Μπορεί η Μεσσήνη να είναι νεοφώτιστη στο φετινό πρωτάθλημα της Γ’ εθνικής, η Αγκι Ιμπεζα όμως είναι ένα από τα πιο έμπειρα ονόματα που αγωνίζονται στο πρωτάθλημα του 1ου ομίλου νότου. Ο Μαυροβούνιος, με ελληνική καρδία (και διαβατήριο) σέντερ, εδώ και δυο χρόνια βρίσκεται στο σύλλογο της Πελοποννήσου και εκτός από καλάθια καταθέτει και εμπειρίες ζωής από τη διαδρομή του στο ελληνικό μπάσκετ. Αυτές, που τον εξέλιξαν και του έδωσαν τη… δύναμη του μπασκετμπολίστα αλλά και του τεχνικού (προπονεί τις ακαδημίες του συλλόγου). Εμπειρίες ζωής που όπως λέει στα μπασκετικά παιδιά του αλλά και που εκμυστηρεύτηκε στο «eurobasket.com» των βοήθησαν να προχωρήσει τόσο εντός όσο και εκτός γηπέδων.
Ένα απόσπασμα από τη συνέντευξη του:
Για το πώς αποφάσισε να αφιερώσει τον ελεύθερο του χρόνο στο μπάσκετ και να ασχοληθεί με το άθλημα:
«Εγώ πραγματικά ήθελα να παίξω ένα διαφορετικό άθλημα , και προτίμησα το ποδόσφαιρο πάνω από το μπάσκετ, έτσι γράφτηκα στην FC Buducnost ακαδημία ποδοσφαίρου , αλλά το ύψος μου δεν μου επιτρέπουν να παίξω ποδόσφαιρο για μεγάλο χρονικό διάστημα γι ‘αυτό αποφάσισαν να στραφώ στο μπάσκετ. Νομίζω ότι τελικά πήρα τη σωστή απόφαση. Τότε ήμουν τυχερός που συνάντησα Goran Bojanic και μου δίδαξε πολλά για τη ζωή. Δυστυχώς, όμως δεν κατάφερα τότε να τον ευχαριστήσω! Η αλήθεια είναι ότι είδα πολλά μπάσκετ και προσπάθησα από νωρίς να αντιγράψω τις κινήσεις του Toni Kukoc».
Για την Ακαντέμικ την πρώτη του ομάδα στην Ποντγκόριτσα. Τον προπονητή που του δίδαξε τα πρώτα βήματα για το μπάσκετ, καθώς και τους συμπαίκτες του:
«Ξεκίνησα την καριέρα μου στο πρωτάθλημα του Μαυροβουνίου στο TG Ακαντέμικ , και φυσικά θυμάμαι όλους τους προπονητές και τους συμπαίκτες μου, ακόμη και τους αντίπαλους μου . Νομίζω ότι ήταν ένα πολύ ισχυρό πρωτάθλημα με καλό ανταγωνισμό ( Buducnost 2 Ljubovic , Mornar κλπ) προπονητής μου τότε ήταν Nenad Βράνες και Zvezdan Μίτροβιτς και μου δίδαξε πραγματικά τα πρώτα μου βήματα στο μπάσκετ. Αυτό που έχω να πω είναι ότι ο Zvezdan Μίτροβιτς αφιέρωσε πολύ χρόνο στην ατομική μου βελτίωση και με βοήθησε πολύ . Μετά από αυτό ο Zvezdan έγινε βοηθός προπονητή στη Buducnost, έτσι με πήρε εκεί μαζί του και είμαι πολύ ευγνώμων για αυτό και όλα όσα έχει κάνει για μένα! Εκεί είχα την ευκαιρία να δω πώς δουλεύουν πραγματικά οι σοβαροί παίκτες και πως μοιάζει η σκληρή δουλειά. Έτσι γνώρισα τον Βλάντο Σκεπάνοβιτς, τον Savo Djikanovic, τον Balsa Radunovic, τον Ντιούρο Ostojic. Όλοι τους αργότερα έπαιξαν σε μεγάλα ευρωπαϊκά σωματεία, αλλά και εδώ στην Ελλάδα, γίναμε καλοί φίλοι και νομίζω ότι κάπως έτσι άνοιξαν τα σύνορα για τους άλλους νεότερους παίκτες από το Μαυροβούνιο στην Ευρώπη! Ξέρω ότι αυτό είναι μια συνέντευξη για το μπάσκετ , αλλά έχω να αναφερθώ σε ένα άλλο ένα πρόσωπο, τον καλό μου φίλο Βλάνταν Sljukic. Αυτός πάντα μου έλεγε: « Iveza, δεν υπάρχει μπάσκετ χωρίς την εργασία και έξω από το παρκέ, με τα βάρη ” … και αν πάτε , πίσω στο 1998, στην αίθουσα με τα βάρη του Περιστερίου , υπήρχε μια μεγάλη ταμπέλα που έγραφε ” GYM Sljuka ” εξακολουθεί να υπάρχει και σήμερα! ».
