Το ποδαρικό του στην φετινή Ευρωλίγκα έχοντας στα χέρια του τη τύχη της Αρμάνι Μιλάνο ξεκίνησε με τον ιδανικότερο τρόπο καθώς η ιταλική ομάδα επικράτησε στη πρεμιέρα της Μακάμπι Τελ Αβίβ με 89-82. Ο Σέρτζιο Σκαριόλο, δις πρωταθλητής Ευρώπης με την εθνική Ισπανίας ανοίγει τα χαρτιά του ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ στο infobasket.gr και μοιράζεται μαζί μας τα πάντα. Ακόμη και τη στιγμή που θα πει «αντίο» στους Φούριος Ρόχας. Ουσονούπω. Αμέσως μόλις επιτευχθεί και ο τελικός στόχος του πλάνου που έθεσε πριν τρία χρόνια όταν αποδέχθηκε τη πρόταση της ισπανικής ομοσπονδίας. Μιλάει ασφαλώς και για την «αρπαγή» των Φώτση, Μπουρούση και Νίκολας από το ελληνικό πρωτάθλημα αλλά και τη σχέση του με τον Τζόρτζιο Αρμάνι.
– Κόουτς, επέστρεψες στην Ιταλία μετά από πάρα πολλά χρόνια στο εξωτερικό, κυρίως στην Ισπανία και την ACB. Νιώθεις ότι γύρισες διαφορετικός σε σχέση με όταν έφυγες που ήσουν λιγότερο γνωστός αν θες, νεώτερος, με λιγότερες εμπειρίες στις αποσκευές σου και ασφαλώς, ελάχιστες επιτυχίες στο παλμαρέ σου; Επέστρεψες νικητής πλέον, αναγνωρίσιμος. Αυτό ήθελες; «Όταν έφυγα δεν είχα ιδέα που θα πάω, πόσο θα μείνω εκεί και τι επρόκειτο να συμβεί. Δεν μπορούσα ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα τότε να φανταστώ ότι η Ισπανία θα γινόταν δεύτερη πατρίδα μου. Εφυγα έτσι απλά, με τη σκέψη πως ότι φέρει η τύχη και με τον ίδιο ακριβώς τρόπο επέστρεψα. Ηρθε η ώρα να απολαύσει η οικογένεια μου την πατρίδα μου. (σ.σ. Είναι παντρεμένος με την Ισπανίδα πρώην μπασκετμπολίστρια Μπλάκνα Αρες Τόρες και έχουν μαζί δύο παιδιά, τον Αλεσάντρο ή «Μέγα Αλέξανδρο» όπως τον αποκαλεί ο Σέρτζιο εξαιτίας της αγάπης του για την αρχαία ελληνική ιστορία και την Καρλότα). Είμαι σίγουρος ότι θα τους αρέσει το Μιλάνο. Είμαι χαρούμενος που βρίσκομαι πλέον και επαγγελματικά πίσω σε πάτρια εδάφη. Συχνά πυκνά επισκεπτόμουν την Ιταλία για προσωπικούς λόγους αλλά από εδώ και στο εξής, έχω την δυνατότητα να μένω εδώ».
– Επέστρεψες καλύτερος; «Δεν πρόκειται να πω εγώ για μένα αν είμαι καλύτερος ή χειρότερος αλλά προσπάθησα όλα αυτά τα χρόνια που ήμουν στην Ισπανία, να βελτιωθώ τόσο ως άνθρωπος, όσο και ως επαγγελματίας. Νομίζω ότι σε ένα βαθμό, τα κατάφερε. Είμαι ουσιαστικά ένα «μηδενικό» για να κρίνω αν έχω κάνει πράγματα ή όχι. Η επιτυχία είναι κάτι που κρίνουν οι άλλοι και αφορά εσένα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο χρόνος και ο ήλιος που έχουν περάσει από πάνω μου, μ’ έκαναν πιο ώριμο».
