Μεγάλη η δύναμη της τηλεοπτικής εικόνας. Στην προκειμένη, όμως δεν λέει τίποτα. Γιατί μόνο όσοι βρέθηκαν στο κλειστό του Ελληνικού μπορούν να περιγράψουν αυτά που είδαν. Τα απερίγραπτα, δηλαδή.Όχι πως περιμέναμε και κάτι (πολύ) διαφορετικό. Άλλωστε αυτός ήταν ο έκτος συνεχόμενος τελικός. Του αίσχους… Τι παράδοξο όταν βρίσκονται αντίπαλες δύο τόσο μεγάλες ομάδες. Οι δύο τελευταίοι πρωταθλητές Ευρώπης. Ωστόσο εδώ έχουμε να κάνουμε με την περίφημη παραδοχή του Σωκράτη Κόκκαλη. «Αυτούς τους φιλάθλους έχουμε και ούτε θέλουμε, ούτε μπορούμε να τους αλλάξουμε». Και οι μεν και οι δε για να μην παρεξηγούμαστε. Γι’ αυτό και κάθε χρόνο τα εισιτήρια του συγκεκριμένου τελικού καταλήγουν πάντα σε συγκεκριμένα άτομα.
Έπρεπε να δει κανείς το χαμόγελο ζωγραφισμένο στα χείλη των οπαδών του Ολυμπιακού (σ.σ. αναφέρω αυτούς γιατί βρίσκονταν απ’ την πλευρά που καθόμουν και είχα καλύτερο οπτικό πεδίο), όταν εκκένωναν τις κερκίδες. Θεωρητικά έπρεπε να είναι σκασμένοι. Να πληρώνεις 40 και 50 ευρώ για να καμαρώσεις την ομάδα σου και να σε βγάζουν έξω μετά από 15 λεπτά αγώνα, δεν είναι και ότι καλύτερο.
Ή, να έβλεπε με τα ίδια του τα μάτια την υπερβολική ανοχή που έδειξαν όλα τα όργανα της τάξης στις καταστάσεις που βιώναμε. Πολύ πριν το τζάμπολ, από τότε που «χόρευαν» οι φωτοβολίδες και μία εξ’ αυτών βρήκε στην πλάτη τον φουκαρά τον Χάινς. Και άλλες βρήκαν στόχο, όμως για να είμαι ειλικρινής αυτούς δεν τους λυπήθηκα. Γι’ αυτό πήγαν, άλλωστε τα παιδιά στο Ελληνικό, για να παίξουν με τους απέναντι. Ποιο μπάσκετ;
Ωστόσο βλέποντας όλα αυτά και αναλογιζόμενος αυτό που μου είπε υψηλόβαθμο στέλεχος της ελληνικής αστυνομίας, δηλαδή ότι «η εντολή μας είναι να μην κάνουμε τίποτα!», δεν μπορούσα παρά να αναρωτηθώ: Αφού είναι εμφανές ότι εκείνοι που κατέχουν τα κορυφαία πόστα όχι μόνο δεν ενδιαφέρονται να λύσουν το πρόβλημα της βίας, αλλά επιδιώκουν να αφήνουν τα… ορκ να εκτονώνονται, τότε γιατί δεν πάνε και σε ακόμα πιο δραστικές λύσεις. Να ζητήσουν από τους… τρίτους (ομάδες, διαιτητές, επίσημους, δημοσιογράφους και λοιπούς κανονικούς ανθρώπους), να εκκενώσουν το κλειστό, να κλειδώσουν τις πόρτες και να αφήσουν τα παιδιά να λύσουν τους λογαριασμούς τους. Κι’ ότι γίνει…
Ακούγομαι ακραίος, όμως να είστε σίγουροι πως όλοι θα είναι ευχαριστημένοι. Και τα… ορκ που θα βγάλουν τα μάτια τους με την ησυχία τους και οι κανονικοί άνθρωποι που αγαπάνε τον αθλητισμό, αλλά δεν μπορούν να πηγαίνουν στο γήπεδο επειδή αισθάνονται όμηροι τους.
ΥΓ. Για μπάσκετ τι να πει κανείς; Απλά ότι το πήρε η ομάδα που έδειξε πως το ήθελε περισσότερο. Και ότι ο Ολυμπιακός δεν πρέπει να βρει άλλοθι στην διαιτησία (που είχε πολλά φάλτσα), όπως δεν δικαιούνταν να το κάνει και ο Παναθηναϊκός στο ΣΕΦ.