Για την πρώτη του μεταγραφή σε ελληνική ομάδα, το Περιστέρι και την ευκαιρία να αποδείξει ότι μπορεί να παίξει αλλά και να αναδειχτώ σε ένα ιστορικό σωματείο:
«Ναι , το 1998 μετακόμισα στην Ελλάδα και υπέγραψα με το Περιστέρι. Δεν ήταν εύκολο και ήμουν πολύ νέος για το μεγάλο βήμα, αλλά είχα πραγματικά μια μεγάλη υποστήριξη από την οικογένεια και το θείος μου. Ήταν εκεί έξω από την πρώτη ημέρα και εξακολουθούν να είναι εκεί για μένα και σήμερα. Η κατάσταση για όλους μας έγινε πιο εύκολη όταν έμαθα ότι θα είχα συμπαίκτες από τη Γιουγκοσλαβία . Εκεί γνώρισα τον Μιλάνο Γκούροβιτς , τον Marko Jaric και τον Dejan Vostic οι οποίοι με βοήθησαν πολύ με τα πάντα. Το τότε αστέρι του Περιστερίου, Μιλάνο Γκούροβιτς με βοήθησε πολύ και μου έδειξε ότι η διάρκεια κερδίζετε με σκληρή δουλειά. Εκτός από αυτόν υπήρχαν στο σύλλογο και άλλα αστέρια όπως ο Άγγελος Κορωνιός, ο Χρήστος Μυριούνης και άλλοι. Στη συνέχεια, ο προπονητής του Περιστερίου και νυν προπονητής του Παναθηναϊκού Αργύρης Πεδουλάκης, ο οποίος δεν ήταν απλά ένας προπονητής για μένα αλλά και πατέρας. Μου είχε μεγάλη εμπιστοσύνη και πίστευε σε μένα. Άρχισα την προπόνηση με την εφηβική ομάδα, αλλά πολύ σύντομα με πήρε στην πρώτη ομάδα. Με δίδαξε πώς να γίνω καλύτερος άνθρωπος σημαίνει πολλά για μένα και τον εκτιμώ!».
Δεν είχα συμμετάσχει σε κανένα από τα παιχνίδια για σχεδόν δύο χρόνια , γιατί περίμενα για την ελληνική ιθαγένεια, έτσι όταν ήρθε η ώρα ήμουν έτοιμος να δώσω τον καλύτερο εαυτό μου για την ομάδα και να βγάλω ασπροπρόσωπους όλους εκείνους που με βοήθησαν. Όταν έφτασε το παιχνίδι Ντεμπούτου ήμουν αρκετά πιεσμένος, αλλά ευτυχώς υπήρχαν έμπειροι παίκτες που με ενθάρρυναν, όπως Dinkins Andersen , ο Κώστας Τσαρτσαρής και ο Alphonso Ford. Θυμάμαι ακόμα τα λόγια του πριν από το παιχνίδι. Έκανα ντεμπούτο στο ελληνικό πρωτάθλημα με τον Παναθηναϊκό , εναντίον των Dejan Bodiroga, Ντίνο Ράτζα, Φραγκίσκο Αλβέρτη κλπ. Αυτό μου έδωσε ελπίδες για τα επόμενα σημαντικά βήματα …
Για τη συμμετοχή του στην Ευρωλίγκα όπου και έπαιξε οκτώ παιχνίδια:
