Τον απολογισμό της σεζόν έκανε μέσω του προσωπικού λογαριασμού του στο Facebook ο Βαγγέλης Τσάπας. Ο διοικητικός ηγέτης του Φάρου Κερατσινίου ήταν χειμαρρώδης, περιέγραψε όλα τα σημαντικά παιχνίδια της σεζόν και όλα τα συναισθήματα που τον κατέκλυσαν όλους αυτούς τους μήνες, καταλήγοντας ότι ήταν οι πιο όμορφες μπασκετικές στιγμές της ζωής του…
Διαβάστε αναλυτικά τι έγραψε ο Βαγγέλης Τσάπας:
Και κάπως έτσι τελειώνει η πιο έντονη μπασκετική χρονια της ζωής μου. Τώρα που τελείωσε δεν μπορώ να πιστέψω ποσό έντονες στιγμές χώρεσαν σε 10 μήνες . Η χαρά της πρώτης νίκης επί ομάδα Α1 στο κύπελλο με τον κολοσσό , το όνειρο μετά την νίκη επί της Κηφισιάς και η είσοδος στην 4άδα του κυπέλλου .
Το δώρο που μας έκανε ο θεός με τον ΠΑΟΚ. Αυτό το “Τέλος… Ο Φάρος είναι στον τελικό” που λέει ο Καρύδας στην μετάδοση της Nova και μετά λέει “Κοίταξε τι γίνεται”, αφού τα είχε χάσει κι αυτός από τον παλμό του κόσμου μέσα στο γήπεδο .
Οι 100 άνθρωποι που έπεσαν πάνω μου στην λήξη του αγώνα και νόμιζα ότι ήρθε το τέλος από την ασφυξία . Η μαγεία του τελικού με τον Παναθηναϊκό . Όλο αυτό δίπλα στον Διαμαντίδη στον τελευταίο τίτλο της καριέρας του θα έχω να το λέω και στα εγγόνια 
μου . Η νίκη κλειδί όπως αποδείχθηκε για την άνοδο μέσα στην Πάτρα .
Ουσιαστικά όπως εξελίχθηκε το πρωτάθλημα αυτή η νίκη μας έδωσε το 2-0 επί του Προμηθέα στα Play off άρα ουσιαστικά και την άνοδο . Η εμφατική νίκη επί της Κύμης με 29 πόντους έδειξε οτι όταν εμείς είμαστε καλά δεν υπάρχει αντίπαλος.
Το επεισόδιο με το Αεροπλάνο κι η επιστροφή με το τρένο έδειξε μια ομάδα τρομερά αγαπημένη και μια ακόμα εμπειρία ζωής . Και ξαφνικά η τύχη μας γύρισε την πλάτη. Ήττα στην Ερυθραία με καλάθι στην λήξη που ο αντίπαλος πέταξε την μπάλα και μπήκε . Λες δεν πειράζει συμβαίνουν αυτά πάμε παρακάτω .
Στην Λιβαδεια εμφανίζονται 12 φαντάσματα με την φανέλα του φάρου και σαν να μην φτάνει αυτό ενώ πας να το κλέψεις το ματσάκι παρα την άθλια εμφάνιση χάνει ο Σώτος στην λήξη ενα lay up που 1.000.000 φορές να τον ξαναβάλεις να το κάνει με κλειστά μάτια δεν θα το χάσει ούτε μια φορά .
Πάμε στον Εθνικό κι απο εκεί που χάνουμε 18π και τρικλίζουν τα πόδια μας φτάνουμε να έχουμε την τελευταία επίθεση με ισοπαλία και να την χάνουμε και στην κανονική διάρκεια και στην παράταση . Η ομάδα έχει χάσει πλέον το δέος που είχαν γι αυτήν οι αντίπαλοι . Όλοι πλέον πιστεύουν ότι μπορούν να μας νικήσουν . Στην Θεσσαλονίκη χωρίς τον τρελό και τον Μπατή τα βρίσκουμε πολύ σκούρα απέναντι στους μαχητές όμως εκεί βγαίνει μπροστά ο 
αρχηγός 5 τρίποντα στο β’ ημίχρονο και τεράστιας σημασίας απ όλες τις πλευρές νίκη .
Εκεί πίστεψα οτι την βρήκαμε πάλι την δύναμη μας αλλά είχα κάνει μεγάλο λάθος . Όπως είχε διαμορφωθεί τότε το πρωτάθλημα αν κερδίζαμε στην Λευκάδα ήταν απίθανο να χάσουμε την πρώτη θέση .
Όλοι ξέραμε ότι στην Λευκάδα παίζαμε τελικό. Εννέα πόντους μπροστά στο ημίχρονο και ξαφνικά στο β’ ημίχρονο κάνουμε την χειρότερη εμφάνιση της χρονιάς . Η τύχη είχε ακόμα γυρισμένη την πλάτη και μετά από αυτήν την ήττα τα πράγματα μέσα στην ομάδα ήταν πολύ δύσκολα .