– Αλήθεια, υπάρχει κάποιο όνειρό σου που δεν έχει ακόμη πραγματοποιηθεί; «Θέλω κάποια στιγμή η ομάδα μου να διεκδικήσει το ευρωπαϊκό τρόπαιο. Το μόνο που ακόμη δεν έχω καταφέρει να διεκδικήσω με αξιώσεις. Όταν βρέθηκα στο F4 με την Σκαβολίνι και την Ουνικάχα, ήμασταν το αουτσάιντερ οπότε γνώριζα πολύ καλά ποια θα ήταν η τύχη μας. Από την άλλη όμως, δεν παθιάζομαι κιόλας μ’ αυτό. Αν έρθει, έχει καλώς. Αν όχι, κανένα πρόβλημα. Θέλω να βρίσκομαι σε μια ομάδα που μήνα με τον μήνα, παιχνίδι με το παιχνίδι θα ανεβαίνει επίπεδο. Θα γίνεται καλύτερη. Πιο ανταγωνιστική. 
Σε προσωπικό επίπεδο, θα ήθελα το ίδρυμα μου, το Cesare Scariolo Foundation www.cesarescariolo.org (σ.σ. πρόκειται για ένα φιλανθρωπικό ίδρυμα για παιδιά που πάσχουν από λευχαιμία και καρκίνο στη μνήμη του πατέρα του Καίσαρα που έφυγε από τη ζωή το 1998 από λευχαιμία) να είναι σε θέση να βοηθάει όσο το δυνατόν περισσότερες οικογένειες που έχουν την ανάγκη μας. Κάνω τον σταυρό μου καθημερινά να είναι υγιή τα μέλη της οικογένειας μου. Δεν ζητώ κάτι περισσότερο από αυτό».
– Η προσωπική επιτυχία ή η υγεία έχει μεγαλύτερη βαρύτητα για σένα, Σέρτζιο; «Η υγεία γιατί επαγγελματικά μου έχουν συμβεί αρκετά καλά. Ελπίζω να έχω ακόμη δρόμο μπροστά μου και για περισσότερα».
Το κεφάλαιο «Αρμάνι Μιλάνο»
– Επιδιώκεις ακόμα περισσότερα στη καριέρα μου και όπως μου είπες, θέλεις το ευρωπαϊκό τρόπαιο. Κάποια στιγμή. Θεωρείς ότι η Αρμάνι Μιλάνο έχει τα εφόδια για να βρεθείς μαζί της στη κορυφή της Ευρώπης; «Προς το παρόν. θεωρώ ότι είμαστε στις καλύτερες οχτώ ομάδες της Ευρώπης αλλά μένει να το αποδείξουμε και στη πράξη. Δεν μπορώ να προβλέψω τι θα συμβεί, ούτε μπορώ να φορτώσω περισσότερο τους παίκτες μου ή ακόμη και εμένα, με πίεση ή να εξαφανίσω ως δια μαγείας αυτή που νιώθουμε. Είμαι σε ένα σύλλογο που έχει οργάνωση, όραμα και ικανό πλάνο. Επομένως, δεν θα βάλω και όρια στο δρόμο που θα διαβούμε μαζί. Αν δουλέψουμε σωστά, αν εφαρμόσουμε όσα πρέπει και αν έχουμε την απαραίτητη χημεία, στοχεύουμε ψηλά. Μας ευνόησε φέτος η οικονομικά κρίση αν θες στην ομάδα και φτιάξαμε, αν και έχουμε χαμηλότερο μπάτζετ από πέρυσι, σύμφωνα με πολλούς, καλύτερη ομάδα. Ωραία αυτό στα χαρτιά αλλά εγώ θέλω να το δω στη πράξη. Μέσα στο γήπεδο».
