Η πορεία του στα γήπεδα του μπάσκετ κρατάει χρόνια. Αθλητής του Μίλωνα και μετέπειτα πρόεδρος του Ίκαρου Καλλιθέας, ο Δημήτρης Αγγελόπουλος ζει κι αναπνέει για την “πορτοκαλί θεά”. Οι επιχειρηματικές του δραστηριότητες μπορεί να του “τρώνε” χρόνο από τη μεγάλη του “καψούρα”, όμως ο ίδιος έχει τον τρόπο να μην αφήνει παραπονεμένη τη μεγάλη του αγάπη. Έχει ζήσει μοναδικές στιγμές στα “σαλόνια” της Α1, έχει βαδίσει στα περισσότερα γήπεδα της χώρας, ακολουθώντας την ομάδα του σε όποια κατηγορία κι αν αγωνιζόταν και πλέον θέλει να δει το μπάσκετ να παίρνει και πάλι τα πάνω του! Οι επικείμενες εκλογές στην ΕΟΚ τον βρίσκουν υποψήφιο για το ΔΣ της ομοσπονδίας, με πλάνο και όραμα που δίχως άλλο δημιουργεί προσδοκίες. Κι αυτό διότι ο Δημήτρης Αγγελόπουλος έχει εκπονήσει ένα πρόγραμμα που περιλαμβάνει μεταξύ άλλων και την κατασκευή 100 γηπέδων.
Αλλά δεν είναι μόνο αυτό το σκέλος του προγράμματός του που έχει ενδιαφέρον. Μιλώντας στο infobasket.gr ο Δημήτρης Αγγελόπουλος μιλάει για το αναπτυξιακό πρόγραμμα που έχει στο μυαλό του, τον “μεγάλο οργανισμό” των σωματείων που θέλει να πετύχει, το χορηγικό πλάνο που “ρίχνει” στο τραπέζι, το ρόλο των μάνατζερ, αλλά και την εξυγίανση στο χώρο της διαιτησίας. Αναφέρεται στο γυναικείο μπάσκετ και τις αλλαγές που θα πρέπει να γίνουν, όπως και στο παραμελημένο σχολικό αθλητισμό, αλλά και στον Γιώργο Βασιλακόπουλο και τα λάθη που έχει κάνει τα τελευταία χρόνια.
Βέβαια, δεν παραλείπει ν’ αναφερθεί και στον “γάμο” με την παράταξη του Βαγγέλη Λιόλιου που έληξε σύντομα, με τον Δημήτρη Αγγελόπουλο να είναι ξεκάθαρος. “Έχουμε αντίθετη φιλοσοφία με τον Λιόλιο. Μπορεί ν’ αγαπάμε κι οι δύο το μπάσκετ, όμως διαφωνούμε στο 90% όσον αφορά το μέλλον του ελληνικού μπάσκετ”.
Αν και δεν θα ήθελα να σταθούμε σε αντιπαραθέσεις και προστριβές με τους έτερους υποψηφίους, ωστόσο, θα ήθελα να μας εξηγήσεις τους λόγους της αποχώρησής σου από το σχήμα του Βαγγέλη Λιόλιου.
“Κι εγώ δεν θέλω να πάμε στα θέματα της αντιπαράθεσης με τους υποψηφίους και πολύ περισσότερο με τον Βαγγέλη Λιόλιο. Εγώ κατεβαίνω ανεξάρτητος, διότι είναι δεδομένο ότι ο Βαγγέλης Λιόλιος, είναι ένας έξυπνος άνθρωπος, ένας άνθρωπος που αγαπάει το μπάσκετ, αλλά είμαστε σε τελείως αντίθετη φιλοσοφία. Και σίγουρα κάποιος μπορεί να με ρωτήσει “τώρα το κατάλαβες;”. Η απάντησή μου είναι ναι, τώρα το κατάλαβα. Γιατί μέχρι να γνωριστούμε, έλεγα ότι όλοι, γονείς-μάνατζερ-ΕΟΚ-φίλοι Πατρινοί-αθλητές μου που έπαιξαν στον Προμηθέα ή αθλητές που ζήτησα από τον Προμηθέα, είναι κακόβουλοι. Σήμερα όμως, μετά από δεκάδες τηλεφωνήματα που δέχτηκα, κατάλαβα. Και σαν άνθρωποι, με τον γλυκό Βαγγέλη Λιόλιο που γνώρισα, δεν έχω καμία αντίθεση, αλλά όσον αφορά το μέλλον του ελληνικού μπάσκετ διαφωνούμε στο 90%… Κι αυτό μπορεί κάποιος να το καταλάβει, ρίχνοντας μία ματιά σε κάποια σκέλη του προγράμματός μου. Μέσα από αυτά μπορεί κανείς να δει τις διαφωνίες που έχουμε με τον Λιόλιο. Μπορεί να διαφωνώ και με τον κ. Παπανικολάου ή τον κ. Φασούλα, απλώς δεν γνωρίζω ακριβώς τους τομείς που μπορεί να έχουμε αυτές τις διαφωνίες”.
