Ο Λουκάς Μαυροκεφαλίδης επιστρέφει στην Εθνική Ομάδα. Επιστρέφει, αλλά ο ίδιος δηλώνει… ρούκι. Στα 29 του χρόνια από χθες και μετά από ουκ ολίγες παρουσίες με τις μικρές εθνικές, βρίσκεται στην προετοιμασία της Ανδρών και περιμένει τα καλύτερα για την ομάδα.
Όπως έχω πει είμαι… ρούκι… Είναι ωραίο συναίσθημα να βρίσκεσαι εδώ! Δίπλα σε παίκτες πολύ ποιοτικούς, αλλά και ένα πολύ καλό προπονητικό επιτελείο. Το να παίζεις για τη χώρα σου είναι η ύψιστη τιμή… Αυτό που πρέπει όλοι να έχουμε πλέον στο μυαλό μας είναι ότι πρέπει να δουλέψουμε και τα υπόλοιπα θα έρθουν…
-Βιαζόμαστε να μιλήσουμε ίσως κάποιες φορές, αλλά φέτος γίνεται μεγάλη κουβέντα ήδη για τις απουσίες που θα έχουν πολλές ομάδες στο Ευρωμπάσκετ.
Ναι γίνεται κουβέντα, κι εμείς συζητάμε τα διάφορα νέα που υπάρχουν, γιατί ενημερωνόμαστε, αλλά είναι κάτι που δεν πρέπει να μας παρασύρει, δεν πρέπει να μας χαλαρώσει, επειδή το συζητούν όλοι. Αν το αντιμετωπίσουμε λάθος, θα γυρίσει μπούμερανγκ. Εξάλλου, απουσίες έχουμε κι εμείς. Ούτε αυτό πρέπει να ξεχνάμε. Το ζητούμενο για εμάς αυτή τη στιγμή δεν είναι να σταθούμε στα ρόστερ, αλλά στη δουλειά που γίνεται ήδη και που πρέπει να γίνει για να βλέπουμε τα πράγματα καθαρά.
-Με απουσίες ή χωρίς οι προσδοκίες είναι μεγάλες για την Εθνική Ανδρών. Μπορεί να σας προκαλέσει πίεση;
Όχι… Τι πίεση να προκαλέσει; Κάθε χρόνο ισχύει αυτό. Η Εθνική Ανδρών έχει θέσει τις βάσεις για να υπάρχουν προσδοκίες και αυτό είναι κάτι θετικό, όχι κάτι αρνητικό. Οι επιτυχίες της γεννούν προσδοκίες. Άλλωστε απαρτίζεται από παίκτες που έχουν μεγάλη εμπειρία. Ακόμη και οι πιο νέοι σε ηλικία έχουν εμπειρίες και διακρίσεις ακόμη, ώστε να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν στην πίεση, στα δύσκολα, στη δουλειά και στα συνεχόμενα παιχνίδια.
-Η προετοιμασία είναι αρκετά δύσκολη, όπως πάντα, έρχονται τα φιλικά, το Ευρωμπάσκετ και μετά επιστροφή στις ομάδες σας… Πόσο δύσκολο είναι όλο αυτό;
Είναι, αλλά από την άλλη πλευρά δεν είναι κιόλας. Αυτή τη στιγμή δεν σκεφτόμαστε τίποτα άλλο εκτός από την Εθνική Ομάδα και την προετοιμασία. Έχουμε μπροστά μας μια μεγάλη διοργάνωση και το μόνο που βλέπουμε είναι ο στόχος που έχουμε θέσει. Τίποτα άλλο.
-Παρά το ότι βρίσκεστε σχετικά απομονωμένοι κι εδώ ακόμη έρχονται παιδιά και ζητούν αυτόγραφα, φωτογραφίες… Η Εθνική παραμένει η επίσημη αγαπημένη;
Ναι… Αν και θα το γενικεύσω λίγο… Το μπάσκετ παραμένει το αγαπημένο μας. Μπορεί να έχει μειωθεί η ποσότητα των καλών ομάδων, αλλά το μπάσκετ δίνει στον Έλληνα κίνητρο να το παρακολουθεί, να χαίρεται, να απολαμβάνει, να είναι φίλαθλος. Σε άλλα αθλήματα δεν υπάρχει αυτό. Δεν μπορούν να γίνουν συγκρίσεις με το μπάσκετ και αυτά που αυτό το άθλημα δίνει.