– Θα μου επιτρέψεις το ρήμα «έκλεψες» όχι έναν αλλά τρεις παίκτες από το ελληνικό πρωτάθλημα. Δείχνεις με αυτό τον τρόπο το σεβασμό σου στην ελληνική Α1 και στη δουλειά που αυτοί έκαναν στις ομάδες του ή απλά, επωφελήθηκες την οικονομική κρίση στο ελληνικό μπάσκετ και πήρες τρεις «δυνατούς» και «ονόματα» της Α1 αθλητές; «Σέβομαι απεριόριστα το ελληνικό πρωτάθλημα και τις ομάδες που αγωνίζονται σ’ αυτό και λυπάμαι που περνάει δύσκολες ώρες. Μόλις ανακάμψει, θα επιστρέψει με όλο του το μεγαλείο. Επέλεξα τον Αντώνη (σ.σ. Φώτση), τον Γιάννη (σ.σ. Μπουρούση) και τον Ντρου (σ.σ. Νίκολας) επειδή χρειαζόμουν τέτοιου στυλ παίκτες και ήταν οι ιδανικότερες επιλογές και με ευνόησαν οι συγκυρίες που πέρυσι δεν θα ήταν υπέρ μου. Στάθηκα τυχερός αν θες σε αυτό το κομμάτι για να τον εντάξω φέτος στην ομάδα μου».
– Ποιος συγκεντρώνει το μεγαλύτερο ποσοστό για να ηγηθεί της ομάδας σου; «Δεν είμαι υπέρ στο να χρίσω κάποιον «ηγέτη». Η ομάδα είναι εκείνη που «γεννάει» τον ηγέτη της. Τον παίκτη που θα την σηκώσει πάνω του μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Ειλικρινά, δεν θεωρώ ότι έχουμε μόνο έναν «ηγέτη» – αν θέλεις να χρησιμοποιήσω τη λέξη. Νομίζω ότι υπάρχουν πέντε παίκτες τουλάχιστον, που κατά τη γνώμη μου, είναι ικανή σε κρίσιμα σημεία, να βοηθήσουν. Πρόκειται για τους τρεις από την Ελλάδα, τον Κουκ, τον Μαντσινέλι, τον Χάιρστον και τώρα, τον Γκαλινάρι. Στη πορεία, μπορεί να με ξαφνιάσουν ευχάριστα και άλλοι. Το εύχομαι ολόψυχα. Αν θέλεις όμως, να αναφερθώ σε ηγέτη με κεφαλαία γράμματα, δεν μπορώ να σου πω. Θέλω να μου το δείξουν οι παίκτες μου στο παρκέ».
– Τι κάνει μια ομάδα πετυχημένη; Το «αφεντικό» της είναι ο προπονητής ή οι παίκτες της τελικά; Στις προπονήσεις του Σκαριόλο γίνεται…το δικό σου ή περνάει των παικτών σου; «Χαχαχαχα…. Στην επιτυχία μιας ομάδας συμβάλουν τα εξής: Ο σεβασμός, η αφοσίωση, η καθημερινή σκληρή δουλειά, απεχθάνομαι τους τεμπέληδες παίκτες, η έλλειψη εγωισμού. Είναι σημαντικό για μένα οι παίκτες να αλλάζουν πάσες μεταξύ τους και να παίζουν άμυνα τόσο καλά ομαδικά, όσο και ατομικά. Αυτές είναι οι αρχές που επιβάλλεται να εφαρμόζονται στο παρκέ. Μόλις εφαρμοστούν όλα αυτά, οι παίκτες δίνουν το στίγμα τους και ο προπονητής οργανώνει. Συντονίζει αν θες, το σύνολο στον αγωνιστικό χώρο. Έτσι λειτουργούσαν και θα λειτουργούν οι ομάδες μου. Είναι ουτοπία να πει κάποιος ότι θα πάρω το καλύτερο από τον κάθε παίκτη μου και θα φτιάξω μια σούπερ ομάδα. Δεν γίνεται αυτό! Δεν βγαίνει στο παρκέ σχεδόν ποτέ. Ο ρόλος του προπονητή είναι να φτιάξει ένα σύνολο στο οποίο συνεισφέρουν όλοι. Αλλοι περισσότερο και άλλοι λιγότερο».
