Η διαδρομή Πάτρα-Αθήνα δεν είναι και τόσο μεγάλη. Δύσκολη σίγουρα, αλλά γι΄ αυτό ευθύνεται η έλλειψη ενός αξιόλογου οδικού δικτύου. Για τον Γιάννη Μολφέτα, βέβαια η συγκεκριμένη διαδρομή το περασμένο καλοκαίρι είχε πολλές ιδιαιτερότητες. Δεν την έκανε για πρώτη φορά, αλλά τούτη τη φορά η επιλογή του ήταν για να βρεθεί στο “κλεινόν άστυ” για τα καλά! Αφήνοντας πίσω του την ιδιαίτερη πατρίδα του, αλλά και την ομάδα που ανδρώθηκε και ν΄ αναζητήσει νέους μπασκετικούς ορίζοντες, όπως αποκαλύπτει στο infobasket.gr. Να “χτίσει” τη δική του καριέρα και να βάλει το όνομά του στο μπασκετικό χάρτη (όσο κι αν το τελευταίο εμπεριέχει μία δόση δυσκολίας, καθώς πάντα θα υπάρχουν ορισμένοι που θα τον συγκρίνουν με τον ξάδερφό του και την πορεία που είχε εκείνος διαγράψει), φορώντας τη φανέλα του Δούκα. Και μπορεί στην αρχή τα πάντα να έμοιαζαν δύσκολα (“… τον πρώτο καιρό δυσκολεύτηκα αλλά να είναι καλά η τεχνολογία που με βοήθησε”, αποκάλυψε!), η νέα του ομάδα να μην ξεκίνησε ιδανικά, όμως στην πορεία η αγωνιστική ποιότητα άρχισε να φαίνεται. Χάρη στην επιμονή, το παρεΐστικο κλίμα που δημιουργήθηκε και πάνω απ΄ όλα στην υγεία που βγάζει ο Δούκας, όπως επισημαίνει ο 23χρονος φόργουορντ.
Μετά από 12 χρόνια ο Γιάννης Μολφέτας άφησε το μπασκετικό του σπίτι, τον Απόλλωνα για να χαράξει το δικό του δρόμο, με τον Δούκα να είναι η νέα του αφετηρία. Στα “εκπαιδευτήρια” δείχνει πως έχει βρει το ρόλο του, καθώς τα αμυντικά του προσόντα ξεχωρίζουν σε κάθε του εμφάνιση. Και έπεται συνέχεια, αφού η “εμμονή” με την προπόνηση και η σκληρή δουλειά αφήνουν πολλές υποσχέσεις.
Ο Δούκας δεν μπήκε με φόρα, όπως ίσως περίμεναν πολλοί στο πρωτάθλημα, με τους πρωταγωνιστές της ομάδας να βρίσκουν τις αιτίες. “Η αλήθεια είναι πως το ξεκίνημα μας δεν ήταν καλό. Ημασταν μία καινούργια ομάδα και θεωρώ πως δεν είχαμε δέσει, κανένας δεν είχε προϋπάρξει συμπαίκτης με κάποιον. Πιστεύω πως δεν είχαμε δέσει, όπως θα έπρεπε στην αρχή. Δύο, τρεις ήττες οι οποίες κρίθηκαν στο καλάθι, μας έριξαν την ψυχολογία, αλλά αυτό ήταν και λίγο λογικό. Όμως, όταν ξεκίνησε ο δεύτερος γύρος πήγαμε πολύ καλύτερα. Κάναμε «διπλά» κάτι που δεν είχαμε καταφέρει στον πρώτο γύρο. Δείξαμε τον πραγματικό μας εαυτό, γιατί αυτή η ομάδα έχει ποιότητα. Ολοι οι συμπαίκτες μου, έχουν μία καριέρα και σιγά-σιγά μέσα από την προπόνηση αρχίσαμε να γινόμαστε ομάδα. Άνθρωποι που δεν είχαν συνυπάρξει ποτέ άρχισαν να γίνονται ομάδα και φίλοι, γιατί και αυτό είναι σημαντικό κομμάτι. Βγάλαμε ενέργεια στο γήπεδο, πάθος. Παίζαμε ο ένας για τον άλλο κι αυτό είχε ως αποτέλεσμα να έρθουν και τα θετικά αποτελέσματα. Όταν κάνεις μεγάλες νίκες ανεβαίνει η ψυχολογία σου. Βέβαια δεν μπορείς να πεις κέρδισα δύο μεγάλες ομάδες, με ποιότητα και να μείνεις σε αυτό. Πρέπει να προσπαθείς σε κάθε παιχνίδι εξίσου το ίδιο για να έρθουν τα επιθυμητά αποτελέσματα. Ειδικά έτσι όπως είναι το φετινό πρωτάθλημα της Α2, στο οποίο όλοι κερδίζουν όλους! Αυτό σημαίνει πως ο πρώτος μπορεί να χάσει από τον τελευταίο και ούτε καθεξής”.
