Το… σουβενίρ με το οποίο έφυγε απ’ τα Πατήσια ήταν 7 ράμματα στο κεφάλι, ένα ισχυρό σοκ, καμιά 10αριά μέρες αποχή απ’ τις προπονήσεις, αλλά πολύ περισσότερο με πιο ισχυρή πλέον την πεποίθησή του ότι θα πρέπει άμεσα οι αρμόδιοι να πάψουν να είναι… αναρμόδιοι. Ο Γιάννης Ντιπ λίγες ώρες μετά τον τραυματισμό του στο κεφάλι απ’ τον κάδο που έριξε ένας ανεγκέφαλος «οπαδός», μίλησε στο www.infobasket.gr για το συμβάν, για τις σκέψεις τους για το τι θα πρέπει να κάνουν οι αρμόδιοι, ώστε φαινόμενα αυτού του είδους να μην επαναληφθούν στο μέλλον, αλλά και για τη στάση των παικτών του Σπόρτιγκ.
Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Θυμάσαι το συμβάν, θυμάσαι τον κάδο να σου ‘ρχεται στο κεφάλι;
«Μετά το καλάθι επιστρέφαμε στον πάγκο κι εγώ λες και διαισθανόμουν κάτι έβαλα τα χέρια στο κεφάλι. Φτάνοντας ωστόσο στον πάγκο, τα έβγαλα και τότε είδα τον κάδο να έρχεται κατά πάνω μου. Με βρήκε με τη γωνία του στο κεφάλι, αισθάνθηκα τον πόνο και ζαλίστηκα. Έπεσα στο παρκέ, έβλεπα τα αίματα δίπλα μου, αλλά αυτό δεν με σοκάρισε τόσο. Να πω την αλήθεια περισσότερο έχω σοκαριστεί βλέποντας το video του τραυματισμού μου! Όταν ήμουν πεσμένος στο παρκέ, έβλεπα τους ανθρώπους γύρω μου, είχα αίσθηση του τι γινόταν κι έβλεπα την αγωνία στο πρόσωπο του πατέρα μου που είχε τρέξει κοντά μου. Μπαίνοντας στο ασθενοφόρο είχα ήδη αρχίσει να αισθάνομαι κάπως καλύτερα. Κι η ψυχολογία μου ανέβηκε όταν φτάσαμε στο νοσοκομείο, τοποθετήθηκαν τα ράμματα κι οι ακτινογραφίες έδειξαν ότι δεν είχα κάτι σοβαρό. Ανακουφίστηκα, ενώ όταν περπάτησα κιόλας, τότε αισθάνθηκα ακόμη πιο δυνατός».
Θα ΄θελα να μου περιγράψεις λίγο περισσότερο τα συναισθήματά σου βλέποντας το video.
«Το σοκ βλέποντας τις εικόνες ήταν πολύ μεγάλο. Βέβαια δεν μπορώ να μην σταθώ στην αντίδραση των παικτών του Σπόρτιγκ. Με τα παιδιά είμαστε φίλοι εκτός παρκέ. Μπορεί μέσα σ’ αυτό να «σκοτωνόμαστε», αλλά όλοι μας προσέχουμε ο ένας τον άλλον, διότι εκείνο που μας συνδέει πάνω απ’ όλα είναι ο σεβασμός του ενός για τον άλλον και η φιλία. Κι αυτό που έκαναν τα παιδιά είναι προς τιμήν τους. Διότι δεν το έκαναν για το αποτέλεσμα, αλλά για το αθλητικό ιδεώδες, για το οποίο είναι για εμάς αυτού για το οποίο αγωνιζόμαστε.
Κι εδώ θέλω να επισημάνω ότι αυτού του είδους οι ενέργειες θα πρέπει ν’ αποτελέσουν παράδειγμα προς μίμηση και προς παίκτες και ομάδες που πολλές φορές με τον τρόπο τους προωθούν τον χουλιγκανισμό. Και δυστυχώς υπάρχουν αρκετές τέτοιες ομάδες. Ξεκαθαρίζω ότι η αναφορά μου δεν είναι για τον Σπόρτιγκ, η διοίκηση του οποίου και οι παίκτες ήταν άψογοι και στάθηκαν δίπλα μας. Δυστυχώς όμως υπάρχουν κάποιοι – δεν μπορώ ούτε χαρακτηρισμό να τους δώσω – που με τις ενέργειές τους χαλούν ένα παιχνίδι, όπως έγινε και χθες. Και το κακό είναι ότι τέτοιες ενέργειες συμβαίνουν και σε μικρές κατηγορίες, δυσφημίζοντας ομάδες και παίκτες, αλλά και την προσπάθειά τους».