Το «αντίο» στους «Φούριος Ρόχας»
– Απέδειξες στο πάγκο της εθνικής Ισπανίας ότι ξέρεις τον τρόπο να «χειρίζεσαι» αστέρες. Ξυπνώντας την επόμενη της κατάκτησης του χρυσού μεταλλίου στο Ευρωμπάσκετ της Λιθουανίας και κοιτάζοντας τον εαυτό σου στο καθρέφτη, τι είπες; Τι είδες; «Να σου πω την αλήθεια, τα έκανα όλα πολύ βιαστικά την επόμενη το πρωί γιατί έπρεπε να βρίσκομαι στη Κωνσταντινούπολη για το μίτινγκ των προπονητών της Ευρωλίγκα. Ημουν με μια βαλίτσα στο χέρι τρελαμένος να σκέφτομαι ότι αυτό που βιώναμε, όλη η πίεση που νιώθαμε, τελείωσεεεεεεεεεε. Μου ήρθε στο μυαλό η πρώτη προπόνηση που είχα κάνει με την ομάδα, σχεδόν δυο μήνες πριν. Τι είχαμε πει, πως το είχαμε πει. Τι ζητούσα. Πόσο αφοσιωμένοι ήμασταν όλοι στο στόχο μας και πόσο πολύ πιστεύαμε στα συστήματα μας και στο τρόπο που δουλεύαμε. Ένιωθα όχι λυπημένος, δεν θα μπορούσα άλλωστε γιατί είχα μαζί μου ένα χρυσό μετάλλιο αλλά αισθανόμουν κενός! που όλο αυτό έφτασε στο τέλος του».
– Πόσο δύσκολο είναι για ένα προπονητή να καταφέρει να λειτουργούν δώδεκα ξεχωριστές μονάδες, η κάθε μία εξαιρετική, και αναφέρομαι στο ρόστερ της εθνικής Ισπανίας ως «ένα»; «Νομίζω ότι αυτό ακριβώς το χαρακτηριστικό μας είναι εκείνο για το οποίο πρέπει να είμαστε περήφανοι. Είμαστε τρία χρόνια μαζί πλέον και γνωρίζουμε όλο το προπονητικό τιμ αλλά και ο κάθε παίκτης ξεχωριστά σε ποιον και πότε μπορούμε να βασιζόμαστε. Οι «ηγέτες» μας ή καλύτερα ο Πάου και ο Χουάν Κάρλος που είναι οι πιο αναγνωρίσιμοι ξεχωρίζουν και έχουν το σεβασμό όλων. Το πρώτο βήμα στη σχέση μας ήταν η αμοιβαία εμπιστοσύνη. Όταν λείπει αυτό το στοιχείο από μία ομάδα είναι καταδικασμένη να αποτύχει. Μετά από τρία χρόνια με τους ίδιους παίκτες ξέρω πώς να τους εμψυχώσω, να τους δώσω κίνητρα. Πότε να κάνω τα στραβά μάτια επίσης και πότε να τα έχω ανοιχτά και τα δύο».
– Αλήθεια επειδή το ανέφερες μόνος σου, τι κάνεις για να εμψυχώσεις τους παίκτες σου; «Τους ακούω»
– Μόνο αυτό; «Μου δίνουν στοιχεία να καταλάβω το χρειάζονται. Το θέμα είναι να είσαι ανοιχτός στη κουβέντα και στους υπαινιγμούς. Αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος για να «ντοπάρεις» μετά τον άλλον».
