Για τη νέα σεζόν που θέλει τον Άρη Πετρούπολης στη Γ’ Εθνική, για το πλάνο που υπάρχει στον σύλλογο των δυτικών προαστίων, αλλά και τον κόσμο μίλησε ο Παναγιώτης Κακαλιάς στο aoarispetroupolis.gr:
Έχει συνδέσει το όνομά του με το μπάσκετ του Άρη καθώς έχει εργαστεί για δέκα χρόνια στην ομάδα. Μετράει δύο ανόδους με την ανδρική ομάδα από τη Γ΄ΕΣΚΑ στην Α΄ΕΣΚΑ.
Η επιστροφή στον πάγκο της ανδρικής ομάδας του Άρη είναι σημαδιακή, καθώς για πρώτη φορά μετά από 17 χρόνια θα αγωνιστεί στην Γ΄Εθνική Κατηγορία, υπό την καθοδήγησή του. Το κυριότερο όλων όμως είναι ότι ο Παναγιώτης Κακαλιάς δηλώνει ότι είναι Άρης και Πετρουπολιώτης.
Ξεκίνησε την καριέρα του στον Άρη από τα τμήματα υποδομής το 1990. Έμεινε στην ομάδα μέχρι το 1993 και τη σεζόν 1993-94 ανέλαβα το ανδρικό που έπαιζε στην Γ’ ΕΣΚΑ και τη χρονιά αυτή κέρδισε την άνοδο στη Β’ ΕΣΚΑ.
Έφυγε για δύο χρόνια επέστρεψε για να εργαστεί με τις υποδομές αλλά και την ανδρική ομάδα μέχρι το 2000. Τη σεζόν 1998-99 οι άνδρες ανέβηκαν στην Α’ ΕΣΚΑ, ενώ το 1999-00 τα παιδοεφηβικά υπό τις οδηγίες του τερμάτισαν τέταρτοι στην Α’ ΕΣΚΑ, και λίγο έλειψε να ανεβούν στη Γ’ Εθνική.
– Τι σε φέρνει ξανά στον Άρη
Μπορεί να είμαι Πετρουπολιώτης και Αρειανός, αλλά τα τελευταία τέσσερα χρόνια είναι γεγονός ότι ο Άρης έχει φτιάξει ένα πολύ καλό όνομα στην μπασκετική πιάτσα. Μπορεί να είναι ένα ερασιτεχνικό σωματείο, αλλά οργανωτικά και διοικητικά είναι μία από τις πολύ υπολογίσιμες ομάδες της Αθήνας. Άρα πέρα από τους συναισθηματικούς λόγους είναι και επαγγελματικοί οι λόγοι που με έφεραν πάλι στον Άρη.
-Ποιες είναι οι προσδοκίες και παράλληλα οι δυσκολίες της συμμετοχής του Άρη στη Γ΄Εθνική κατηγορία.
Ο Άρης είναι ένα αθηναϊκό σωματείο το οποίο ιδρύθηκε το 1976 και η ανδρική ομάδα δεν έχει παίξει ποτέ σε Εθνική Κατηγορία. Αποτελεί καημό πολλών αθλητών παλαιότερων και νεότερων που αγωνίστηκαν με τη φανέλα του Άρη να παίξουν σε εθνική κατηγορία. Για τον μπασκετικό κόσμο της Πετρούπολης είναι πάρα πολύ μεγάλο γεγονός ένα σωματείο γειτονιάς που ξεκίνησε από το μπετόν στον Άγιο Δημήτριο να παίξει στη Γ’ Εθνική. Αποτελεί μία μεγάλη πρόκληση. Τα καινούργια και ίσως δυσκολότερα μονοπάτια είναι για τη διοίκηση όσον αφορά τις αυξημένες οικονομικές υποχρεώσεις, αλλά όπως έχει αποδείξει ο Άρης τα τελευταία χρόνια με σωστή διαχείριση μπορεί να ανταπεξέλθει.
Αξίζει αυτή η προσπάθεια και από τη διοίκηση και από τους χορηγούς της ομάδας, που κατά το πλείστον είναι επιχειρηματίες της πόλης. Η εμπειρία αυτή θα είναι πρωτόγνωρη για την πόλη συνολικά καθώς θα αποτελέσει ένα ακόμη κίνητρο για τα παιδιά της πόλης μας να ασχοληθούν με τον αθλητισμό και το μπάσκετ.