Είναι λίγο, πολύ γνωστό το πρόγραμμα, στο οποίο μεταξύ άλλων προβλέπεται η κατασκευή γηπέδων. Μάλιστα ο αριθμός είναι εντυπωσιακός, με 100 γήπεδα, αν και υπήρξαν κάποιες… ενστάσεις.
“Μπορεί ο αριθμός να φαντάζει μεγάλος, αλλά υπάρχει μία μελέτη για όλα. Άλλωστε για εμένα η ύπαρξη γηπεδικών εγκαταστάσεων αποτελεί το πιο σημαντικό στοιχείο για την ανάπτυξη του μπάσκετ. Κι η πρόταση που έχω κάνει είναι ξεκάθαρη κι ας κάνουν κάποιοι λόγο για κατασκευή γηπέδων υπό τη μορφή τέντας. Το δικό μου πρόγραμμα για τα γήπεδα, κάνει λόγο για μία συνδιαχείριση Δήμων με τις ομάδες. Δεν υπάρχει κανένας Δήμος – ειδικά στην Αττική – που να δεχτεί να έχει τη διαχείριση των γηπέδων στο Δήμο του η ΕΟΚ. Το έχω εξηγήσει αυτό κι εκείνο που έχω πει, είναι ότι – καλώς ή κακώς – οι Δήμαρχοι στην Αττική και στη Θεσσαλονίκη αισθάνονται ιδιοκτήτες του Δήμου τους! Δεν μπορεί να πάει κάποιος να τους πει ότι θα διαχειριστεί κάποιος άλλος τα γήπεδα, που βρίσκονται στο Δήμο τους. Κι επειδή έχει γίνει κουβέντα για κατασκευή γηπέδων με τη μορφή τέντας, δεν μπορούμε ν’ αυθαιρετήσουμε, βάζοντας τέντες αριστερά και δεξιά δίνοντας το δικαίωμα σε όλους τους γειτόνους, στους συλλόγους γονέων να μας καταγγείλουν. Τα στέγαστρα (και εννοούμε ανοιχτούς πολεοδομικά χώρους) ίσως να μπορούν να μπουν στην περιφέρεια, σε χώρους που είναι μακριά από τον αστικό ιστό, αλλά κι αυτό υπό προϋποθέσεις. Οπότε μιλάμε για γήπεδα, που έχουν όλα τα στοιχεία δομήσεως, με τ’ αποδυτήρια τους, τις εγκαταστάσεις τους, τις πλήρεις άδεις κτλπ. Κι αυτό ήταν το κεντρικό σημείο διαφωνίας με τον Βαγγέλη Λιόλιο, αλλά όχι και το μοναδικό”.
Πως συνδέεται η κατασκευή των γηπέδων με το πρόγραμμα ΠΑΡΟΝ;
“Είναι μία ιδέα που πλέον παίρνει σταδιακά “σάρκα και οστά”. Ο Πολιτιστικός Αθλητικός Ριζοσπαστικός Οργανισμός Νέων (ΠΑΡΟΝ), έχει ως στόχο να θέσει υπό τη σκέπη του, υπό την αγκαλιά του – πες το όπως θες – μία άτυπη συνένωση δεκάδων ομάδων. Κάτι σαν έναν “μεγάλο οργανισμό”, που θα δίνει στα σωματεία που συνεργάζονται πολλαπλά οφέλη. Θα μπορούν να έχουν κοινές χορηγίες, διοργάνωση τουρνουά, ανταλλαγή απόψεων, ακόμη και την άσκηση πολιτικής πίεσης για το καλό του μπάσκετ και αρκετές ακόμη παραμέτρους. Κι εδώ έρχεται και η παρουσία των γηπέδων, η κατασκευή των οποίων έχει προχωρήσει. Έχουμε ξεκινήσει με τέσσερις Δήμους της Αττικής και ήδη στον έναν εξ’ αυτών είμαστε στο στάδιο της αδείας, στο δεύτερο στο στάδιο της συμφωνίας και με τους άλλους δύο στο επικοινωνιακό. Και από τη μέρα που το έχουμε ανακοινώσει το πλάνο, έχουμε δεχθεί κρούση και από άλλους Δήμους, που δείχνουν θετικοί για να ενταχθούν στο πρόγραμμα. Κι είμαι θετικός και σύμφωνος να ενταχθούν οι περιοχές, ενώ αντίθετα δεν με έχει βρει σύμφωνο να υπάρξουν περιοχές που θέλουν να το χρησιμοποιήσουν για άλλους λόγους.