– Είναι μια θέση στα μετάλλια στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου ο επόμενος μεγάλος στόχος σου; Κάτι το οποίο προσδοκείς και θα το κυνηγήσεις; «Νομίζω ότι πιθανό και αυτό θα είναι το τελευταίο μου «βήμα» με την εθνική Ισπανίας. Πολύ πιθανό. Δεν το έχω αποφασίσει τελείως ακόμη, θα το συζητήσω με την ομοσπονδία, τον πρόεδρο αλλά συγκεντρώνει πολύ μεγάλο ποσοστό να είναι το «αντίο» μου. Όταν αποδέχθηκα τη πρόταση, είχα ως πρόκληση να κατακτήσουμε το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα που δεν το είχαμε καταφέρει ως Ισπανία μέχρι τότε και να πάρουμε ένα μετάλλιο στους Ολυμπιακούς. Το πρώτο στόχο το πετύχαμε. Είμαστε πλέον, στη σωστή τροχιά και για το δεύτερο στόχο και όταν συμβεί αυτό, θα σκεφτώ πολύ σοβαρά τι θα γίνει μετά».
– Δηλαδή είναι το «αντίο» σου; «Ισως, ίσως, ίσως. Μια τέτοια απόφαση θέλει σοβαρή σκέψη. Δεν μπορείς να την πάρεις εκ των προτέρων».
Το δίλλημα τέθηκε επί τάπητος…Ισπανία ή Ιταλία; Ιδού η απορία
– Είσαι περισσότερο Ιταλός από ότι Ισπανός μετά από τόσο χρόνια στην Ιβηρική και με τόσες επιτυχίες με τους Φούριος Ρόχας; «Είμαι Ιταλός αλλά νιώθω άνετα και στη δεύτερη πατρίδα μου, την Ισπανία. Είμαι περήφανος που εκπροσωπώ μια μεγάλη χώρα και μαζί θα πάμε και στους Ολυμπιακούς του Λονδίνου και δη, το μπάσκετ της αλλά κατάγομαι από αλλού. Δεν αλλάζει αυτό. Δεν το ξεχνάω ποτέ».
– Αν υποθέσουμε ότι σου δινόταν η ισπανική υπηκοότητα, θα την έπαιρνες; «Αν δεν χρειαζόταν να αποχωριστώ την ιταλική, ναι».
– Τι τίτλο θα έβαζες αν γραφόταν τώρα η αυτοβιογραφία σου; «Καλός μαθητής….Αυτό θα έβαζα τίτλο γιατί νιώθω ότι καθημερινά μαθαίνω από τη ζωή. Μαθαίνω από το μπάσκετ. Παρατηρώ το περιβάλλον, τα πάντα γύρω μου και στη τελική, γίνομαι καλός «κλέφτης». Δηλαδή, αφομοιώνω στοιχεία στη καθημερινότητα μου».
– Τι πρέπει να κάνει ένας παίκτης για να σε βγάλει από τα ρούχα σου; Για να γίνεις πυρ και μανία; «Δεν νομίζω να μπορεί κάποιος να το πετύχει γιατί έχω δει πάρα πολλά στα τόσα χρόνια που βρίσκομαι στα γήπεδα που έχω μάθει να κοντρολάρω τις αντιδράσεις μου. Αν δεν είναι σε θέση ο προπονητής να ελέγχει τον θυμό του, τις αντιδράσεις του πως θα ζητήσω από τους παίκτες του να το εφαρμόσουν; Εννοείται ότι ο εγωισμός είναι κάτι που με απωθεί σ’ ένα παίκτη. Δεν μου αρέσουν τα λάθη, απόρροια της έλλειψης συγκέντρωσης».
