Έψαχνε μία νίκη κόντρα στην Αυστραλία με 10+ πόντους για να μπορεί να προκριθεί στα νοκ άουτ, δίχως να νοιάζεται για το τι θα κάνουν οι άλλοι. Και την άγγιξε αυτή τη νίκη η εθνική μας, αφού βρέθηκε να προηγείται ακόμη και με +19 (55-36), όμως στο τέλος λίγο έλειψε να χύσει την… καρδάρα με το γάλα! Νίκησε τα «καγκουρό» (77-71), αλλά έκανε μόνο τη… μισή δουλειά, καθώς στις δύο τελευταίες επιθέσεις της έχασε τα σουτ, που θα της έδιναν την απευθείας πρόκριση και πλέον θα περιμένει να μάθει εάν θα προκριθεί ως καλύτερη τρίτη, ανάλογα με το τι θα συμβεί στα άλλα παιχνίδια (και κυρίως τι θα κάνει η Σερβία).
Όπως και να ‘χει πάντως το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα πραγματοποίησε μία εντυπωσιακή εμφάνιση κι έβαλε στα… σκοινιά τους αντιπάλους του. Ο Γιάννης ήταν και σε αυτό το παιχνίδι εκθαμβωτικός. Μία ομάδα μόνος του (20π., 1 τρίποντο, 6 ρ.), έχοντας πάντως σ’ αυτό το ματς περισσότερες βοήθειες, απ’ ότι στα προηγούμενα. Ο Τολιόπουλος ήταν και πάλι εκεί, δίνοντας σημαντικές λύσεις, αλλά το πιο σημαντικό ήταν ότι… εμφανίστηκαν στο παρκέ κι άλλοι παίκτες. Όπως ο Γουόκαπ (18π.), που στα προηγούμενα ματς ήταν «άφαντος», αλλά κι ο Μήτογλου (13π.), που έψαχνε το… αγωνιστικό του πρόσωπο. Η ελληνική ομάδα είχε ψυχή, είχε τσαγανό κι έβγαλε πάθος, ακολουθώντας κατά γράμμα τα όσα είχε πει ο ομοσπονδιακός προπονητής λίγα 24ωρα πριν το καθοριστικό ματς. «Δεν θα μας πουν ορίστε, περάστε», είχε πει, ξεκαθαρίζοντας ότι για να μπορέσει το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα να κάνει το βήμα παραπάνω, χρειάζεται να ιδρώσει πολύ περισσότερο.
Κι αυτό έκαναν η εθνική μας. Μπήκε στο παρκέ με το… μαχαίρι στα δόντια, θέλοντας να επιβάλλει το δικό της τέμπο στο παιχνίδι και να δείξει ποιος θα είναι το… αφεντικό. Και εν μέρει το πέτυχε, χάρη στα γρήγορα τρίποντα των Καλάθη και Γουόκαπ, που της επέτρεψε να βρεθεί στο +6 πόντων (2-8), αλλά και λίγο αργότερα εκ νέου με το ταμπλό να γράφει 9-15. Η κύρια επιθετική αιχμή για την Ελλάδα ήταν ο Αντετοκούνμπο (8 πόντους στο δεκάλεπτο), ενώ είχε κάποιες σημαντικές βοήθειες από τους Καλάθη και Γουόκαπ, με τον τελευταίο πάντως να είναι για μία ακόμη φορά αρκετά ασταθής στον τρόπο που… πατούσε στο παρκέ. Συν τοις άλλοις η ελληνική ομάδα έχασε αρκετές μονομαχίες, είχε κακές επιλογές στην επίθεση κι είδε την άμυνά της να… μπάζει νερά, δίνοντας τη δυνατότητα στους Αυστραλούς να «ροκανίζουν» τη διαφορά που έχτιζε – με κόπο και ιδρώτα – το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα. Το 9-15 στο 5’ έγινε 19-21 δύο λεπτά πριν το τέλος της περιόδου, που βρήκε την εθνική μας να έχει βραχεία κεφαλή (24-25), πριν έρθει το νέο «ξέσπασμά» της (με καλές άμυνες και σωστές επιλογές στην επίθεση), που την οδήγησε στο +15 (24-39 στο 13’)!