Πρόκειται για ένα πρόγραμμα το οποίο θα δώσει υψηλά οφέλη στα σωματεία που θα είναι ενταγμένα στο πρόγραμμα του ΠΑΡΟΝ, αφού θα έχουν το 50-70% των ωρών των γηπέδων στη διάθεσή τους. Κι αυτό μην ξεχνάμε πόσο σημαντικό είναι για ένα σωματείο, να έχει ώρες προπόνησης στο γήπεδο. Αλλά και οι Δήμοι θα έχουν οφέλη, διότι θα μπορούν να χρησιμοποιούν τα γήπεδα κυρίως τις πρωινές ώρες για ανάγκες τους και σχολικές ανάγκες, και όλες τις άλλες ώρες για ανάγκες των ομάδων του Δήμου”.
Ο συνδυασμός των γηπέδων και του προγράμματος ΠΑΡΟΝ μου δίνουν την αίσθηση ότι υπάρχει και διαφορετική αντίληψη για το αναπτυξιακό μπάσκετ.
“Θα πρέπει να στηθεί από την αρχή όλη η δομή του αναπτυξιακού μπάσκετ. Να υπάρχει ένα κεντρικό αναπτυξιακό σύστημα, δίχως επιλογές βάσει συμφερόντων ή δυναμικής ονόματος σωματείου. Να υπάρχει συνδετική δομή και να πειστούν οι ομάδες ότι η επιλογή στα κλιμάκια των εθνικών ομάδων θα γίνεται με αξιοκρατικά κριτήρια. Κάτι που δεν υπάρχει τώρα.
Και θεωρώ ότι θα πρέπει να καθιερωθούν τα “τροφεία” για τα σωματεία. Είναι ένα σύστημα που ειδικά στο ποδόσφαιρο ισχύει σε υψηλό βαθμό κι αποτελεί κίνητρο για πολλές ομάδες, ώστε να δίνουν έμφαση στα αναπτυξιακά τους τμήματα.
Ακόμη σημαντικό είναι να υπάρχει κι ο έλεγχος πέραν του μητρώου, αλλά και των πραγματικών ακαδημιών και του τρόπου λειτουργίας τους. Η ομοσπονδία θα πρέπει να ελέγχει τα σωματεία και να επιχορηγεί εκείνα που παράγουν αθλητές, οι οποίοι σταδιακά προωθούνται σε μεγαλύτερες κατηγορίες και στις εθνικές ομάδες”.
Χορηγίες
Το οικονομικό σκέλος είναι ένα πολύ μεγάλο κεφάλαιο για τη βιωσιμότητα των σωματείων. Ποιες είναι οι προτάσεις σου στο θέμα των χορηγιών.
“Δίχως άλλο πρόκειται για ένα πολύ μεγάλο ζήτημα. Έχω ήδη κάνει γνωστό ότι η δική μου πρόταση προβλέπει μία κεντρική διαχείριση των χορηγιών προς όφελος των ομάδων. Για παράδειγμα, εγώ αυτή τη στιγμή έχω δύο μεγάλους χορηγούς , ο ένας είναι στο χώρο των πετραιλοειδών κι ο άλλος στον χώρο των κατασκευών, που είναι διατεθειμένοι να δώσουν κάποια σημαντικά ποσά, τα οποία θα πρέπει να φτάσουν στα σωματεία. Και πως θα γίνει αυτό; Μέσα από αξιολογήσεις που θα γίνονται στις ακαδημίες των ομάδων από επιτροπή που θα συσταθεί, με τους χορηγούς να μπορούν να ελέγχουν την αξιοπιστία της. Διότι στόχος τους είναι η προβολή τους μέσα από τις ακαδημίες. Κι όχι να γίνεται η αξιολόγηση υπό αδιαφανείς συνθήκες, να λέει μία ομάδα ότι έχει 500 παιδιά κι όταν πηγαίνεις να βλέπεις 50! Και με βάση αυτή την αξιολόγηση θα γίνεται και η επιχορήγηση των σωματείων. Η πρότασή μου μπορεί να περιλαμβάνει σε τούτη τη φάση δύο χορηγούς, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θ’ αναζητήσουμε κι άλλους”.
