Πως το ‘λεγε κάποτε το διαφημιστικό σλόγκαν; «Ελλάδα δεν είναι μόνο η Αθήνα»… Ε, κάπως έτσι, με μία μικρή παράφρασή του, είναι και το σλόγκαν του ΠΣΑΚ, που δεν έχει μάτια μόνο για τους… πρωτοκλασάτους παίκτες, αλλά έχει στραμμένο το βλέμμα του και αγχώνεται και μάχεται επί καθημερινής βάσεως και για τους άλλους. Εκείνους που αγωνίζονται και πιο χαμηλά. Διότι «υπάρχει, φυσικά και το πιο κάτω», όπως παραδέχεται ο πρόεδρος του συνδέσμου Γιώργος Παυλίδης, μιλώντας στο infobasket.gr και αναφέρεται φυσικά στις κατηγορίες που αποτελούν εν πολλοίς τη βάση της μπασκετικής πυραμίδας.
«Δυστυχώς, το κακό είναι πως όταν είχαμε σαν μπάσκετ την οικονομική δυνατότητα, όλ’ αυτά τα προβλήματα που υπάρχουν στις πιο μικρές κατηγορίες να τ’ αντιμετωπίσουμε, είχαν σκεπαστεί και δεν ασχολήθηκε κάποιος ώστε να χτιστούν κάποιες γερές βάσεις. Ήταν η εποχή του εφήμερου, του ουδέν μονιμότερον του προσωρινού και πάει λέγοντας…», αναφέρει ο εκτελών χρέη υπηρεσιακού προέδρου Παυλίδης, ο οποίος πάντως έχει ανασκουμπωθεί για τα καλά και παλεύει καθημερινά για να βάλει μία… τάξη στα κακώς κείμενα.
-Δεν είναι και τόσο ξεκάθαρο το τοπίο για τους μπασκετμπολίστες, διότι μπορεί να πει κανείς ότι υπάρχουν αθλητές δύο, τριών ή και περισσοτέρων ταχυτήτων.
«Είναι γεγονός αυτό. Προσπαθούμε ν’ αποσαφηνίσουμε τι έχει κάθε φορέας στο μυαλό του ή, πως θεωρεί ότι είναι ένας επαγγελματίας παίκτης στην Α1, τι είναι ένας παίκτης στην Α2, στη Β’ και στη Γ’ εθνική. Τι θεωρείται ερασιτεχνικός αθλητισμός, αλλά και πότε είναι κάποιος παίκτης περιουσιακό στοιχείο της ομάδας. Καταλαβαίνω την περίπτωση εκείνη για κάποιον όταν υπογράφει ένα συμβόλαιο, αλλά δεν καταλαβαίνω να χαρακτηρίζονται έτσι κι οι παίκτες στις μικρές κατηγορίες. Εκεί όπου δεν έχει ο παίκτης κανένα συμβόλαιο! Εκείνο, λοιπόν, το οποίο προσπαθούμε είναι να κάνουμε τα μέλη μας, αλλά και αυτούς που δεν είναι μέλη μας, να γνωρίζουν σε ποιο πλαίσιο κινούνται. Αν είναι ερασιτέχνες, εάν είναι επαγγελματίες, τι πρέπει να κάνουν, ποιες προτεραιότητες πρέπει να βάλουν στη ζωή τους. Ότι δηλαδή κάθε άνθρωπος θέλει να κάνει κι ας μην είναι επαγγελματίας καλαθοσφαιριστής».
-Ο ΠΣΑΚ δεν ξεχωρίζει τους μπασκετμπολίστες σε μέλη του και μη μέλη του, αλλά απ’ ότι καταλαβαίνω κάνει προσπάθεια, να τους βάλει όλους κάτω απ’ την ίδια… σκεπή.
«Ναι, έχει στραφεί προς την κατεύθυνση αυτή. Τους τελευταίους τέσσερις μήνες ο ΠΣΑΚ έχει πάρει κάποιες πρωτοβουλίες, που εμμέσως δείχνουν αυτό το σκοπό. Η πρώτη απ’ αυτές είναι μία σειρά επαφών με εταιρίες ώστε να εξασφαλίσει στα μέλη του ένα εκπτωτικό πρόγραμμα το οποίο μπορούν να απολαύσουν όσοι είναι μέλη του ΠΣΑΚ. Η δεύτερη πρωτοβουλία είναι ότι προσπαθούμε με κάποιους φορείς και με κάποια εξειδικευμένα άτομα να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε για την παράλληλη εκπαίδευση των αθλητών. Κι λέω παράλληλη, διότι θέλουμε αυτό να γίνεται παράλληλα με την καριέρα τους στο γήπεδο, ώστε να μπορούμε να έχουμε καταρτισμένους αθλητές όταν τελειώσουν την καριέρα τους, όποτε κι αν γίνει αυτό.Και η τρίτη πρωτοβουλία είναι ότι έχουμε ξεκινήσει μία εκστρατεία ενημέρωσης πρόσωπο με πρόσωπο, που δεν γίνεται πλέον μέσω των ΜΜΕ, αλλά γίνεται μ’ εμάς να πηγαίνουμε στο γήπεδο, να μιλάμε με τις ομάδες. Με κάθε παίκτη που έχει ένα πρόβλημα να αντιμετωπίζουμε το περιστατικό του ανθρωποκεντρικά και μόνο σ’ αυτόν κι όχι να προσπαθήσουμε να δώσουμε λύση, παρατηρώντας τη δική του περίπτωση να κάνουμε έναν γενικό κανόνα. Και φυσικά από εκεί και πέρα έχουμε κάνει και κάποιες ενέργειες για ενημέρωσή τους άμεσα με τη χρήση των τεχνολογιών, όπως είναι τα e-mail».