«Εκανα το μεγαλύτερο μου μπασκετικό λάθος στη Φορτιτούτο»
– Ποιος ή τι ενδεχομένως, είναι ο χειρότερος εχθρός σου; «Μάρα δεν νομίζω να έχω εχθρούς!» αλλά αφότου τι εξηγώ καλύτερα την ερώτηση απαντά χωρίς κανένα δισταγμό: «Ο μεγαλύτερος εχθρός του τότε και τον έχω μέσα σου είναι η στιγμή και το τάιμινγκ που θα σταματήσω να διψώ για μάθηση. Όταν θα σταματήσω να είναι περίεργος. Ενθουσιασμένος να μαθαίνω νέα πράγματα. Η δίψα μου αυτή αποτελεί κίνητρο για μένα όλα αυτά τα χρόνια. Με κάνει να νιώθω καλά και ελπίζω να αργεί ακόμη να’ ρθει αυτή η στιγμή».
– Είσαι χαρούμενος με όσα έχεις πετύχει στη καριέρα σου και τη ζωή σου; «Εχω κάνει λάθη, όπως όλοι μας, αλλά πιστεύω ότι οι εμπειρίες που έχω αποκομίσει, μου δίδαξαν κάτι».
– Θα επικαλεστώ τα τόσα πολλά χρόνια γνωριμίας μας και θα σου ζητήσω να μου εκμυστηρευτείς το πιο μεγάλο λάθος σου εντός παρκέ; «Έκανα λάθη πολλά όταν ήμουν στη Φορτιτούτο Μπολόνια. Ηταν λάθος μου που επέτρεπα να έχει έναν παίκτη πολύ καλύτερη αντιμετώπιση από τους υπόλοιπους. Αντί αν του φερόμαστε ως παίκτη, του φερόμασταν λες και ήταν πρόεδρος. Σιωπούσα και όσο το έκανα αυτό ήταν σαν να δίνω τη συγκατάθεσή μου. Λες και συμφωνούσα. Ηλπιζα ότι οι υπόλοιποι παίκτες μου θα το συμμεριστούν, θα κατανοήσουν τους λόγους και αυτό ήταν λάθος. Δεν κατάλαβα ότι έτσι έβαζα τη πρώτη πέτρα, εγώ ο ίδιος, για να γκρεμιστεί το οικοδόμημα μας. Η ομάδα μου».
– Ωραία, πες μου τώρα σε ποιον παίκτη αναφέρεσαι; «Όχι, όχι, όχι ονόματα…..χαχαχαχαχα»
– Πόσες ώρες από το 24ώρο αφιερώνεις στο μπάσκετ; «Πάρα πολλές. Εξαρτάται από την ημέρα. Οργανώνω τη ζωή μου με γνώμονα πάντα τη σκληρή δουλειά τις καθημερινές για να επέλθει το αποτέλεσμα που θέλω. Δεν υπάρχει ούτε μία μέρα που να θυμάμαι ότι δεν έκανα τίποτα όσον αφορά το κομμάτι της δουλειάς. Στις «μισές μέρες» έτσι τις αποκαλώ εγώ, τις μέρες που αφοσιώνομαι και στην οικογένεια μου, μπορώ να δουλεύω άλλοτε δεκατέσσερις ώρες και άλλοτε τρεις. Μην φανταστείς, το τρίωρο είναι έχουμε ως ομάδα ρεπό».
– Λοιπόν, βρίσκεται κάποιος και ισχυρίζεται ότι ο κόουτς Σκαριόλο είναι και μεν, ταλαντούχος αλλά και τυχερός. Πως θα απαντήσεις; Οι επιτυχίες σε επαγγελματικό επίπεδο ήταν αποτέλεσμα τύχης ή σκληρής δουλειάς αφοσίωσης και ευκαιριών που άρπαξες από τα μαλλιά; «Πιστεύω ότι από πιτσιρικάς δουλεύω σκληρά για όλα αυτά αλλά συνάμα, ξέρω ότι είμαι και τυχερός. Τυχερός στο κομμάτι της υγείας. Τυχερός επειδή είχα εξαιρετικούς δασκάλους που μου «διδάξαν» το άθλημα και επίσης, τυχερός επειδή έχω δουλέψει με πολλούς και καλούς παίκτες. Σε αυτό βοήθησε και το γεγονός πως έχω δουλέψει δίπλα σε πολύ καλά αφεντικά. Είχα την δυνατότητα να μάθω από τους γύρω μου και αυτό είναι σίγουρα τύχη».