Θα μπορούσε να συγκαταλεχθεί και το Στοίχημα μεταξύ των υποψηφίων για χορηγία;
“Ήδη η ΓΓΑ έχει κάνει γνωστό ότι θα διατεθεί ένα σημαντικό ποσό στον ερασιτεχνικό αθλητισμό που θα προέρχονται από τα έσοδα του στοιχήματος. Θα πρέπει το ποσό των χρημάτων που αναλογεί στο μπάσκετ, να διανεμηθεί στα σωματεία με κάποια κριτήρια. Η πρότασή είναι να γίνει έλεγχος για το ποια σωματεία έχουν βγάλει αθλητές από τα σπλάχνα τους και πόσοι εξ αυτών παίζουν στην Α1 και στις εθνικές κατηγορίες. Ποιος είναι ο χρόνος συμμετοχής τους, όπως και κάτι αντίστοιχο για τους μικρούς αθλητές, που είναι στις ομάδες της Α1. Σε αυτή την κατηγορία σίγουρα δεν μπορείς να επιβάλεις κάποιους κανόνες, δεδομένου ότι είναι επαγγελματική κατηγορία, αλλά δίχως άλλο εάν τους βάλεις έναν περιορισμό στα χρήματα που θα παίρνουν, τότε πραγματικά είναι σα να τους θέτεις τα όρια που απαιτούνται. Και με αυτά κριτήρια θα υπάρξει βοήθεια και στους Έλληνες αθλητές και στο ελληνικό μπάσκετ. Ένα ιδιότυπο salary cap.
Από την άλλη θα πρέπει να υπάρξει κι ένας πολύ συστηματικός έλεγχος του στοιχήματος με τους εμπλεκόμενους σε αυτό να έχουν τεράστιες ποινικές ευθύνες… Ζητάω να υπάρξει συμφωνία όλων για τη δημιουργία ειδικής επιτροπής που όταν γίνεται οποιαδήποτε καταγγελία να επιλαμβάνεται, να εξετάζει κάθε πιθανότητα και πιθανόν να διαβιβάζει τον φάκελο στον εισαγγελέα. Να υπάρχει συμφωνία όλων και όταν γίνεται καταγγελία, τα στοιχεία να εξετάζονται από επιτροπή της ΕΟΚ. Στο εξωτερικό γίνεται κάτι και γίνεται σάλος κι η εμπλεκόμενη ομάδα μπορεί και να “τελειώσει” όχι απλά από το πρωτάθλημα, αλλά και από τον… χάρτη”!
Η διαιτησία είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο για το ελληνικό μπάσκετ. Υπάρχουν συνεχώς γκρίνιες και μουρμούρες… Είναι όντως προβληματική και αν ναι, με ποιον τρόπο μπορεί ν’ αλλάξει η εικόνα της.
“Η ηγεσία της διαιτησίας πρέπει να είναι κοινής αποδοχής από τα σωματεία. Θα πρέπει να δημιουργηθεί μία ΚΕΔ που ν’ αποτελείται από “αδιάφθορους” διαιτητές, που δεν θα επηρεάζονται από τη βούληση του προέδρου ή και συμβούλων. Με αυτό τον τρόπο η διαιτησία θα γίνει ανεξάρτητη”.
Αν κι έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον οι αναφορές στο αναπτυξιακό σκέλος του μπάσκετ, υπάρχει κι ένα ακόμη κεφάλαιο που έχει τη δική του βαρύτητα. Το γυναικείο μπάσκετ…
“Το πρόβλημα εδώ είναι τεράστιο. Μιλάω διότι το γνωρίζω αρκετά καλά, όντας ένας χορηγός εδώ και χρόνια σε πέντε γυναικείες ομάδες. Καλώ και τους τρεις υποψήφιους προέδρους, να μας πουν τι έχουν δώσει για το γυναικείο μπάσκετ; Αν δεν χορηγούσα αυτές τις πέντε γυναικείες ομάδες θα μπορούσα να ήμουν με την ομάδα μου τουλάχιστον στην Α2!