Η παρουσία του προπονητή, πάντως έπαιξε το ρόλο της σ΄ αυτή την αγωνιστική αλλαγή, όπως επισημαίνει ο Μολφέτας: “Ο κόουτς έχει παίξει μεγάλο ρόλο, μας έδεσε ως ομάδα. Δουλεύουμε στο γήπεδο σκληρά, δίνουμε το 100%. Σίγουρα ένας μεγάλο μέρος οφείλεται σε αυτόν”. Έπαιξε το ρόλο του και στην αγωνιστική άνοδο του πατρινού άσου: “Είμαι χαρούμενος που έχω κερδίσει την εμπιστοσύνη του προπονητή μου. Νιώθω στον Δούκα πως έχω βρει το ρόλο μου. Είμαι ένας παίκτης ρολίστας. Δεν θέλω να μειώσω τα επιθετικά μου προσόντα είναι καλά, αλλά όχι τόσο όσο τα αμυντικά μου. Αλλά δεν θέλω να μείνω σε αυτό. Κάνω μία καλή χρονιά, έχω χρόνο συμμετοχής, σκοράρω, αλλά δεν αρκεί μόνο αυτό γιατί έρχονται κι άλλες χρονιές μπροστά μου και θέλω να βελτιώνομαι”.
Και μιάς και η λέξη βελτίωση, οριοθετήθηκαν και οι τομείς που θέλει να δουλέψει: “Να γίνω πιο γρήγορος, να βελτιώσω το σουτ μου, αν και σε όλα τα κομμάτια χρειάζεται να κάνω το κάτι παραπάνω. Και επειδή μου αρέσει η προπόνηση και επειδή είμαι ένα παιδί που ότι έχω κάνει το έχω καταφέρει μέσα από την προπόνηση, πιστεύω ότι θα τα καταφέρω. Φέτος όχι τόσο πολύ, αλλά τις προηγούμενες σεζόν πήγαινα στο γήπεδο μιάμιση ώρα νωρίτερα και έφευγα μιάμιση ώρα αργότερα. Εκανα δηλαδή τρεις ώρες παραπάνω προπόνηση από ότι έκαναν οι περισσότεροι”!
Το πρόγραμμα έως τη λήξη του πρωταθλήματος έχει ακόμη δρόμο… “Δεν θεωρώ πως είναι εύκολο το πρόγραμμα μας, αντίθετα είναι πολύ δύσκολο. Πρέπει να είμαστε πάρα πολύ συγκεντρωμένοι στα επόμενα παιχνίδια γιατί κρύβουν παγίδες. Είναι ομάδες που παλεύουν για την παραμονή τους και αυτά τα ματς χρειάζονται ιδιαίτερη προσοχή. Δεν πρέπει να πούμε πως κάποιο παιχνίδι είναι εύκολο ή δύσκολο, πρέπει να δούμε κάθε αγώνα ξεχωριστά”, επισημαίνει ο Μολφέτας, που αναλύει και το ματς με τους Μαχητές. “Το ματς κόντρα στους Μαχητές θέλει περισσότερη προσοχή. Γιατί προερχόμαστε από μία μεγάλη νίκη και συνήθως όταν συμβαίνει αυτό οι ομάδες συνήθως καθησυχάζονται. Είναι ένας εκτός έδρας παιχνίδι και όπως όλα αυτά τα εκτός θέλουν παραπάνω προσοχή”.