Ο Τολιόπουλος δικαίωνε τον ομοσπονδιακό προπονητή για την επιλογή στο πρόσωπό του, ο Μήτογλου είχε αφυπνιστεί κι έδινε σημαντικές βοήθειες, οι Παπανικολάου και Καλαϊτζάκης έβγαζαν πάθος στην άμυνα κι ο Γουόκαπ έδειχνε να πετά το… κακό του πρόσωπο, δίνοντας λύσεις υπερπολύτιμες. Υπήρξε ωστόσο και πάλι ένα «νεκρό» διάστημα από πλευράς των διεθνών μας, που έδωσε στους Αυστραλούς τη δυνατότητα να… αναθαρρήσουν (28-40), όμως η Ελλάδα ήταν αποφασισμένη. Ο Γιάννης συνέχιζε ν’ αποτελεί τη βασική απειλή για το καλάθι των Αυστραλών (15 πόντους στο ημίχρονο), που όμως δεν είχαν τρόπο να σταματήσουν ούτε και τον Μήτογλου (11π.), που έδειχνε να ψάχνει ένα καλό παιχνίδι, αλλά και τους Γουόκαπ και Τολιόπουλο. Η Ελλάδα ανέβασε κι άλλο την απόδοσή της, φρόντιζε να ελέγχει τα ριμπάουντ (27 έναντι 17), έψαχνε την πιο καλή επιλογή στην επίθεση κι αυτό της επέτρεψε να στείλει το δείκτη της διαφοράς στο +17 (33-50 στο 18’), αναγκάζοντας τον προπονητή των «καγκουρό» να ζητήσει άμεσα τάιμ άουτ για να κόψει το ρυθμό της ελληνικής ομάδας. Δίχως να πετύχει και πολλά, αφού οι Έλληνες έπαιζαν με μυαλό κι αυτό τους οδήγησε στο ημίχρονο με τη διαφορά να παραμένει στα… ύψη (36-53) και με το ξεκίνημα της τρίτης περιόδου, ν’ ανοίξουν κι άλλο την ψαλίδα (36-55).
Η ελληνική ομάδα είχε τη δυνατότητα να γείρει ακόμη περισσότερο την πλάστιγγα της νίκης υπέρ της, ωστόσο δεν εκμεταλλεύτηκε το πλεονέκτημα αυτό, δίνοντας την ευκαιρία στους Αυστραλούς να πιστέψουν στην ανατροπή. Το +19 στο 24’ έγινε +12 (47-59), καθώς οι Έλληνες πετούσαν στα… σκουπίδια τις επιθέσεις τους κι έδιναν το δικαίωμα στους αντιπάλους τους να ελπίζουν. Η άμυνα της Αυστραλίας είχε προσαρμοστεί για τα καλά πάνω στον Αντετοκούνμπο, ενώ η ελληνική ομάδα είχε να διαχειριστεί και το πρόβλημα των φάουλ (3 για τους Μήτογλου, Γουόκαπ, 4 ο Τολιόπουλος) κι έτσι το τρίποντο του Χαραλαμπόπουλου στο 29’ ήταν μία βαθιά ανάσα για την ελληνική ομάδα, που διατήρησε με το τέλος της περιόδου το προβάδισμα (50-62) στο σκορ. Είχε ωστόσο δώσει το δικαίωμα στους αντιπάλους της…
Κι η Αυστραλία το εκμεταλλεύτηκε όσο καλύτερα μπορούσε, «ροκανίζοντας» ακόμη περισσότερο τη διαφορά και φτάνοντας σε μονοψήφιο νούμερο (55-62 στο 31’), πριν έρθει και πάλι ο Γιάννης για να δώσει και πάλι μία βαθιά ανάσα στο αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα (55-67). Η κούραση, πλέον ήταν κάτι παραπάνω από εμφανής στις… πλάτες των διεθνών μας, που κόπιαζαν αρκετά για να βγάλουν κάποια καλή άμυνα, αλλά και να φτάσουν στην πλέον ενδεδειγμένη επιλογή στην επίθεση. Το ματς ήταν πια στην κόψη του ξυραφιού (62-69) κι έγινε ακόμη πιο… επικίνδυνο, αφού τα «καγκουρό» έφτασαν σε απόσταση βολής (69-71), πριν έρθουν δύο… φιλιά ζωής, από τον Τολιόπουλο (69-74) και τον Γουόκαπ (70-77). Η Ελλάδα είχε τις ευκαιρίες να πανηγυρίσει μία πολύ μεγάλη νίκη, με τη διαφορά που θα της εξασφάλιζε από αυτό το παιχνίδι την πρόκριση, όμως δεν τις εκμεταλλεύτηκε. Άντεξε, ωστόσο ως το τέλος, πήρε την πολύτιμη νίκη (71-77) και πλέον περιμένει να δει εάν θα μπορέσει να προκριθεί ως καλύτερη τρίτη…
ΔΕΚΑΛΕΠΤΑ: 24-25, 36-53, 50-62, 71-77
ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ (Γκόργιαν): Ντάνιελς 11 (2), Γκιντεϊ 9 (1), Μιλς 13 (3), Γκριν, Ινγκλις, Ντελαβεντόβα 3 (1), Εξουμ 6 (1), Λάνταλ 17, Κέι 6, ΜακΒέιγκ 3 (1), Μαγκνέι 3, Ριθ
ΕΛΛΑΔΑ (Σπανούλης): Γουόκαπ 18 (4), Λαρεντζάκης, Μωραϊτης, Τολιόπουλος 13 (1), Καλάθης 7 (1), Καλαϊτζάκης, Παπαγιάννης 2, Χαραλαμπόπουλος 3 (1), Παπανικολάου 1, Χουγκάζ, Αντετοκούνμπο 20 (1), Μήτογλου 13 (1)