Θα πρέπει να δώσουμε βαρύτητα σε μία δυνατή Α1 κι από εκεί και πέρα να κοιτάξουμε τα τοπικά πρωταθλήματα. Ν’ ανεβαίνουν τρεις ομάδες, μία ομάδα από την Αττική, μία από τη Μακεδονία και μετά να υπάρχει ένα πανελλήνιο πρωτάθλημα για να διεκδικούν την άνοδο από τα νησιά και την κεντρική Ελλάδα”.
Τι θα πρέπει να γίνει, ώστε οι εθνικές κατηγορίες (Α2, Β’ και Γ’ εθνική) να κερδίσουν το μερίδιο της πίτας που τους αξίζει; Ίσως μία τηλεοπτική “πλατφόρμα” μέσω της οποίας να έχουν την προβολή που απαιτείται θα ήταν μία λύση;
“Το μπάσκετ τηλεοπτικά δεν υπάρχει. Είναι δεδομένο αυτό. Οπότε κι αυτή η πρόταση είναι αποδεκτή, όπως και τηλεοπτικές εκπομπές σε μικρότερης εμβέλειας κανάλια και ούτω καθεξής. Θα πρέπει να γίνουν δραστικές κινήσεις για να συνεχίσει το μπάσκετ ν’ αγκαλιάζεται από την κοινωνία.
Υπάρχει ακόμη το θέμα με τους μάνατζερ και την πληρωμή τους από τις ομάδες. Πρόκειται για έναν ιδιώτη, που παρέχει υπηρεσίες κι έχει στα χέρια του ένα portfolio αθλητών, που είναι πελάτες του. Κι εκείνοι είναι που θα πρέπει να πληρώνουν τα συμφέροντά τους στον μάνατζερ, όπως συμβαίνει σε όλο τον κόσμο σε όλα τα επαγγέλματα. Δέχομαι βέβαια και την ιδέα του μάνατζερ σε μία ομάδα. Να προσπαθεί να μου βρίσκει δηλαδή παίκτες, που εξασφαλίζουν τα δικά μου προνόμια. Τότε αυτός ο μάνατζερ να πληρωθεί από εμένα.
Επίσης για τις μεταγραφές, ναι να επιτρέπονται, αλλά όταν ένας αθλητής πηγαίνει σε μία ομάδα ως ελεύθερος και δίχως να υπάρχει συμφωνητικό, τότε πρέπει να φεύγει ελεύθερος. Ένας αθλητής 13-14 ετών όταν πηγαίνει σε μία ομάδα, θα πρέπει η ομάδα να είναι υποχρεωμένη να του κάνει συμφωνητικό – παρόντων των γονέων του – και να του γίνεται ξεκάθαρο ποιες θα είναι οι παροχές που θα του δίνει και ποιες θα είναι οι υποχρεώσεις του, όταν θα θελήσει να φύγει από την ομάδα. Να δείχνουμε σεβασμό απέναντι στα παιδιά κι όταν φεύγουν να είναι ευχαριστημένα από την ομάδα κι από την αντιμετώπισή της… Είναι κι αυτό μία παράμετρος στην οποία έχουμε αντίθετες απόψεις με τον Λιόλιο”.
Θα ήθελα να κάνουμε μία αναφορά και σε ένα άλλο κομμάτι του μπάσκετ, που είναι όχι απλά στο περιθώριο, αλλά χαμένο στο… διάστημα. Σχολικός πρωταθλητισμός.
“Εδώ μιλάμε για το Α και το Ω του ελληνικού αθλητισμού. Και δεν μιλώ μόνο για το μπάσκετ. Δεν αναφέρθηκα σε αυτό, διότι πρόκειται για ένα πολύ δύσκολο θέμα. Χρειάζεται μία σύμπραξη των πάντων, μία πολιτική βούληση και δεν είναι απλά θέμα της ομοσπονδίας και μόνο. Θα πρέπει να ξεπεραστούν πολλά, ν’ αλλάξει όλη η δομή, οι νοοτροπίες, ν’ αλλάξουν τα πάντα για να στηριχθεί ουσιαστικά ο σχολικός πρωταθλητισμός.