Η Α2 είναι μία κατηγορία που έχει χαρακτηριστεί – κι όχι άδικα – “μικρή Α1”. “Το φετινό πρωτάθλημα είναι πάρα πολύ ανταγωνιστικό. Είδαμε πολλούς παίκτες από την Α1 να έρχονται στην κατηγορία. Εχουμε δει παιχνίδια που κάθε ομάδα μπορεί να κερδίσει η μία την άλλη και να συμβαίνουν εκπλήξεις. Ακόμα και μέχρι την τελευταία αγωνιστική, λόγω των πλέι άουτ, όλες οι ομάδες πρέπει να παλέψουν. Εμείς έχουμε φτάσει τις 11 νίκες και στις επόμενες πέντε αγωνιστικές πρέπει να δώσουμε το 100%, για να κάνουμε κάποιες νίκες ακόμα για να εξασφαλίσουμε την έξοδό μας από τα πλέι άουτ”, τονίζει ο φόργουορντ των “εκπαιδευτηρίων” και συνεχίζει: “Σίγουρα στην Α1 υπάρχουν υψηλής ποιότητας παίκτες, αλλά και στην Α2 αγωνίζονται εξίσου πάρα πολύ καλοί παίκτες γι΄ αυτό και υπάρχει ανταγωνιστικότητα. Μου αρέσει που υπάρχει αυτός ο μεγάλος ανταγωνισμός γιατί σε βελτιώνει.
Ο Δούκας είναι ένα καλά οργανωμένο και υγιές σωματείο. Υπάρχει ένα οικογενειακό περιβάλλον και δίνει όλες τις παροχές που χρειάζεται ένας αθλητής και εσύ το μόνο που έχεις να σκεφτείς είναι τις αγωνιστικές σου υποχρεώσεις”.
Όταν ξεκινάς την κουβέντα με τον Μολφέτα, δεν είναι εύκολο να… ξεφύγεις από τα της Πάτρας και δη τον Απόλλωνα. Το πρώτο κεφάλαιο στο… μπασκετικό του βιβλίο. “Ο Απόλλωνας είναι το σωματείο που μου έδωσε γερές βάσεις, ώστε να πορευτώ αργότερα. Η αλήθεια είναι με τον Απόλλωνα έχω ένα δέσιμο, από μικρό παιδί παρακολουθούσα όλα τα παιχνίδια, ήμουν στην κερκίδα, φώναζα πανηγύριζα. Όταν με ρωτούσαν τι ομάδα είμαι απαντούσα Απόλλωνας. Όταν γίνεσαι όμως επαγγελματίας τα πράγματα αλλάζουν, έπρεπε να κοιτάξω το μέλλον μου. Να φύγω από την πόλη που με ανέθρεψε, την Πάτρα ώστε να πάρω τη ζωή στα χέρια μου. Ηθελα να δοκιμάσω τις ικανότητές μου, να πάρω περισσότερο χρόνο συμμετοχής. Ηταν μια πολύ καλή ευκαιρία γα να δείξω τις ικανότητές μου και επειδή η ευκαιρία μου ήταν η ομάδα του Δούκα αυτό έπαιξε ένα ρόλο παραπάνω ώστε να προχωρήσω”.
Απ΄ τη ζωή της Πάτρας στην Αθήνα… “Θεωρώ πως η Αθήνα είναι το κατάλληλο μέρος για να μείνει κάποιος μόλις φύγει από το σπίτι του και αυτό γιατί εδώ έχει τα πάντα. Η αλήθεια είναι ότι περνάω καλά, πρώτα βέβαια η προπόνησή μου και μετά υπάρχουν οι ώρες χαλάρωσης που και αυτές είναι αναγκαίες”, λέει ο 23χρονος φόργουορντ που θυμάται και τις πρώτες μέρες του στην πρωτεύουσα: “Αστο αυτό! Πρώτη φορά που ήρθα στην Αθήνα έπαθα αμόκ. Ήμουν στην Κηφισίας και δεν ήξερα προς τα που να πάω Ρωτούσα κόσμο και πάλι άκρη δεν έβγαζα! Τον πρώτο καιρό δυσκολεύτηκα αλλά να είναι καλά η τεχνολογία γιατί με βοήθησε πολύ και πλέον κινούμαι άνετα”…
