Με έξι αγωνιστικές να απομένουν για το τέλος του πρωταθλήματος στον 1ο όμιλο του Νότου, ο Μανδραϊκός είναι το ακλόνητο φαβορί για την άνοδο στη Β΄Εθνική. Τρεις νίκες χρειάζεται συγκεκριμένα η ομάδα της Μάνδρας για να εξασφαλίσει μαθηματικά το πολυπόθητο εισιτήριο και ο Γιάννης Γρίβας παραδέχεται στη συνέντευξη που παραχώρησε στο επίσημο σάιτ της Ελληνικής Ομοσπονδίας, ότι μόνο με… αυτοκτονία θα χαθεί η άνοδος.
Ο Γιάννης Γρίβας είναι από το 1989 στον Μανδραϊκό. Ξεκίνησε ως παίκτης (1989-2000), στην συνέχεια έγινε γενικός αρχηγός (2004-2007), παράλληλα ασχολήθηκε με τα τμήματα υποδομής ως προπονητής (2006-2008) και το 2008 ανέλαβε το τιμόνι (προπονητής) της Ανδρικής ομάδας. Ο Μανδραϊκός, υπό την τεχνική του ηγεσία, ανέβηκε, σταδιακά, από την Β’ κατηγορία της ΕΣΚΑΝΑ στην Γ΄ Εθνική Κατηγορία (σεζόν 2013-14).
Αναλυτικά η συνέντευξη:
-Πως νοιώθετε μετά από τόσα χρόνια στον Μανδραϊκό να βρίσκεστε σήμερα πολύ κοντά¨, στην άνοδο, στην Β’ Εθνική Κατηγορία;
«Καταρχήν, δεν θα κρυφτώ πίσω από το δάκτυλό μου. Τώρα πλέον θεωρώ ότι μόνο αν αυτοκτονήσουμε μπορούμε να χάσουμε την άνοδο. Επειδή όμως ποτέ δεν ξέρεις πρέπει από δω και πέρα και σε κάθε παιχνίδι να είμαστε σοβαροί και να φτάσουμε στην άνοδο. Θα ήθελα μέχρι και το τέλος να μην χαλάσει η καλή εικόνα της ομάδας, να πετύχουμε 6 νίκες και να τελειώσουμε την σεζόν παίζοντας όμορφο μπάσκετ. Κάτι που αναγνώριζαν όλοι οι αντίπαλοι μας από το τέλος του πρώτου γύρου αφού μας έδιναν συγχαρητήρια και μας εύχονταν καλή άνοδο.
Από’ κει και πέρα και με απόλυτη ειλικρίνεια, δεν το φανταζόμασταν ποτέ. Μαζί με τον πρόεδρο (σ.σ. Μελέτης Παπανικολάου), με τον οποίο υπήρξαμε και συμπαίκτες, είχαμε ένα όνειρο… να ανεβάζουμε την ομάδα στις Εθνικές Κατηγορίες. Τρώγοντας όμως έρχεται και η όρεξη… Φτάσαμε πρόπερσι στην Γ’ Εθνική. Την περσινή σεζόν έφυγα μαζί με τον πρόεδρο και επιστρέψαμε την φετινή σεζόν. Την φετινή χρονιά για άλλου ξεκινήσαμε και αλλού μας πάει… Για μας αλλά και για όλη την πόλη είναι μια τεράστια χαρά. Ανταμείβονται οι κόποι και οι θυσίες όλων των προηγούμενων ετών.»
-Τι εννοείται με την έκφραση «για άλλου ξεκινήσαμε και αλλού μας πάει…»;
«Το καλοκαίρι όταν επέστρεψα στην ομάδα, την στήσαμε από την αρχή με 12 νέα πρόσωπα. Αν εξαιρέσεις 3 παιδιά που είναι άνω των 30 ετών οι υπόλοιποι είναι νεαροί , με τον μεγαλύτερο να’ ναι 25 χρονών. Έτσι ξεκινήσαμε μία νέα προσπάθεια. Στην αρχή της σεζόν είχαμε ως στόχο να σωθούμε όσο πιο γρήγορα μπορούσαμε και από’ κει και πέρα ότι καλύτερο ας έρθει… μέσα από πολύ δουλειά βρήκαμε πολύ γρήγορα την χημεία μας και τα αποτελέσματα φάνηκαν σχετικά γρήγορα. Και πλέον βρισκόμαστε πολύ κοντά στην άνοδο.»
-Ο κόσμος βρίσκεται κοντά στην ομάδα;
«Μην φανταστείτε ότι έχει σημαντική διάδοση το μπάσκετ στην περιοχή μας, η Μάνδρα είναι ποδοσφαιρόφιλη πόλη. Τώρα, με τις φετινές επιτυχίες έχει αγκαλιάσει το άθλημα. Σιγά- σιγά ήρθε η αναγνώριση και πλέον συμμετέχουν ενεργά. Το γήπεδο σχεδόν γεμίζει. Όσο περνάνε οι αγωνιστικές και βλέπουν τα θετικά αποτελέσματα όλη η πόλη μιλάει και ασχολείται με το μπάσκετ. Αυτή είναι και η μεγαλύτερη μου χαρά. Πλέον όλοι θέλουν να μάθουν, να ασχοληθούν και να βοηθήσουν. Η πόλη έχει κινητοποιηθεί και θα τολμούσα να πω ότι ζει στους ρυθμούς της ομάδας μπάσκετ».
-Ποιοι παίκτες και ποιες ομάδες σας έκαναν την φετινη σεζόν εντύπωση;
«Σίγουρα υπάρχουν παίκτες που έχω ξεχωρίσει. Δεν θα ήθελα, τώρα και όσο συνεχίζεται το πρωτάθλημα να αναφέρω ονόματα. Αλλά, σίγουρα, 2-3 παίκτες θα επιθυμούσα να τους έχω στην ομάδα μου. Από ομάδες και χωρίς να θέλω να αδικήσω καμία από τις υπόλοιπες, 3 μου άρεσαν πολύ με το μπάσκετ που παίζουν. Η Πεντέλη και ο Χαρίλαος Τρικούπης που δεν τις ήξερα , και βέβαια ο Απόλλων. Δίκαια είναι στην πρώτη θέση. Από την αρχή της σεζόν είχα επισημάνει ότι έχει ένα σημαντικό πλεονέκτημα, είναι η ίδια ομάδα με την περσινή με λίγες προσθήκες. Έδειξε ότι είναι πιο έτοιμη ομάδα από όλες και αυτό άλλωστε φάνηκε και στο γήπεδο που είναι ο καθρέφτης όλων μας.»
-Τέλος, ποιο είναι το πιο «τρελό» σας όνειρο;
«Για την ομάδα… να φτάσουμε σε ένα ή δυο χρόνια στην Α2 και γιατί όχι και στην Α1. Γιατί να μην τα καταφέρουμε; Προσωπικά και δεν σας το κρύβω, θα ήθελα να φτάσω όσο πιο ψηλά μπορώ. Δεν ξέρω ποιο είναι αυτό το ψηλά. Από την στιγμή που ασχολήθηκα με την προπονητική έχω αφοσιωθεί πλήρως αφού είμαι τελειομανής».