-Υπάρχει κάποιος παίκτης για τον οποίο να είσαι ιδιαίτερα ευγνώμων που τον είχες στο δυναμικό της ομάδας σου; Αναφέρομαι και σε αθλητές που πλέον, δεν αγωνίζονται. «Μου είναι πάρα μα πάρα πολύ δύσκολο να ξεχωρίσω ένα μόνο όνομα. Μπορώ να σου αρκετούς. Να μην αναφερθώ…. προϊστορικά, στη Σκαβολίνι (σ.σ. γελάει), τον Ντάρεν Ντέι, τον Ντάργουιν Κουκ και τον Βάλτερ Μανίφικο. Πήρα το πρώτο μου πρωτάθλημα με την Σκαβολίνι σε ηλικία 28 ετών. Το πρώτο μου πρωτάθλημα ως χέντ κόουτς. Τον Σάσα Τζόρτζεβιτς, τον Μάρκους Μπράουν, τον Γκαρμπαχόσα. Τον Πάου, τον Χουάν Κάρλος».
«Η κατάσταση είναι πλέον επικίνδυνη»
– Θέλω να μου πεις ποια είναι η λέξη εκείνη που χρησιμοποιεί στο καθημερινό του λεξιλόγιο ο προπονητής Σέρτζιο Σκαριόλο όταν βρίσκεται στο γήπεδο; «Είμαι σίγουρος ότι αν την πω, δεν θα την βάλεις (σ.σ. γελάει). Η κατάσταση πλέον, είναι επικίνδυνη. Μ’ έχεις στριμώξει».
– Να σε διευκολύνω λιγάκι; Μήπως αυτή η λέξη ξεκινάει στα ελληνικά από το γράμμα «μ»; «Χμ, κάπως έτσι… (σ.σ. συνεχίζει να γελάει). Μιλάω τρεις γλώσσες οπότε μου είναι εύκολο να σου πω αυτή που μου έρχεται πιο εύκολα στο νου αλλά δεν θα την πω».
– Πριν μερικές μέρες ο κόουτς Ομπράντοβιτς αναφερόμενος στο γεγονός ότι ο Παναθηναϊκός αγωνίζεται σε άδειες εξέδρες γιατί εκτίει τιμωρία από τη περσινή σεζόν, χρησιμοποίησε σε συνέντευξη Τύπου την πιο διαδεχομένη ελληνική βρισιά. Αυτή δεν λες και εσύ; «Δεν προσβάλω ποτέ παίκτες μου ή διαιτητές. Την χρησιμοποιώ για τον εαυτό μου. Γι’ αυτές τις καταστάσεις μου βγαίνει στο άνετα το «F..k»
– Ποια είναι η πιο ακραία αντίδραση σου όταν εκνευρίζεσαι στο γήπεδο; Εχεις πετάξει για παράδειγμα, το μπλοκάκι σου; «Όχι, όχι. Προσπαθώ να διατηρώ τον έλεγχο και να κοντρολάρω τον εκνευρισμό μου. Το να πετάξεις μια μπάλα ή να είσαι κάπως μέσα στα αποδυτήρια δεν θεωρώ ότι είναι σωστό. Εννοείται πως ήμουν έτσι στο παρελθόν αλλά πλέον, ωρίμασα. Εμαθα από τα λάθη μου. Εμαθα πώς να διατηρώ τον έλεγχο πόσο μάλιστα, όταν είμαι σε ένα δημόσιο χώρο, όπως είναι ένα γήπεδο».
– Ως άνθρωπος ποια λέξη λες περισσότερο καθημερινά; «Λέω «ευχαριστώ» στους γύρω μου. Θέλω να σέβομαι όσους είναι δίπλα μου, όσους με βοηθούν. Οπότε «ευχαριστώ».
