“Οι Έλληνες μπορούν να σταθούν παντού”, λέει ο προπονητής Δημήτρης Κυριακού, που έπειτα από 14 χρόνια επιστρέφει στις ΗΠΑ και στο Πανεπιστήμιο της Νεβάδα. Ο Έλληνας τεχνικός, ο οποίος είχε εργαστεί για πέντε χρόνια στην απέναντι όχθη του Ατλαντικού (Πανεπιστήμιο της Νεβάδα 1997-1999, 2000-2002 στο Furman University), θα έχει πλέον διπλό ρόλο στο γνωστό Πανεπιστήμιο. Θα κάνει το διδακτορικό του στην αντρική ομάδα και παράλληλα ως καθηγητής στο τμήμα educational leadership θα διδάσκει coaching and leadership.
Ο κόουτς Κυριακού μίλησε στην ιστοσελίδα του ΣΕΠΚ (sepk.gr) για τον κύκλο που… κλείνει στη ζωή του αλλά και για τους λόγους που οι Έλληνες προπονητές μπορούν κάλλιστα να εργαστούν στα καλύτερα προγράμματα του κόσμου.
Για το νέο του βήμα στην Αμερική και τη διπλή συνεργασία του με το Πανεπιστήμιο της Νεβάδα
“Καταρχήν είναι στιγμή ευτυχίας για εμένα. Είναι κάτι που κυνηγούσα και με ενδιέφερε. Η Αμερική είναι μπροστά σε πολλά πράγματα, καθώς πρόκειται για μία χώρα που ένα μυαλό μπορεί να ανθίσει. Συνήθως ένας άνθρωπος την καριέρα του την χτίζει αμφισβητώντας δεδομένα κι αυτό οι Αμερικάνοι το εκτιμούν γιατί τους βοηθάει να ανοίξουν νέους ορίζοντες και να ανακαλύψουν νέα πράγματα. Προσωπικά είναι μία συνέχεια από ένα παλαιότερο ξεκίνημα που έκανα στη Νεβάδα και νομίζω ότι με την επιστροφή μου κλείνει ένας κύκλος με τις ΗΠΑ που αφορά τόσο το μπασκετικό όσο και το ακαδημαϊκό κομμάτι”.
Για τους προσωπικούς στόχους που θέτει
“Το νέο βήμα έγινε και με γνώμονα το μέλλον των παιδιών μου. Θεωρώ σημαντικό να μπορέσουν να βρεθούν στις ΗΠΑ και να λάβουν τις προοπτικές και τις δυνατότητες που δίνει αυτή η χώρα. Όσον αφορά εμένα ολοκληρώνοντας τη διαδικασία του διδακτορικού σαφώς και με ενδιαφέρει να συνεχίσω να βρίσκομαι στο κολεγιακό πρωτάθλημα. Στη Νεβάδα θα συνεργαστώ με τον director of athletics του πανεπιστημίου, καθώς και με τον head coach, Eric Musselma, ο οποίος έχει πολλά επιτεύγματα να επιδείξει στην καριέρα του”.
Για την Αμερική και το προπονητικό επίπεδο που υπάρχει
“Σε συγκεκριμένα σημεία ο Ευρωπαίος προπονητής έχει περισσότερες εικόνες, καθώς είναι πιο… παγκόσμιος. Ιδιαίτερα ο Έλληνας προπονητής αφιερώνει περισσότερο χρόνο και ψάχνεται πάρα πολύ στις λεπτομέρειες στο τεχνικό κομμάτι. Στην Ελλάδα η δεξαμενή των παικτών που έχουμε για να επιλέξουμε παίκτες είναι μικρή, οπότε οι coaches γίνονται πιο ευέλικτοι και αναγκάζονται από τις καταστάσεις να δημιουργήσουν παίκτες αλλά και να προσαρμόσουν τα πλάνα τους ανάλογα με το υλικό που διαθέτουν”.
Για το επίπεδο των Ελλήνων προπονητών και αν μπορούν να ανταποκριθούν σε τέτοιο επίπεδο
“Σίγουρα μπορεί. Πιστεύω ακράδαντα ότι ο Έλληνας προπονητής αναλόγως με το πόστο που θα επιλεχθεί και των προσωπικών εμπειριών που κουβαλάει μπορεί να φανεί χρήσιμος στις κολεγιακές ομάδες. Φυσικά θα πρέπει και ο ίδιος να εγκλιματιστεί στον τρόπο σκέψης των Αμερικάνων προπονητών.
Προσωπικά θεωρώ ότι στον προπονητή το ένα κομμάτι είναι η γνώση και το άλλο να μπορεί να μεταλαμπαδεύσει αυτή τη γνώση εκεί που πάει. Όπως και να έχει είμαι πεπεισμένος ότι ο Έλληνας προπονητής μπορεί να σταθεί παντού αρκεί να μπορέσει να προσαρμοστεί