–Ποια είναι η παράδοση της Πετρούπολης στο μπάσκετ;
Η Πετρούπολη μπορεί να μην έχει την παράδοση της παραγωγής μεγάλων παικτών που να αγωνιστούν σε επαγγελματικές ομάδες, αλλά με πρώτον τον Άρη έχει επιδείξει στον σωματειακό αθλητισμό μεγάλο έργο στα τμήματα υποδομών τόσο στα αγόρια όσο και στα κορίτσια. Αριθμητικά οι υποδομές της είναι εφάμιλλες συλλόγων όπως το Περιστέρι, ο Πανιώνιος, ο Δούκας, ο Πλάτωνας. Αυτό που κρατάει λίγο πίσω τον πρωταθλητισμό και όχι τον αγωνιστικό αθλητισμό είναι οι εγκαταστάσεις της περιοχής και ειδικότερα τα γήπεδα μπάσκετ.
Ο Άρης έχει ανδρικά και γυναικεία τμήματα. Αυτό από μόνο του σημαίνει διαφορετικές ομάδες. Τόσο στις πρώτες ομάδες όσο και στα τμήματα υποδομών. Σαν κατασκευή το κλειστό είναι ευρωπαϊκών προδιαγραφών, αλλά υπάρχει πρόβλημα στη χρήση του. Αυτό είναι που κρατάει λοιπόν πίσω και τον πρωταθλητισμό.
Άρα χρειάζονται γήπεδα όχι τόσο στη βιτρίνα όπως είναι το κλειστό που όλοι οι Πετρουπολιώτες υπερηφανευόμαστε, αλλά για προπονήσεις. Δεν υπάρχουν προπονητήρια. Είτε κλειστά, είτε με σκέπαστρα. Για να μπορούν οι υποδομές να δουλεύουν καθημερινά. Για να μιλάμε για πρωταθλητισμό πρέπει να μπορούν να προπονηθούν καθημερινά. Μόνο έτσι μπορεί να υπάρχουν αποτελέσματα στο επίπεδο του πρωταθλητισμού. Ο Άρης θα μπορούσε να είναι ένα σωματείο αυτάρκη στην παραγωγή παικτών.
Είτε στους άνδρες, είτε στις γυναίκες θα μπορούσε μόνο από την αριθμητική παρουσία να στηρίζεται μόνο στους δικούς του παίκτες, αλλά ακόμη και να έδινε παίκτες και σε άλλους συλλόγους.
– Πόσο ενισχύθηκε η ανδρική ομάδα του Άρη. Μπορούν να ανταπεξέλθουν στο πρωτάθλημα της Γ’ Εθνικής;
Πρέπει να το δούμε πρώτον από πλευράς προσώπων και δεύτερον από πλευράς μπάτζετ. Η φιλοσοφία για φέτος είναι να μην πάμε σε υψηλό μπάτζετ για να πρωταγωνιστήσουμε αλλά θα προσπαθήσουμε στην πολύ καλή ομάδα που έπαιξε φέτος στην Α’ ΕΣΚΑ να φέρουμε τρεις, τέσσερις παίκτες να τη δυναμώσουν. Αν καταφέρουμε στην πρώτη μας παρουσία στην κατηγορία να είμαστε ανταγωνιστικοί, και να παραμείνουμε στην κατηγορία εύκολα ή δύσκολα, αυτό θα είναι η μεγάλη μας επιτυχία.
Ο Άρης χτίστηκε πάνω στην πολύ καλή ομάδα των τελευταίων τριών τεσσάρων χρόνων που πρωταγωνίστησε στην Α’ ΕΣΚΑ με ενίσχυση κάποιων ποιοτικών παικτών αλλά και την προώθηση οκτώ αθλητών από τα τμήματα υποδομών κάτω των 21 ετών.
– Αποτελεί παράπονο ετών από αθλητές του Άρη ότι δεν έτυχαν της πρέπουσας προσοχής όσοι προέρχονταν από τα τμήματα υποδομής με αποτέλεσμα πολλοί παίκτες να αποδεσμεύονται μετά από κάποια ηλικία. Υπάρχει πρόθεση να αλλάξει αυτή η κατάσταση;
Η απάντηση βρίσκεται σε συνάρτηση όσων είπαμε πριν για την έλλειψη εγκαταστάσεων. Αρκεί να σου πω ότι ο Άρης έτσι ξεκίνησε. Με την συμμετοχή παικτών του συλλόγου ο Άρης ανέβηκε στην Α΄κατηγορία. Αυτό στη συνέχεια άρχισε να χάνεται. Σε αυτό συνετέλεσε ότι αυξήθηκε ο αριθμός των παικτών που παίζουν μπάσκετ στην Πετρούπολη, που δημιούργησε μεγαλύτερες ανάγκες σε χώρους με αποτέλεσμα να χαθεί η ποιότητα στις προπονήσεις, η καθημερινή τριβή και άρα δεν βγήκαν παιδιά που θα μπορούσαν να σταθούν στην ανδρική ομάδα ακόμη και όταν αυτή αγωνιζόταν στην Α΄ΕΣΚΑ.
