Η υπομονή και η επιμονή κάποιες φορές έχουν και το ανάλογο αποτέλεσμα. Στην περίπτωση αυτή ανήκει κι η περίπτωση που ακολουθεί, καθώς μπορεί να πέρασε καιρός αλλά τελικά η προσωπική δικαίωση, ήρθε! Μετά από αρκετές δυσκολίες και αναποδιές τα πράγματα εδώ και δύο σεζόν πάνε από το καλό στο καλύτερο.
Με εμφανίσεις που πραγματικά εντυπωσίασαν τόσο για την επιθετική αλλά και για την αμυντική του συμπεριφορά, ο Σπύρος Γεωργούτσος καταφέρνει στα 27 του χρόνια να πρωταγωνιστεί και να ξεχωρίζει.
Όλα δείχνουν πλέον να παίρνουν το δρόμο τους, καθώς κάποιοι σημαντικοί λόγοι αλλά και τραυματισμοί που τον άφησαν, ανήκουν στο παρελθόν. Επειτα από μακροχρόνια παρουσία στα τοπικά πρωταθλήματα, ο δυναμικός φόργουορντ εδώ και δύο χρόνια ζει όλα όσα ονειρεύτηκε. Την περασμένη σεζόν γνώρισε την άνοδο στη Β’ εθνική με τον Εργοτέλη, ενώ φέτος παίζοντας για τον Αρη Νικαίας αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ της Γ΄εθνικής!
Τι μπορεί να ακολουθήσει άραγε στη συνέχεια; Οι βλέψεις και οι φιλοδοξίες δεν σταματούν καθώς ο Σπύρος Γεωργούτσος απέδειξε πως ποτέ δεν είναι αργά…
Η σεζόν για τον Αρη Νίκαιας ολοκληρώθηκε επιτυγχάνοντας μάλιστα τον στόχο της παραμονής και μάλιστα σχετικά εύκολα. «Η χρόνια αγωνιστικά είναι πετυχημένη, στόχος της ομάδας ήταν να σωθεί έστω και την τελευταία αγωνιστική. Πιστεύω πως καταφέραμε η ομάδα να σωθεί μαθηματικά κερδίζοντας μέσα στην Κρήτη τον Κύδωνα και περνώντας και τη διάφορα που είχαμε χάσει στον πρώτο γύρο. Τώρα ως ομάδα και εμείς όπως όλες οι ομάδες είχαμε προβληματάκια όπως το ότι κάποιοι παίκτες αποχώρησαν στα μέσα της χρόνιας ή κάποιους τραυματισμούς που είχαμε αλλά σε σχέση με άλλες ομάδες γενικά ήμασταν από τις πιο δεμένες μέσα στα αποδυτήρια».
Η επίτευξη του στόχου… συνοδεύτηκε και με την κορυφή της λίστας των σκόρερ. «Προσωπικά εάν δεν πω ότι είναι πετυχημένη χρονιά για μένα τότε ή αχάριστος είμαι ή ψεύτης. Δεν το είχα καθόλου στο μυαλό μου στην αρχή της σεζόν, το μόνο που σκεφτόμουν ήταν η ομάδα το να πετύχει τον στόχο της. Από τη στιγμή που άρχισε να ξεκαθαρίζει το τοπίο τότε άρχισα να το σκέφτομαι και να το κυνηγάω. Είμαι χαρούμενος και ικανοποιημένος, όχι όμως γιατί το θεωρώ κατόρθωμα απλά γιατί νοιώθω ότι η δουλεία και ο ιδρώτας μου πιάνουν τόπο. Ολο αυτό όμως δεν εξαρτιόταν μόνο από μένα αλλά και από τους συμπαίκτες μου και από τον προπονητή μου Παναγιώτη Ζερβουλάκο και τους οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ».
Η δήλωσή του στα μισά της χρονιάς πως αν η ομάδα δεν πετύχει το στόχο της δεν θα του… λέει κάτι να βγει πρώτος σκόρερ, φανερώνει πως για εκείνον το ομαδικό πνεύμα έχει τον πρώτο ρόλο . «Αυτό που είχα πει ισχύει. Το μπάσκετ είναι ομαδικό άθλημα ένας να μην ακολουθεί τον ρυθμό τότε πάνε στράφι τα πάντα. Δεν νιώθω τίποτε παραπάνω από χαρά και ικανοποίηση που συνάμα με την επίτευξη των στόχων της ομάδας είναι ακόμα μεγαλύτερη».
Οι αγωνιστικές περνούσαν και εκείνος από τα μισά το πρωταθλήματος είχε… καπαρώσει την πρώτη θέση στη λίστα των σκόρερ. Πότε κατάλαβε ότι φέτος πάει να κάνει κάτι καλό; «Δεν σκεφτόμουν ότι πάω να κάνω κάτι καλύτερο από αυτό που έκανα πέρσι στον Εργοτέλη. Ο ίδιος παίκτης ήμουν και εκεί, ο ίδιος ήμουν και φέτος απλά η διάφορα είναι ότι επιθετικά με τη μπασκετική ορολογία είναι ότι πήρα κάποιες μπάλες παραπάνω στον Άρη. Η στατιστική μου η περσινή με τη φετινή στο υπόλοιπο κομμάτι της εκτός της επίθεσης δεν έχει καμία σχεδόν διάφορα».
