Φίλοι μου γεια σας
Το παιχνίδι που θα μας απασχολήσει σήμερα είναι αυτό μεταξύ του ΚΑΟΔ και του Λαυρίου.
Ήθελα να ασχοληθώ με αυτές τις δύο ομάδες αργότερα, αλλά μετά από τόση φασαρία που προέκυψε, αναγκαστικά το επισπεύδω.
Στη Δράμα λοιπόν, έγινε το ντέρμπι κορυφής που το κέρδισε η τοπική ομάδα με μεγάλη διαφορά, με το σκορ όμως να μην αντικατοπτρίζει την εικόνα των δύο ομάδων, αφού για 33 λεπτά το Λαύριο ήταν σε απόσταση αναπνοής και διεκδικούσε τη νίκη. Μία νίκη που θα του επέτρεπε να μείνει μαζί με το Ρέθυμνο και τους Ίκαρους Σερρών στην δεύτερη θέση αλλά και να γίνει η ομάδα που θα υποχρέωνε στη δεύτερη ήττα στο πρωτάθλημα τους πρωτοπόρους. Και μάλιστα από την ίδια ομάδα!
Ο ΚΑΟΔ πήρε την νίκη. Όμως αυτό που έγινε στα τελευταία λεπτά πρέπει να στεναχώρησε πιο πολύ τους νικητές παρά τους ηττημένους. Οι διαιτητές χρέωσαν με 5!!! τεχνικές ποινές τους φιλοξενούμενους και διαμόρφωσαν όχι το νικητή, αλλά τη διαφορά στο τελικό σκορ.
Είναι θλιβερό να βλέπεις, να ακούς ή να διαβάζεις σε ένα ντέρμπι κορυφής, ότι οι διαιτητές έδωσαν 5 τεχνικές ποινές στη μία ομάδα. Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία κατά την άποψή μου στους άρχοντες του αγώνα γι’ αυτή την συμπεριφορά, αφού αν ήθελαν να κρατήσουν τον έλεγχο του αγώνα, μπορούσαν να το κάνουν και με άλλους τρόπους. Και μην μου πείτε ότι δεν έχουν. Τρόποι υπάρχουν, απλά θέλει και καθαρό μυαλό!!!
Αντιθέτως έδειξαν υπερβάλλοντα ζήλο και το μόνο που κατάφεραν ήταν να εκθέσουν τους εαυτούς τους πρώτα και μετά την Δραμινή ομάδα. Πραγματικά πόσο συχνά ακούμε για 5 τεχνικές ποινές σε επαγγελματικές κατηγορίες;
Οι άρχοντες του αγώνα, επαναλαμβάνω, έχουν τον τρόπο να επαναφέρουν την ηρεμία σε ένα παιχνίδι που έχει ξεφύγει, αρκεί να μην παίζουν το ρόλο του μονομάχου στην αρένα που σκοτώνει το πληγωμένο θύμα του, δίνοντας την ικανοποίηση που θέλει το κοινό!!!
Ας περάσουμε λίγο στις ομάδες και θα επανέλθω σε αυτό το κομμάτι στο τέλος.
Για τον ΚΑΟΔ ότι και να γράψεις θα είναι λίγο για αυτό που έχει καταφέρει μέχρι τώρα. Αήττητος για έναν ολόκληρο γύρο, με μια μόνο ήττα, με φοβερή θέληση για τη νίκη, με ψυχραιμία στα κρίσιμα κομμάτια ενός αγώνα, με πάθος και όλα αυτά είναι δουλειά ενός προπονητή που δείχνει ότι ξέρει να φτιάχνει ομάδες που πετυχαίνουν τους στόχους τους Έχει παίκτες με αξία που έχουν καταλάβει το ρόλο τους πολύ καλά και μαζί με την διοίκηση έχουν καταφέρει μέχρι τώρα, να κερδίσουν το σεβασμό όλων. Μπράβο τους.
Το Λαύριο από την άλλη βρίσκεται σε μια φοβερή τροχιά. Προερχόμενο από την Β εθνική διατηρεί τον ενθουσιασμό και την δίψα του πρωταθλητισμού – προίκα από την περσινή χρονιά –έχει συνέπεια και συνέχεια στην απόδοσή του, μένοντας ανεπηρέαστο από τα οικονομικά προβλήματα που το βασανίζουν.
Οι παίχτες κάνουν κατάθεση ψυχής μέσα στο γήπεδο, απολαμβάνουν αυτό που κάνουν γιατί είναι μια παρέα και το γουστάρουν.
Εάν αντέξουν την «πείνα» θα είναι μέχρι το τέλος στη διεκδίκηση της δεύτερης θέσης. Συγχαρητήρια και μόνο τους αξίζουν.
Και επανέρχομαι στο θέμα διαιτησία.
Αυτό που κατάφερε το διαιτητικό τρίο είναι να βάλει σε σκέψεις τον κόσμο. Για ποιο λόγο να βοηθηθεί τόσο πολύ μια ομάδα σαν τον ΚΑΟΔ; Την έχει ανάγκη αυτή την βοήθεια; Φυσικά όχι!!! Γιατί είναι η καλύτερη ομάδα εφέτος στην Α1 και το αποδεικνύει με την συνολική εικόνα της στο παρκέ. Επιμένω λοιπόν και λέω ότι πιο πολύ κακό έκαναν στην εικόνα του ΚΑΟΔ από ότι καλό.
Για το Λαύριο τώρα, όταν δέχεσαι πέντε τεχνικές ποινές δείχνει ότι έχεις χάσει τον έλεγχο και την συγκέντρωσή σου στον αγώνα, και το μόνο που κάνεις είναι να δημιουργήσεις ή να κερδίσεις τις εντυπώσεις σχετικά με το αποτέλεσμα και σε αυτό βοηθήσανε οι διαιτητές μοιράζοντας τεχνικές ποινές. Δίνοντας άλλοθι και τροφή για σκέψεις…
Συγνώμη αν σας κούρασα, καλή σαρακοστή.
Χρήστος Πετρόπουλος