Επίσης πολλά παιδιά που ξεχώριζαν στην ηλικία των 10-11 χρόνων έφυγαν από την ομάδα και πήγαν σε συλλόγους με καλύτερες γηπεδικές εγκαταστάσεις όπως προείπαμε. Αυτό είναι το σημαντικότερο πρόβλημα που ταλανίζει το σωματείο. Χρειαζόμαστε γήπεδα, για να μπορέσουμε να κάνουμε σωστή και ολοκληρωμένη δουλειά και να βγάλουμε παίκτες που θα “διαφημίσουν” το σύλλογο και την πόλη μας.
-Ποιος είναι ο λόγος που δημιουργήθηκε το τμήμα K21 φέτος στον Άρη;
Τo Κ21 είναι ένα πρωτάθλημα που ξεκίνησε πριν τρία χρόνια. όταν το δημιούργησε η Ομοσπονδία τα σωματεία το είδαν με μισό μάτι, αλλά πρόκειται για ένα πολύ ανταγωνιστικό πρωτάθλημα. Αποτελεί τον προθάλαμο για την ανδρική ομάδα. Τα παιδιά φεύγουν από το εφηβικό, δεν έχουν την εμπειρία να παίξουν στην ανδρική ομάδα, όποτε πολλοί παίκτες χάνονταν εκεί. Άλλοι έφευγαν, άλλοι σταμάταγαν να παίζουν μπάσκετ. Τώρα όμως μένουν στο χώρο του μπάσκετ. Και το επίπεδο της προπόνησης και της τακτικής είναι το ίδιο με των ανδρών. Οπότε και τα παιδιά προπονούνται όπως το ανδρικό, και παρακολουθούνται από τους προπονητές των ανδρών και το πρωτάθλημα συγκεντρώνει τα βλέμματα των ανθρώπων του μπάσκετ.
-Πόσο σημαντικό παράγοντα για την πορεία της ομάδας στη Γ’ Εθνική θα παίξει η παρουσία του κόσμου στο γήπεδο και πόσο μπορούν να βοηθήσουν οι επιχειρηματίες της πόλης την προσπάθεια αυτή;
Η Πετρούπολη είναι μεγάλος δήμος. Θα μπορούσε να έχει μία επαγγελματική ομάδα. Ο Άρης στις γυναίκες πλέον βρίσκεται στην Α1 και οι άνδρες θα αγωνιστούν στην Γ΄Εθνική.
Περιμένουμε τον κόσμο να έρθει και να πλαισιώσει τις ομάδες μας. Πρέπει και ως ομάδες να δώσουμε όμως υγιή στοιχεία για να έρθει ο κόσμος στο γήπεδο, για να φέρουν οι γονείς τα παιδιά τους. Το μπάτζετ της ανδρικής ομάδας όσον αφορά τους παίκτες είναι το ίδιο με το περυσινό και λίγο παραπάνω, ο προϋπολογισμός όμως του συλλόγου για τη φετινή χρονιά που θα βρίσκεται μία κατηγορία πιο πάνω είναι ο διπλάσιος, λόγω των εξόδων από τα ταξίδια. Η ομοσπονδία δεν ενισχύει πλέον τα σωματεία, οπότε εναπόκειται στην προσπάθεια των παραγόντων της ομάδας. Γίνεται μια προσπάθεια μέσω της διοίκησης να γίνει γνωστό, να δημοσιοποιηθεί για να “τραβήξουμε” όποιους επιχειρηματίες της πόλης μας για να σταθούν δίπλα στην προσπάθεια αυτή.
– Θεωρείς πως οι μικρότεροι αθλητές του συλλόγου θα πρέπει να παρακολουθούν τους αγώνες των πρώτων ομάδων.
Πιστεύω πως είναι υποχρέωση της διοίκησης να δημιουργήσει κίνητρα για τους αθλητές των τμημάτων υποδομής να παρακολουθούν την πρώτη ομάδα. Αν τα παιδιά αυτά αισθανθούν την ευχαρίστηση να δουν την πρώτη ομάδα, είναι σίγουρο πως θα μείνουν και στο γήπεδο για πολλά χρόνια. Είναι και υποχρέωση της διοίκησης, του προπονητή και των αθλητών της πρώτης ομάδας να κερδίσουμε αυτά τα παιδιά και να έρθουν στο γήπεδο.