Για μία μεγάλη επιτυχία χρειάζονται πολλά συστατικά και ο φετινός Αίολος τα περιελάμβανε όλα! Αυτό έδειξε η ιστορία αφού τα ρεκόρ διαδέχονται το ένα το άλλο! Ολοκλήρωσε το πρωτάθλημα με το κορυφαίο ρεκόρ των 27 νικών και μόλις μίας ήττας ενώ πέτυχε το καλύτερο ξεκίνημα στην ιστορία της Β΄ Εθνικής (25-0), αλλά και τη μεγαλύτερη διαφορά πόντων (+576 ήτοι 20,6 μ.ό.) που έχει σημειωθεί ποτέ στην κατηγορία.
Ενα από τα βασικά συστατικά του Αστακού, είναι ο Βασίλης Κιτσούλης με τους αριθμούς να… μιλούν γι΄αυτόν. Δεύτερος σκόρερ της ομάδας (πίσω από τον Κακλαμάνο) με 14 πόντους μ.ο., ενώ στην πρόσφατη ψηφοφορία των προπονητών αναδείχθηκε στην κορυφαία πεντάδα της κατηγορίας.
Στον Αίολο πήγε απόλυτα συνειδητοποιημένος όσον αναφορά το στόχο. Αφοσιώθηκε σε αυτόν και μαζί με τα υπόλοιπα παιδιά κατάφεραν να πετύχουν μία χρονιά που θα γραφτεί στην ιστορία. Παρά το γεγονός πως οι επιτυχίες για τον 33χρονο φόργουορντ δεν είναι άγνωστη λέξη, η φετινή σεζόν είχε κάτι το ιδιαίτερο. Θες τα ρεκόρ, θες οι καλές εμφανίσεις, η παρέα που δημιουργήθηκε;
Όλα ξεκίνησαν το περασμένο καλοκαίρι, όταν και η ομάδα έθεσε τις βάσεις για την επιτυχία. «Αρχικός μας στόχος ήταν η άνοδος, δεν είχαμε μπει στη διαδικασία των ρεκόρ, δεν ήταν στο μυαλό μας. Από εκεί και μετά κάθε άλλη βαθμολογική θέση εκτός της πρώτης θα ήταν αποτυχία. Παρόλο ότι η ομάδα ήταν καινούρια, οι παίκτες που ήρθαν σε αυτή ήταν συνειδητοποιημένοι και ξέρανε ότι το μόνο που πρέπει να νοιάζει είναι η πορεία του Αίολου. Με βάση όλο αυτό η καθημερινότητα μας κυλούσε με τους γνωστούς τρόπους. Καθημερινή δουλεία, σοβαρότητα, σκληρή προπόνηση βάσει το τι ζητούσαν οι προπονητές μας ώστε να εκπληρωθεί ο στόχος. Σίγουρα ζεις στιγμές μέσα στη χρόνια που σε χαροποιούν ή σε στενοχωρούν αλλά νομίζω ότι στο τέλος ένας αθλητής ηρεμεί και απολαμβάνει στη συγκεκριμένη χρόνια την επιτυχία».
Λίγο έλειψε ο Αίολος να πετύχει κάτι μοναδικό, να πάρει το πρωτάθλημα αήττητος. Τρεις αγωνιστικές πριν το φινάλε, το Αγρίνιο του χάλασε τα σχέδια, όντας η μοναδική ομάδα που κατάφερε φέτος να νικήσει τον Αστακό. «Σίγουρα όλοι απογοητευτήκαμε γιατί κανείς δεν περίμενε αυτό το αποτέλεσμα, αλλά πολύ περισσότερο γιατί στο σύνολο ήμασταν πάρα πολύ κακοί. Στεναχωρηθήκαμε γιατί πικράναμε τον κόσμο. Εκτός των άλλων πέρα του ότι κυνηγούσαμε το αήττητο ήταν ένα τοπικό ντέρμπι. Οι περισσότεροι παίκτες βρέθηκαν σε κακή μέρα, πήγαν και κάποια πράγματα στραβά, συν ότι η αντίπαλη ομάδα έδειξε ότι το ήθελε περισσότερο. Όμως μέσα στον αθλητισμό υπάρχουν και οι ήττες. Παίζοντας τόσα χρόνια στον αθλητισμό έμαθα πως δεν είναι όλα ρόδινα. Ηταν ένα αποτέλεσμα που δεν μας άγχωσε καθόλου γιατί όλα είχαν κριθεί, απλά το μόνο που μας στεναχώρησε».