Η σχέση του με τον Τζόρτζιο Αρμάνι
– Θεωρείσαι ένας από τους πιο καλοντυμένους, πιο στυλάτους προπονητές των παρκέ και πλέον, ανήκεις στο δυναμικό της πιο «στυλάτης» λόγω της παρουσίας του Τζόρτζιο Αρμάνι, ομάδας της Ευρώπης; Πως είναι η συνεργασία σου με τον παγκοσμίου φήμης σχεδιαστή μόδας; «Εκπληκτικά γιατί ο κ. Αρμάνι είναι είδωλο».
– Για σένα ή για τους Ιταλούς; «Και για τους δύο. Όταν κάποιος ζει στο εξωτερικό τόσα πολλά χρόνια όσο ήμουν εγώ τότε σίγουρα μπορεί μόνο να τον θαυμάζει και να είναι περήφανος που βρίσκεται ως Ιταλός στο εξωτερικό. Το ότι μου δόθηκε η δυνατότητα να τον γνωρίσω, να συζητήσω μαζί του και να καταλάβω τη φιλοσοφία του είναι σαν να παίρνεις master. Εχουμε να κάνουμε με έναν όμιλο –πρότυπο που βασίζεται στη δημιουργικότητα και στο πόσο μετράει η δουλειά. Μιλάμε για έναν όμιλο στον οποίο κυριαρχεί το πάθος. Ο ίδιος ο κ. Αρμάνι ξυπνάει κάθε πρωί, πηγαίνει στη δουλειά και δουλεύει! Από το πρωί ως το βράδυ. Μερικές φορές, και ως το επόμενο πρωί. Θα σου πω αυτό που είπε ο Πικάσο. «Ελπίζω η έμπνευση να μην με βρει να κοιμάμαι».
-Ολοκληρώνοντας θέλω μια ευχή, το δικό σου μήνυμα για τη φετινή Ευρωλίγκα. «Η Ευρωλίγκα είναι το κορυφαίο πρωτάθλημα της Ευρώπης σε επίπεδο συλλόγων. Φέτος, είναι ιδιάζουσα περίπτωση λόγω του lock out στο ΝΒΑ. Ας το απολαύσουμε όλοι. Ας το διασκεδάσουμε όλοι μαζί. Όχι μόνο όταν κερδίζει η ομάδα μας/ σας. Να θαυμάσουμε και να σεβαστούμε εκπληκτικούς παίκτες που έχει κάθε ομάδα στο ρόστερ της. Δεν υπάρχει κάτι άλλο για τους λάτρεις του μπάσκετ τη δεδομένη χρονική περίοδο πλην της Ευρωλίγκα. Να το διασκεδάσουν, όχι όμως ως χούλιγκαν. Αλλά ως αγνοί λάτρεις του αθλήματος».
– Ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός έχουν αποδυναμωθεί πιστεύεις λόγω κρίσης; «Κατά τη γνώμη μου, παραμένουν πολύ δυνατοί. Όταν μια ομάδα έχει στη σύνθεση της τον Διαμαντίδη, τον Σάτο τον Μπατίστ και η άλλη, τον Σπανούλη, σε καμία περίπτωση. Ο Ολυμπιακός πιστεύω είναι δομημένος σωστά. Είναι ομάδες που έχουν εξαιρετικούς τεχνικούς στους πάγκους τους και ενθουσιώδη κοινό στις εξέδρες τους. Μάλιστα, πιστεύω στη περίπτωση του Παναθηναϊκού ότι θα είναι καλύτερα από καλά και φέτος».
– Πως σκέφτεσαι να είναι ο Σέρτζιο Σκαριόλο σε δέκα χρόνια από τώρα; «Να απολαμβάνει το μπάσκετ και την οικογένεια του. Δεν ξέρω από ποιο πόστο θα απολαμβάνω το άθλημα-ίσως και από εκείνο του απλού θεατή. Γιατί όχι;»