Λίγες ώρες πριν το τζάμπολ του μεγάλου τελικού της Euroleague της Βαρκελώνης και η αγωνία είναι στο… πικ! Για όλους… Είτε παίζουν, είτε βλέπουν από κάποια γωνιά. Όπως ακριβώς νοιώθουν κι οι δύο rookies του Παναθηναϊκού. Οι Φώτης Ζούμπος και Γιάννης Καραμαλέγκος blogάρουν απ’ τη Βαρκελώνη και μέσω του infobasket.gr μας αποκαλύπτουν πως ζουν τις στιγμές λίγο πριν το μεγάλο τζάμπολ…
| Φώτης Ζούμπος | Γιάννης Καραμαλέγκος |
| Καλησπέρα και πάλι… Ήθελα πολύ νωρίτερα να ‘χα μεταφέρει τις εικόνες που έχουν γεμίσει το μυαλό μου. Ν’ αποτυπώσω στο χαρτί τα συναισθήματά μου απ’ την παρουσία μου εδώ σ’ αυτό το Final Four. Αλλά κάτι το άγχος, κάτι οι υποχρεώσεις δεν με άφησαν να το κάνω πράξη. Από χθες το πρωί η αγωνία είχε ξεπεράσει κάθε… επίπεδο λογικής! Το άγχος για το επικείμενο παιχνίδι με τη Σιένα ήταν μεγάλο κι έγινε ακόμη μεγαλύτερο φτάνοντας στο γήπεδο. Η υπέροχη ατμόσφαιρα, η μπασκετική εικόνα που βλέπαμε στο γήπεδο ήταν στοιχεία όμορφα, αλλά και πάλι δεν ήταν αρκετά για ν’ αποβάλλουμε το άγχος μας. Για εμάς άλλωστε αυτό το ματς, κόντρα στη Σιένα ήταν ο πρώτος τελικός. Ένα παιχνίδι στο οποίο δεν ξέρεις ποτέ τι μπορεί να συμβεί. Υπήρχε, βέβαια σ’ όλους μας μία διάχυτη αισιοδοξία, την οποία δεν χάσαμε ούτε και στο ξεκίνημα του ματς, όταν βλέπαμε κάποιες μάχες να χάνονται. Η πίεση πάντως είχε περάσει το όριο της… λογικής. Η καρδιά χτυπούσε σε πολύ γοργούς ρυθμούς και ειδικά στα τελευταία λεπτά οι σφυγμοί ήταν πολύ περισσότεροι απ’ τους κανονικούς. Όμως όλοι το βλέπαμε ότι δεν χάνεται αυτό το ματς. Υπήρχε η εμπειρία των παιδιών μέσα στο παρκέ, που μας έκανε να είμαστε σίγουροι για τη νίκη. Και περιμέναμε πως και πώς ν’ ακούσουμε την κόρνα της λήξης για να… μπουκάρουμε στο παρκέ και να πανηγυρίσουμε τη συμμετοχή της ομάδας σ’ έναν ακόμη τελικό. Στ’ αποδυτήρια τα χαμόγελα και τα πειράγματα θα μου μείνουν αξέχαστα, όπως και η χαρακτηριστική ατάκα που ακουγόταν «ΟΚ τέλος αυτό το ματς, τώρα να προετοιμαστούμε για το πιο δύσκολο»… Το Σάββατο ήταν μία μέρα γεμάτη, με προπόνηση και προετοιμασία, αλλά και με τη δυνατότητα να χαλαρώσουμε κοντά στους δικούς μας ανθρώπους. Πρέπει, άλλωστε ν’ αποφορτιστούμε διότι έρχεται το ΜΕΓΑΛΟ ματς. Τώρα πως θα είναι οι τελευταίες ώρες πριν απ’ τον τελικό, πραγματικά δεν μπορώ να πω. Δεν έχω κάποιο πλάνο. Ας ξημερώσει με το καλό και κυρίως ας κλείσει με τον καλύτερο τρόπο… |
Καλησπέρα σ’ όλους…
Λίγο… αργοπορημένο το ραντεβού μας σήμερα, αλλά δυστυχώς το πρόγραμμά μας είχε άλλες προτεραιότητες. Πριν όμως σας περιγράψω τα συναισθήματα που έχω τώρα, μετά τη νίκη-πρόκριση, θα σας πω στο… περίπου τι αισθανόμουν πριν το παιχνίδι με τη Σιένα. Η μέρα ήταν πολύ αγχωτική, όλοι ήμασταν νευρικοί, αλλά παράλληλα νοιώθαμε κι έτοιμοι για το σημαντικό αυτό παιχνίδι. Για μας, άλλωστε, αυτός ήταν ο τελικός. Έτσι τον είχε χαρακτηρίσει κι ο κόουτς και σίγουρα κάτι παραπάνω ξέρει απ’ όλους… Πάντως εκείνο που έβλεπα στα μάτια όλων ήταν ένα πράγμα. Η νίκη! Αυτό ήταν «ζωγραφισμένο» στα μάτια όλων μας και όλοι μας ήμασταν συγκεντρωμένοι πάνω σ’ αυτόν τον στόχο. Μπαίνοντας στο γήπεδο το μόνο συναίσθημα που θυμάμαι ότι είχα ήταν ένα. Να ξεκινήσει το ματς. Και να τελειώσει όσο πιο γρήγορα γίνεται, μ’ εμάς όλους να πανηγυρίζουμε… Βέβαια πριν γίνει η επιθυμία μου πραγματικότητα, χρειάστηκε ν’ αγχωθούμε αρκετά. Όλοι… Κι όσοι ήμασταν μέσα στο γήπεδο, αλλά κι οι οπαδοί στις εξέδρες. Το ξεκίνημα δεν ήταν καλό. Ήταν νευρικό. Κι αυτό φάνηκε. Αλλά η συνέχεια ήταν… απολαυστική και όταν φτάσαμε στο τελευταίο λεπτό, ε τότε δεν υπήρχε κάτι άλλο απ’ το να βλέπω δίπλα μου χαμογελαστά πρόσωπα κι όλους… ετοιμοπόλεμους. Να μπουν στο παρκέ. Να πανηγυρίσουμε, να φωνάξουμε. Τα γέλια και τα συγχαρητήρια συνεχίστηκαν και στ’ αποδυτήρια, αλλά όχι για πολύ, διότι το μήνυμα ήταν ξεκάθαρο. Υπάρχει ένας ακόμη αγώνας και μετά μπορούμε με το καλό, να χαρούμε με την ψυχή μας. Η προπόνηση του Σαββάτου έγινε σε πολύ καλό κλίμα. Λογικό άλλωστε… Κι όλοι είμαστε έτοιμοι για τον μεγάλο τελικό. Όλοι. Όσοι παίζουν κι όσοι απλά βρίσκονται δίπλα στην ομάδα. Είμαστε ένα, όλοι μας… Είχαμε την ευκαιρία, βέβαια και να χαλαρώσουμε. Παρέα με τους δικούς μας ανθρώπους, αλλά και με κάποια βόλτα όσοι επιθυμούσαν. Όλοι όμως έχουμε ένα πράγμα στο μυαλό. Τον τελικό. Πως θα είναι οι ώρες μέχρι το τζάμπολ; Τι να σας πω; Δεν ξέρω… Το βράδυ, πάντως σίγουρα θα είναι… ανήσυχο, με αγωνία. |
Ανανεώνουμε το ραντεβού μας για μετά τον τελικό… Επί αθηναϊκού εδάφους.