Η επιθετική του φύση έκανε έντονη την εμφάνισή της (σημειώνοντας μάλιστα ατομικό ρεκόρ πόντων απέναντι στον Κάδμο με 38 πόντους) στον Αρη Νικαίας όμως, ο 27χρονος φόργουορντ μέχρι τώρα δεν διακρινόταν γι΄αυτό. Τα αμυντικά του προσόντα… πλημμυρίζουν το παρκέ, άλλωστε δεν είναι τυχαίο πως σχεδόν στα μισά από τα φετινά έχει κάνει double double. «Σε αρκετά παιχνίδια εάν δεν κάνω λάθος πέτυχα double double κυρίως σε πόντους και ριμπάουντ, αλλά και κάποιες φορές των κοψιμάτων. Τώρα όσον αναφορά τη γενική μου αμυντική λειτουργία φέτος μπορούσε να είναι και καλύτερη αλλά δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα, από κάπου χάνεις και από κάπου κερδίζεις. Πέρυσι ήμουν πιο καλά αμυντικά και ικανοποιητικά επιθετικά, φέτος αντιστράφηκαν οι ρόλοι θεωρώ όμως ότι είναι λογικό δεν μπορείς να παίζεις στον ίδιο ρυθμό 36.5 λεπτά που είχα εγώ μέσο όρο φέτος στο πρωτάθλημα».
Μια επιτυχημένη και επίπονη σεζόν ολοκληρώθηκε, τι είναι αυτό που ακολουθεί; «Αρχικά ξεκούραση και γέμισμα της μπαταρίας γιατί βγήκα από μια δύσκολη χρόνια κυρίως σωματικά. Θα ξεκινήσω μεταβατική με την ομάδα μου και από εκεί και πέρα βλέποντας και κάνοντας, θα τα βάλω κάτω όταν έρθει η ώρα και θα προσπαθήσω να πάρω την καλύτερη επιλογή. Θεωρώ όμως ότι ακόμα χρονικά είναι νωρίς σαν πρώτη επιλογή όμως θα μιλήσω με την ομάδα μου και μετά όλα τα υπόλοιπα».
Μέσα σε δύο σεζόν έχει ζήσει επιτυχίες, ομαδικές και προσωπικές. Τι μπορεί πλέον να ζητήσει από εδώ και πέρα… «Ατομικά πάνω απ’ όλα να είμαι καλά όχι μόνο εγώ όλος ο κόσμος. Από εκεί και πέρα σκέφτομαι το κάτι παραπάνω, θα ήθελα να παίξω σε παραπάνω κατηγορία. Να δοκιμάσω τις αντοχές μου και να κάνω το ταμείο μου, το΄χω στο μυαλό μου και σαν προσωπικό μου στόχο χωρίς αυτό να σημαίνει ότι πρέπει να το κάνω ότι και να γίνει. Εάν έρθει θα είμαι ικανοποιημένος, αν όχι τότε έχει καλός…».
Δεν έχει να κάνει θεωρώ με την πορεία έχει να κάνει με το εάν ικανοποίησε εσένα προσωπικά ίσως φέτος να είμαι πιο εύκολο να πάω και να υπάρχουν κ οι προϋποθέσεις και πέρσι υπήρχαν απλά εγώ επέλεξα να πάω στον Άρη κ τελικά αποδείχτηκε η σωστή επιλογή.
Ατυχίες, τραυματισμοί, λάθος επιλογές όλα αυτά τα διαδέχτηκαν προσωπικές και ομαδικές χαρές και επιτυχίες. Στα 27 σου όμως τι άλλο μπορείς να πετύχεις; «Θεωρώ ότι στη ζωή υπάρχει τύχη και ατυχία, έτσι είναι παντού όχι μόνο μπασκετικά. Από εκεί κ πέρα ότι είναι να έρθει θα έρθει. Ηλικιακά δεν είμαι και τόσο μεγάλος μπασκετικά όμως έχω μεγαλώσει. Αυτό δεν αναιρεί ότι ακόμα και τώρα μπορώ να καταφέρω αρκετά εάν όχι όλα από αυτά που σε εισαγωγικά έχω στερηθεί τόσα χρόνια. Το κυνηγάω αρκετά, υπήρχαν ατυχίες υπήρχαν και λάθος επιλογές δικές μου αλλά θεωρώ ότι ακόμα και στην ηλικία που είμαι προλαβαίνουν να διορθωθούν».
Τελικά ισχύει; Ποτέ δεν είναι αργά; «Ναι ισχύει θεωρώ ότι ποτέ δεν είναι αργά για κάποια πράγματα αρκεί να το πιστεύεις και να το προσπαθείς και εάν δεν έρθει, τουλάχιστον θα ξέρεις ότι το έχεις προσπαθήσει».