Μονόδρομος η άνοδος
Οι μεταγραφές του περασμένου καλοκαιριού είχαν στέψει τον Αίολο φαβορί πριν καν ξεκινήσει το πρωτάθλημα. «Ετσι όπως δημιουργήθηκε η ομάδα, η άνοδος ήταν μονόδρομος. Υπήρχε η δυνατότητα από την πλευρά του προέδρου να δημιουργήσει αυτό το σύνολο, το μόνο που έμενε από αυτό ήταν να μπει μέσα στο γήπεδο και να αποδείξει το αυτονόητο, ότι η ομάδα πρέπει να πρωταγωνιστήσει. Η ομάδα αποτελούταν από έμπειρους παίκτες, σίγουρα είχαμε τη θέληση αλλά και την πίστη στους παίκτες ότι ο Αίολος θα ανέβει. Ολοι πήγαμε εκεί με αυτόν τον σκοπό και μέσω της προπόνησης να δέσουμε μεταξύ μας για να βγει κάτι καλό, αλλά όχι να λέμε από τον Σεπτέμβριο ότι «ναι βγήκαμε τον Μάιο». Και έτσι έγινε, βάλαμε τα κεφάλια κάτω, είδαμε τι ακριβώς ζητάει η ομάδα, τι θέλει ο προπονητής και μέσα από την καθημερινή δουλειά, ήρθε οι Μάιος με την ομάδα να έχει πετύχει τους στόχους της».
Για να έρθει αυτό το αποτέλεσμα ο Μιχάλης Κουταλιανός έπρεπε να διαχειριστεί ένα ρόστερ έμπειρων παικτών που έχουν μάθει να πρωταγωνιστούν. «Ο κόουτς έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην πορεία της ομάδας. Μετά από τόσα χρόνια έχω δει ομάδες με ποιότητα, μεγαλύτερης από αυτής που είχαμε εμείς, αλλά να μην έχουν πετύχει τίποτα γιατί απλά δεν κατάφεραν ποτέ να γίνουν σύνολο. Σε αυτό το κομμάτι παίζει μεγάλο ρόλο ο προπονητής. Ο κόουτς κατάφερε αυτό τους παίκτες που είχε στα χέρια του, με εμπειρία και ποιότητα, να τους μετατρέψει σε μία ομάδα που έμπαινε μέσα σε κάθε αγώνα με σιγουριά και με σοβαρότητα για να πάρει τη νίκη. Είναι ένα πολύ δύσκολο κομμάτι αυτό, όσο και αν μερικοί το θεωρούν εύκολο. Ο ρόλος του να διαχειριστείς αυτούς τους 12 παίκτες, και να τους κάνεις ένα σύνολο που κερδίζει είναι κομμάτι του προπονητή».
«Πολυτέλεια για το μπάσκετ ο Πανταζής»
Φυσικά τίποτα από τα παραπάνω δεν θα είχαν γίνει αν Απόστολος Πανταζής δεν υπήρχε στην ομάδα. Το μεράκι και η διάθεση του πρόεδρου είναι τα βασικά συστατικά της επιτυχίας. «Η παρουσία του κ. Πανταζή στην ομάδα είναι πολυτέλεια. Είναι ένας άνθρωπος που σου εμπνέει σιγουριά, θα δώσει λύσεις σε οτιδήποτε πρόβλημα προκύψει. Θα κάνει το παν για να είναι ικανοποιημένος ο παίκτης. Είναι ένας άνθρωπος που αγαπάει το μπάσκετ, τον τόπο του. Οπότε στους δύσκολους καιρούς που διανύουμε αποτελεί το πιο δυνατό κομμάτι για την ομάδα. Όταν ο παίκτης μπαίνει στο παρκέ για να κάνει τη δουλειά του και δεν έχει να σκεφτεί κάτι αρνητικό ή τίποτε άλλο, αυτό παίζει σημαντικό ρόλο».
Το πρωτάθλημα του βορρά μόνο ανταγωνιστικό δε μπορούσε να χαρακτηριστεί. Αυτό από μπορεί να κρύβει… παγίδες, αλλά ο Αίολος έδειξε να μην επηρεάζεται. «Σίγουρα η κατηγορία δεν είχε την ποιότητα κάποιων άλλων, όμως και αυτό έχει τη δυσκολία του. Εχει ομάδες με πολύ δυνατές έδρες, υπάρχουν άλλες που οι παίκτες είναι χρόνια μαζί και έχουν δημιουργήσει ένα σύνολο που γνωρίζονται πολύ καλά. Ισως σε κάποια παιχνίδια να επηρεαστήκαμε και να μην μπορέσαμε να αποδώσουμε και το καλύτερο μπάσκετ. Αλλά πιστεύω πως στα περισσότερα ματς παίξαμε καλό μπάσκετ και αυτό που θέλαμε και αυτό φαίνεται από τα αποτελέσματα, πέραν από τις νίκες και το πώς κρίθηκαν τα παιχνίδια. Από εκεί και πέρα σίγουρα υπήρξαν παιχνίδια που φοβηθήκαμε, όχι πολλά είναι η αλήθεια, αλλά σε εκείνα έδειξε η ομάδα πόσο καλά δουλεύει καθημερινά και πως ο κάθε παίκτης ακούει τον προπονητή του. Σε αυτές λοιπόν τις λίγες περιπτώσεις ανταποκριθήκαμε όπως έπρεπε».