Κι εδώ θα πρέπει να σου επισημάνω ότι απαιτείται πολιτική βούληση, αλλά και συναίνεση όλων των κομμάτων. Δεν μπορεί να αλλάξει μόνο από ένα πολιτικό κόμμα, διότι θα υπάρξουν αντιθέσεις από συλλόγους γονέων, από συλλόγους καθηγητών και πολλά εμπόδια. Όμως επισημαίνω και πάλι ότι είναι το Α και το Ω του ελληνικού αθλητισμού και δεν μπορούν ν’ αλλάξουν τόσο απλά…
Αθλητικές ομάδες στα γυμνάσια, με κίνητρα, με διαφορετικό μαθητικό πλαίσιο που θ’ ακολουθούν τα παιδιά που συμμετέχουν σε αυτές τις ομάδες”.
Φιλόδοξο πλάνο, το οποίο πάντως έχει κατηγορηθεί από κάποιους. Αλήθεια οι έτεροι υποψήφιοι για την προεδρία έχουν έρθει σε κάποια επαφή μαζί σου, έχουν εκδηλώσει κάποιο ενδιαφέρον να “εκμεταλλευτούν” αυτό το πλάνο που θα βοηθήσει στην αναγέννηση του μπάσκετ;
“Η αλήθεια είναι ότι και οι δύο με προσέγγισαν σ’ ένα βαθμό. Και προς τιμήν τους δεν μου ζήτησαν να κατέβω μαζί τους. Κατάλαβαν ότι είμαι ένας άνθρωπος που θέλω να κατέβω αυτόνομος και θα πρέπει να ξέρουν άπαντες ότι θα είμαι μία φωνή αντίστασης μέσα στην ΕΟΚ”.
Έχεις εκφραστεί αρκετές φορές με θετικό τρόπο για τον Γιώργο Βασιλακόπουλο και την προσφορά του στο ελληνικό μπάσκετ. Τα τελευταία χρόνια, πάντως βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα. Θα ‘θελες να μου κάνεις κάποιο σχόλιο γι’ αυτόν.
“Εκείνο που θα πω πρώτα απ’ όλα είναι ότι δυστυχώς η πολιτική μπήκε στο μπάσκετ. Εγώ δεν είμαι πολιτικός, είμαι επιχειρηματίας. Κι αυτό ήταν ένα από τα στοιχεία που έκανε τα τελευταία χρόνια κι ο Βασιλακόπουλος… Κι έκανε τεράστια λάθη πολιτικής. Ίσως βέβαια να έβλεπε κάποια πράγματα, που εγώ δεν ξέρω. Αλλά εκείνο που οφείλω να πω είναι πως σέβομαι την προσφορά κάποιων ανθρώπων στον αθλητισμό. Είμαι φανατικός λάτρης του Νίκου Γκάλη (που είναι και προσωπικός φίλος μου) και του Γιαννάκη, πρόσωπα που είχαν έρθει σε αντίθεση με τον Βασιλακόπουλο, αλλά και του ίδιου του Βασιλακόπουλου, που έφτασαν το μπάσκετ ψηλά.
Για να φτάσει το μπάσκετ – όπως και μία οικονομία – σε υψηλό επίπεδο ξεκινάει από την κεφαλή. Από εκείνους που κάνουν τις επιλογές των συνεργατών, τις ομάδες, τους προπονητές, τον τρόπο λειτουργίας. Ο Βασιλακόπουλος έκανε ένα τρομερό έργο, η μικρή Ελλάδα βρίσκεται στους έξι καλύτερες ομάδες του κόσμου. Αλλά ο Βασιλακόπουλος έκανε το λάθος που κάνουν όλοι όσοι τους δίνει τη δυνατότητα η εξουσία. Να προσπαθούν να κάνουν πολιτική. Δηλαδή να κάνει πολλές πράξεις που να είναι αρεστές σε πολλούς.
Μία από αυτές είναι και η αναδιάρθρωση στις εθνικές κατηγορίες. Εγώ που έκανα μία πορεία εντυπωσιακή, με την ομάδα μου να ολοκληρώνει αήττητη το πρωτάθλημα στην ΕΣΚΑΝΑ, ν’ ανεβαίνω και μαζί μετά ν’ ανεβαίνουν κι άλλες 5-6 ομάδες. Ε, τότε τι νόημα έχει ο υγιής ανταγωνισμός;”.