Η τεχνολογία, πάντως αποκάλυψε και τις φωνητικές ικανότητές του. “Γενικότερα με τον Τζόρτζεβιτς γελάμε πολύ. Όπως στο βίντεο στο οποίο τραγουδήσαμε. Η αλήθεια είναι ότι θα μπορούσαμε να το κάνουμε και καλύτερο γιατί δεν είχαμε κάνει ζέσταμα (σ.σ. γέλια). Στη συνέχεια γελάσαμε πάρα πολύ γιατί εμείς συνεχίσαμε.. Τραγουδούσαμε μόνοι μας”, αποκαλύπτει ο Μολφέτας, δίχως να διευκρινίσει πάντως αν σκοπεύει κάποια στιγμή να βρεθεί και επί πίστας!!! Σίγουρα εκείνο που θέλει είναι ν΄ αγωνιστεί εκτός ελληνικών συνόρων. “Ολοι οι αθλητές πιστεύω θέλουν να παίξουν στην Ευρώπη. Βέβαια είναι κάτι πάρα πολύ δύσκολο γιατί το επίπεδο είναι πάρα πολύ υψηλό. Χρειάζεται συνεχή προσπάθεια και προπόνηση, θέλει βελτίωση αλλά και ταλέντο. Θα ήθελα να τα καταφέρω αλλά ξέρω πως είναι δύσκολο. Θεωρώ πως είναι δύσκολο για έναν αθλητή να σκέφτεται αν θα μπορέσει να πάει μπροστά, ο αθλητισμός κάποιες φορές είναι της… στιγμής, πως θα σου έρθουν. Να είσαι λίγο τυχερός, να αρπάξεις την ευκαιρία. Μία άμυνα, ένα σουτ, γιατί απλά βρέθηκες εκεί την κατάλληλη στιγμή, ευστόχησες σ΄ένα τρίποντο, ένα κόψιμο στο τέλος, το μπάσκετ είναι και αυτό. Πρέπει να πάρω και άλλες εμπειρίες να βελτιώσω τα στατιστικά μου”.
Ο Δούκας διαθέτει ένα καλό ρόστερ, με “μονάδες” με εμπειρία. Και μεταξύ αυτών και τον Αλέξη Κυρίτση. “Είναι ένας αθλητής που μπορείς να μάθεις πάρα πολλά. Το επιθετικό ταλέντο του Αλέξη είναι υψηλό”, σχολιάζει ο Μολφέτας, που αναφέρεται στην επιλογή του να φορέσει τη φανέλα του Δούκα. “Διακαιώθηκα γιατί αρχικά ήρθα σ΄ένα σωματείο που είναι οργανωμένο. Γιατί είναι πολύ σημαντικό στις μέρες μας να έχει ένας αθλητής ότι του χρειάζεται. Σίγουρα, η εμπιστοσύνη που μου έδειξε ο προπονητής, που ξεκίνησα να παίζω, που μου έδωσε ρόλο στην ομάδα, άρα ναι δικαιώθηκα”.
Έως τώρα έχει δείξει αρκετές από τις αμυντικές του αρετές. Υπάρχει άραγε κάποια φάση που ξεχωρίζει; “Η τάπα στο ματς με τη Λευκάδα. Η χαρά που παίρνει ένας αθλητής όταν συμβάλλει στην νίκη της ομάδας του δεν περιγράφεται. Ημουν χαρούμενος για τον επόμενο μήνα. Ωστόσο, αν κάτι που ήταν φανταστικό και θαρρώ πως πρέπει να ζήσει ένας αθλητής είναι η στιγμή που έζησα στη νίκη του Απόλλωνα επί της Κηφισιάς στον ημιτελικό του Κυπέλλου”.
Και με το… άγχος πως τα πάει; “Η αλήθεια είναι πως όταν ήμουν πιο μικρός, είχα άγχος. Προσπαθούσα να αποδείξω πως και εγώ μπορώ να παίξω και εγώ είμαι καλός. Γιατί έβλεπα τον ξάδελφό μου που έπαιζε. Με βοήθησε πολύ ο Ανδρέας Μολφέτας, ο οποίος απεβίωσε από τη ζωή πριν από δύο χρόνια. Με είχε από κοντά του, σε όλα μου τα βήματα ήταν δίπλα μου και πραγματικά τον ευχαριστώ γι΄αυτό. Για μένα ήταν κάτι παραπάνω από θείος μου. Αλλά κι ο ξάδελφός μου ο Γιάννης, με βοήθησε. Μου έδειξε πώς να σουτάρω, κάναμε συνέχεια ατομικές μαζί. Τον έχω μέσα στην καρδιά μου, είναι πολύ υψηλά για εμένα. Πλέον δεν με αγχώνει. Σίγουρα θέλω και εγώ να κάνω τη δική μου καριέρα και να συνεχίσω το όνομα του ξαδελφού μου, γι΄αυτό και προσπαθώ κάθε μέρα. Γενικά θέλω να γίνομαι καλύτερος άνθρωπος”.