Η χαρά και η λύπη…
Η χρονιά ήταν γεμάτη από χαρούμενες στιγμές, όμως κάποια από αυτές ήταν λίγο περισσότερο έντονη «Μου έμεινε έντονα το τελευταίο παιχνίδι, το τελευταίο σφύριγμα, που βλέπεις όλους τους γύρο σου χαρούμενους, τον πρόεδρο, ο οποίος παλεύει να είναι ικανοποιημένος, τους συμπαίκτες σου γιατί πετύχατε τον στόχο, τον κόσμο, όλο αυτό σίγουρα σε γεμίζει» και επειδή στο μπάσκετ δεν υπάρχουν μόνο οι καλές αλλά και οι άσχημες στιγμές… «Όμως, θυμάμαι και το τελευταίο σφύριγμα στο Αγρίνιο, που βλέπεις μία έδρα να πανηγυρίζει, τον δικό σου τον κόσμο στη γωνία να είναι στεναχωρημένος, τους συμπαίκτες σου με σκυμμένα τα κεφάλια και συνειδητοποιείς πως ήρθε η ήττα, μπορεί να μην έπαιζε το ρόλο της αλλά ήρθε. Αλλά σου αφήνει μία πικρία γιατί μπορούσες να έχεις πετύχει το αήττητο. Τα θετικά όμως της χρονιάς και οι ωραίες εικόνες ήττα πολύ πολύ περισσότερα».
Τα εντός έδρας που ήταν εκτός…
Το μελανό σημείο της υπόθεση είναι το γήπεδο αφού ο Αίολος δε αγωνίστηκε ουσιαστικά ποτέ εντός έδρας καθώς έπαιζε στη Βόνιτσα, όμως αυτό δεν φάνηκε να επηρεάζει τον κόσμο που ακολουθούσε την ομάδα «Καταρχήν θα ήθελα να ευχαριστήσω τον κόσμο του Αστακού και για την παρουσία του στο γήπεδο αλλά και για τη συμπεριφορά τους προς εμάς όλη τη διάρκεια της χρονιάς. Όσον αφορά το γήπεδο ήταν ένα θέμα της ομάδος που σίγουρα πρέπει να λυθεί και λύνεται. Αν σκεφτείς ρεαλιστικά , ουσιαστικά η ομάδα έπαιξε σε όλα τα εντός, εκτός έδρας! Παρόλο που είχαμε τον κόσμο μας και η φιλοξενία των ανθρώπων του κλειστού της Βόνιτσας ήταν άψογη, σίγουρα για έναν αθλητή να παίζει αλλού από εκεί που προπονείται είναι ένα μεγάλο θέμα. Γνωρίζω ότι ο πρόεδρος ασχολείται προσωπικά με το θέμα γήπεδο το οποίο με την καλή θέληση και προσπάθεια της τοπικής αυτοδιοίκησης θα είναι έτοιμο μέχρι τον Αύγουστο, ώστε η ομάδα να αγωνιστεί στο δικό της σπίτι την καινούρια χρόνια στην Α2».
Οι επιτυχίες που έχει ζήσει ο Βασίλης Κιτσούλης με τις ομάδες που έχει αγωνιστεί είναι αρκετές, όμως η φετινή σεζόν είχε κάτι το ξεχωριστό. «Κάθε ομάδα και κάθε κατάσταση είναι ξεχωριστή. Δεν μπορείς να μπεις σε διαδικασία σύγκρισης. Για φέτος νομίζω ότι το δέσιμο μεταξύ των παικτών ήταν κάτι που θα μείνει. Ο Αστακός είναι μια μικρή κωμόπολη κι έτσι πέρα από τις προπονήσεις περνούσαμε παρά πολύ χρόνο μαζί και στα υπόλοιπα. Είτε αυτό ήταν φαγητό, διασκέδαση, σπίτι, κτλ. Η ομάδα αποτελούνταν από καταπληκτικά παιδιά κι έτσι όλη αυτή η καθημερινότητα και το δέσιμο νομίζω ότι ήταν κάτι ξεχωριστό για φέτος».
Η ιστορία μάλλον θα συνεχιστεί αφού ο 33χρονος αθλητής έχει συμβόλαιο και για την επόμενη σεζόν με την ομάδα. «Σίγουρα είμαι απόλυτα ικανοποιημένος από όλη τη χρονιά. Θεωρώ τον πρόεδρο του Αστακού άψογο, κύριο και πολυτέλεια όχι μόνο για το μπάσκετ αλλά και για τον αθλητισμό γενικότερα. Οπότε τον πρώτο λόγο τον έχει η ομάδα του Αστακού».