Όλοι είχαμε χάσει την εμπιστοσύνη στην ομάδα μας . Οι σχέσεις πέρναγαν κρίση κι αμφισβήτηση πλέον σε όλα τα επίπεδα . Σήμερα θα παραδεχθώ οτι από το ματς με την Λευκάδα ουσιαστικά χθες ξανά εμφανίστηκε στο παρκέ ο πραγματικός φάρος !!!! 2 μήνες τώρα πλανιόταν ένα φάντασμα αυτής της ομάδας και στους αγώνες και στις προπονήσεις .
Ίσως ήταν οι 2 πιο δύσκολοι ψυχολογικά μήνες της ζωής μου στο μπάσκετ . Όλοι είχαμε κουραστεί ψυχολογικά και δεν βρισκόταν κανείς να τραβήξει μπροστά τη την ομάδα . Εγώ θα πω την αμαρτία μου πίστευα και το είχα πει και μετά το ματς με τους 
μαχητές μόνο ο τρελός μπορούσε να μας πάρει από το χέρι και να μας ξεκολλήσει .
Όμως κι αυτός έχασε 20 μέρες για να καταλάβει τι πρέπει να κάνει κι έτσι χάσαμε κι από το περιστέρι . Η εμφάνιση στην Κύμη ήταν κατώτερη των προσδοκιών αλλά για όποιον ζούσε την ομάδα από μέσα ήταν μια απολύτως λογική εμφάνιση . Εγω τότε πίστευα πολύ ότι σ’ ένα ματς θα βγάλουν όλοι μπροστά τον νικητή εαυτό τους όμως γι άλλη μια φορά υπερίσχυσε η λογική του μπάσκετ που λέει ότι τίποτα δεν ειναι τυχαίο κι οτι ξαφνικά δεν πατάς ένα κουμπί και παίζεις πάλι μπάσκετ .
Μετά από την Κύμη η τύχη μας ξανά χαμογέλασε κι ουσιαστικά μας έφερε στα play of 2 ομάδες που είχαμε 2-0 και στην έδρα μας. Άρα οι αντίπαλοι μας ουσιαστικά ήξεραν ότι δεν είχαν τρομερές προσδοκίες απέναντι σε μια έδρα απόρθητη δυο χρόνια . Η εμφάνιση της ομάδας κόντρα στον Προμηθέα που κατά την γνώμη μου χθες έκανε την καλύτερη του φετινή εμφανή έκλεισε την χρονιά όπως άξιζε στην προσπάθεια των παιδιών και του coach όλη αυτήν την χρονια.
Ήμουν σίγουρος ότι χθες δεν έχαναν ποτέ . Κι όταν μπήκε ο τρελός μεσα κι άρχισε τα χορευτικά του . Ο Χρησταρας κι ο φονιάς έβαζαν τα κορμιά τους πάλι μέσα στο γήπεδο ο Μάνος έβαζε σουτ ο Γαιος σκέπαζε τα 
καλάθια ο Μπατής έτρεχε σαν τον διάολο ο Κομπο ήταν εκεί ο Βάγγος έβαζε τα κρίσιμα κι όλοι μαζί να δίνει ο ένας δύναμη στον άλλον έλεγα μέσα μου που ήσασταν ρε πουσταράδες δυο μήνες;
Δεν μπορούσε να μην τελειώνει το χθεσινό ματς να βλέπεις και τις δυο ομάδες να παίζουν τόσο καλα και με τόσο πάθος. Τελειωσε ομως κι είμαστε στην Α1. Σουρεάλ αν το σκεφτόσουν πριν 2-3 χρόνια. Αν με ρωτήσει κανείς σήμερα για πιο πράγμα είσαι πιο υπερήφανος όλη την χρονιά χωρίς δεύτερη σκέψη η απάντηση ειναι η εξής. Που έκανα ότι πέρναγε από το χέρι μου να μεινει ο Ανδρεας στην ομάδα την εποχή που δημιουργήθηκε η κρίση μετα την ήττα από το περιστέρι.
Έπρεπε να μείνει να τελειώσουμε όλοι μαζί και να πάρει όλη το μερίδιο της δόξας που του ανήκε . Το έχω ξαναπεί και θα το λέω οτι στην πορεία της ομάδας απο την ΕΣΚΑΝΑ στην Α1 του ανήκει το μεγαλύτερο κομμάτι της επιτυχίας! Νιώθω λοιπόν υπερήφανος που 
με την διαχείριση της τότε κρίσης χθες στα πανηγύρια ήμασταν όλοι μαζί οπως μας άξιζε!
Κρατάμε τις υπέροχες στιγμές που ζήσαμε. Πραγματικά γράψαμε Ιστορία. Η ομάδα αγαπήθηκε απο πολύ κόσμο. Έδειξε κατι διαφορετικό στην κερκίδα. Κι αυτό το δύσκολο δίμηνο ίσως ήταν για όλους ένα μάθημα να εκτιμάμε το όμορφο που πολλές φορές απλόχερα μας χαρίζεται περισσότερο.
Εγω αυτήν την στιγμή νιώθω έντονη ανάγκη να μην ξανακούσω για μπάσκετ έστω για λίγες μερες να βάλω σε τάξη συναισθήματα και πληγές και μετα βλέπουμε.
Σας ευχαριστώ όλους που μου χαρίσατε τις πιο όμορφες Μπασκετικες στιγμές της ζωής μου»