα κλάματα στον ισπανικό πάγκο πολύ πριν καν μπει το τελευταίο δίλεπτο της αναμέτρησης επιβεβαίωναν το πόσο πολύ ήθελαν αυτόν τον τίτλο οι Ισπανοί, που τον πανηγύρισαν με την ψυχή τους και δικαίως. Διότι ήταν ανώτεροι στο παρκέ και πήραν αυτό που πραγματικά άξιζαν… Ο Ρίκι Ρούμπιο αναδείχτηκε ΜVP τόσο του 18ου Παγκοσμίου Κυπέλλου της Κίνας, όσο και του τελικού, ενώ το όνομά του φυσιολογικά βρέθηκε και στην καλύτερη πεντάδα της διοργάνωσης, παρέα με τους Μπόγκνταν Μπογκντάνοβιτς (Σερβία), Εβάν Φουρνιέ (Γαλλία), Μαρκ Γκασόλ (Ισπανία) και Λουίς Σκόλα (Αργεντινή), με τον τελευταίο να γνωρίζει την αποθέωση από το κοινό…