Η ατιμωρησία, πάντως καλά κρατεί…«Θα πω και πάλι ότι δεν θεωρώ πως ο Σπόρτιγκ σαν σύλλογος αξίζει να τιμωρηθεί για την ανοησία κάποιου. Η διοίκηση, οι παίκτες κι οι προπονητές ήταν άψογοι απέναντί μας. Όμως είναι όπως το θέτεις. Ατιμωρησία και κάθε φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο, αρχίζουμε τα ευχολόγια, τις αναλύσεις και στο τέλος δεν αλλάζει κάτι. Θα πρέπει οι αρμόδιοι, είτε είναι η ομοσπονδία, είτε είναι τα συνδικαλιστικά όργανα των αθλητών, είτε η αστυνομία να τα βάλουν κάτω και ν’ αλλάξουν βασικά πράγματα. Δεν μπορεί επί παραδείγματι να βλέπουμε πίσω απ’ τον πάγκο της φιλοξενούμενης ομάδας να κάθονται οι οργανωμένοι οπαδοί της εκάστοτε γηπεδούχου ομάδας. Η λογική από μόνη της λέει ότι ο κίνδυνος είναι μεγάλος για όποιον είναι στον πάγκο, είτε είναι οι παίκτες, είτε οι προπονητές, είτε οι φροντιστές. Κι αυτό είναι ένα μικρό παράδειγμα. Θα πρέπει να καθίσουν κάτω και ν’ αρχίσουν να σκέφτονται τι θα πρέπει να κάνουν για ν’ αλλάξουν ορισμένα πράγματα. Ν’ αρχίσουν απ’ τα βασικά, εάν θέλουν να βοηθήσουν το άθλημα. Διότι είναι κρίμα, αφού με ενέργειες σαν κι αυτή, άνθρωποι που μπορεί να ‘χουν διάθεση να επενδύσουν να… φεύγουν μακριά!
Και θα πρέπει να ξεκινήσουν να το σκέφτονται οι αρμόδιοι από… χθες. Να μην περιμένουμε να υπάρχει το επόμενο θύμα. Διότι ίσως να ‘ναι αργά τότε».
Εσύ ευτυχώς είσαι καλά. Όρθιος κι έτοιμος για να επιστρέψεις πιο δυνατός στα γήπεδα. Σκέφτεσαι πάντως να κινηθείς εναντίον αυτού που σε χτύπησε;
«Έδωσα ήδη κατάθεση στη ΓΑΔΑ, στο τμήμα αθλητικής βίας και αν δεν κάνω λάθος ήδη έχει ξεκινήσει η αυτεπάγγελτη δίωξη. Υπάρχει το video του αγώνα και η δέσμευση των υπευθύνων της αστυνομίας ότι θα κάνουν ότι είναι δυνατόν για να εντοπιστεί ο δράστης. Είμαι σίγουρος ότι η δικαιοσύνη θ’ αποδοθεί από τους αρμόδιους, αλλά εγώ δεν έχω καμία διάθεση ν’ ασχοληθώ με αυτόν. Για μένα το πιο σημαντικό είναι αυτό που είπες. Ότι είμαι καλά, γερός και δυνατός. Επίσης για μένα είναι σημαντικό και το ενδιαφέρον που έχουν δείξει όλοι οι φίλοι μου, άνθρωποι που έχω γνωρίσει, άνθρωποι που ‘χα χρόνια να τους μιλήσω κι όλοι έσπευσαν με τον δικό τους τρόπο ο καθένας να με στηρίξουν σ’ αυτή τη δύσκολη στιγμή. Αυτό είναι το μεγαλύτερο κέρδος για μένα. Για τ’ άλλα σου είπα, η δικαιοσύνη θ’ αποδοθεί»…