«Λοιπόν , νομίζω ότι για κάθε παίκτη που έχει ήδη αποφασίσει να παίξει μπάσκετ σε επαγγελματικό επίπεδο, είναι όνειρο. Και αυτό το όνειρο για μένα τότε έγινε πραγματικότητα, αλλά θα πω και πάλι ότι αυτό ήρθε λόγο της σκληρής δουλειάς και της προσπάθειας μου … Έπαιξα 8 παιχνίδια όμως δεν προκριθήκαμε στην επόμενη φάση, καθώς ο όμιλος μας αποτελούνταν από πολύ καλές ομάδες. Η Μπαρτσελόνα ( των Χουάν Κάρλος Ναβάρο, Σαρούνας Γιασικεβίτσιους, Roberto Duenas , την Virtus Kinder οπου επαιζε ο Emanuel Τζινόμπιλι την Ολίμπια Λιουμπλιάνα των Χάρις Μουγιεζίνοβιτς, Sandro Nicevic την London Tower και την Opel Skyliners. Το ντεμπούτο μου ήταν εναντίον της Ολίμπιας στη Λιουμπλιάνα ! Μεγάλη συγκίνηση τότε, δεν μπορώ να ξεχάσω αυτό το συναίσθημα! ακόμα, εξακολουθώ βέβαια να το παρακολουθώ σε DVD το ματς με την Μπαρτσελόνα στο Μπλαουγκράνα όταν πήραμε μια μεγάλη νίκη και για μας και για την ιστορία του Περιστερίου!».
Για το NBA, το συμβόλαιο εκεί και την τελική απόφαση να παραμονή στην Ελλάδα:
«Ναι , είχε γίνει το Draft , αλλά αποσύρθηκε γιατί τότε είχα έναν τραυματισμό στον αστράγαλο, έτσι έπρεπε να μείνω εκτός 6-7 μήνες από το γήπεδο έτσι έληξε η προθεσμία. Παρόλα αυτά ήταν μια μεγάλη εμπειρία, μόνο και μόνο που συνάντησα τόσο σημαντικούς ανθρώπους όπως ο Nelson αλλά και άλλοι. Φυσικά όλα αυτά έγιναν και χάρη του ατζέντη μου Τομ Αγγελάκη….».
Για την Α2:
«Επειτα αποφάσισα να αγωνιστώ στην Α2 ήταν ένα αρκετά ισχυρό πρωτάθλημα τότε. Θα μπορούσαμε να το συγκρίνουμε με την τωρινή Α1. Το 2003-04 ήμουν στην Ξάνθη και εκείνη τη χρονιά ήμουν πρώτος ριμπάουντερ και 4ος σκόρερ στο πρωτάθλημα, το 2004-05 έπαιξα για τον Σπόρτινγκ ήμουν δεύτερος ριμπάουντερ πίσω από τον Damir Latovic. Επίσης αγωνίστηκα και με τον Πανελλήνιο και την Capo D’ Orlando στην Ιταλία».
Για τη Μεσσήνη και το πρωτάθλημα της Γ’ εθνικής:
«Είναι η δεύτερη χρονιά μου στη Μεσσήνη μου έκαναν μια πολύ καλή προσφορά την οποία δεν μπορούσα να μην δεχτώ. Επίσης ο προπονητής της ομάδας (Μιχάλης Μπακογιάννης) είναι πολύ καλός μου φίλος, είναι και αυτός πρώην παίκτης του Περιστερίου … Έτσι βοηθάμε ο ένας τον άλλο».
Για τα σχέδια του μετά το τέλος της καριέρας του ως παίκτης:
«Αυτή τη στιγμή είμαι αφιερωμένος κυρίως στην οικογένειά μου. Έχω ήδη αρχίσει να εργάζομαι με τα παιδιά ως προπονητής και στόχος μου είναι να τους διδάξω τα μυστικά του μπάσκετ. Δεν είμαι σίγουρος για το τι να κάνω μετά, αλλά η αλήθεια είναι ότι θα ήθελα να μείνω στο μπάσκετ. Είναι ό, τι αγαπώ περισσότερο. Όνειρο μου επίσης είναι να βοηθήσω τα ταλέντα από το Μαυροβούνιο…».