-Ο αγώνας σας, πάντως, κάθε άλλο παρά… ρόδινος είναι.
«Διανύουμε μία εποχή, στην οποία όλοι μας λίγο ως πολύ δεν περνάμε και ρόδινα. Εκείνο που θέλουμε εμείς σαν ΠΣΑΚ είναι να πετύχουμε κάποια πράγματα, ουσιαστικά. Όλοι θεωρούν ότι είμαστε ένα αμιγώς συνδικαλιστικό όργανο, και επί της ουσίας δεν έχουν άδικο. Ο ΠΣΑΚ, ωστόσο, είναι ένας σύνδεσμος και όπως κάθε σύνδεσμος πρέπει να προστατεύει τα μέλη του. Ένας τρόπος είναι να κατοχυρώνει τα δικά του δικαιώματα. Ένας δεύτερος τρόπος είναι να δει πως θα υπερασπίσει και θα επεκτείνει τα δικαιώματά του».
-Μέχρι τώρα έχετε κερδίσει κάποιες μάχες. Αλλά υπάρχουν πολλά ακόμη…
«Για ένα πράγμα υπερηφανευόμαστε σαν ΠΣΑΚ είναι ότι οι αλλαγές που ζητάμε δεν έχουν κανένα οικονομικό κόστος. Ένα απ’ αυτά είναι και η ασφάλιση, όχι εξτρά από κάποιον άλλον, αλλά ν’ αναγνωρίζονται τα παιδιά της Α2 – για τα οποία γίνεται ο λόγος στην παρούσα φάση – ως επαγγελματίες, γιατί αυτό είναι. Διότι από τη στιγμή που υπάρχει ένα συμβόλαιο, δηλαδή εξαρτημένη εργασία τότε αυτός ο παίκτης χρειάζεται να έχει και την ασφάλειά του. Δυστυχώς, όμως ίσως επειδή δεν βρίσκεται στην προτεραιότητα της πολιτικής ατζέντας, ίσως διότι κάποιοι δεν το θεωρούν σημαντικό, δεν έχει επιτευχθεί η επίλυσή του. Η αλήθεια, όμως είναι εκεί έξω, στα γήπεδα, όπου 300 και πλέον παιδιά κάθε χρόνο αντιμετωπίζουν αυτό το πρόβλημα και πιστεύω ότι θα πρέπει να δοθεί μία λύση. Βέβαια θα πρέπει να πω και τα θετικά. Διότι στο κομμάτι της υγείας – όχι το συνταξιοδοτικό – η ΕΟΚ έστω και καθυστερημένα φέτος κάλυψε με δικούς της πόρους την ασφάλεια των παιδιών της Α2 και πλέον οδεύουμε με συζητήσεις για το πώς θα καλύψουμε και τη νέα χρονιά».
-Ανέλαβες τα ηνία του ΠΣΑΚ αμέσως μετά την απόφαση του Λάζαρου Παπαδόπουλου ν’ αποχωρήσει.
«Ο Λάζαρος είχε επενδύσει πάρα πολύ απ’ την προσωπική του ζωή στον ΠΣΑΚ. Αυτό που τον στεναχώρησε πάρα πολύ δεν ήταν τόσο ότι η απεργία είχε την κατάληξη που είχε, αλλά κυρίως διότι τα μέλη μας χολώθηκαν και κατάντησαν μαζί με τον ίδιο να κατηγορούν το ένα το άλλο. Γι’ αυτό και σταμάτησε. Μιλάω μαζί του, αλλά είναι δική μου προσωπική επιλογή, διότι καταλαβαίνω πόσο συναισθηματικά φορτισμένος ήταν, να μην πηγαίνω το θέμα στα του συνδέσμου όταν μιλάμε. Διότι θέλει να ξεκουραστεί απ’ αυτά…
Η εμπλοκή μου στον ΠΣΑΚ έγινε διότι μ’ άρεσε ο αλτρουισμός που έδειχνε ο Λάζαρος, ο οποίος ήθελε να βοηθήσει τα παιδιά που έχουν τα μικρά συμβόλαια. Κάθε συμβουλή, λοιπόν είναι ευπρόσδεκτη, αλλά όσον αφορά τις επαφές μου με τα μέλη και τα μη μέλη αυτά καθορίζονται απ’ το δικό μου, το προσωπικό μου στυλ».
-Εκτελείς χρέη υπηρεσιακού προέδρου, όμως έχεις αποφασίσει να πας τον σύνδεσμο σε εκλογές.
«Αυτή τη στιγμή μένω εδώ, ως υπηρεσιακός και οδηγώ τον ΠΣΑΚ σε εκλογές και πάλι, παρόλο που αυτό δεν προβλέπεται. Αλλά αυτό το κάνω, διότι θέλω τα παιδιά να έχουν σαν εκπροσώπους αυτούς τους οποίους θέλουν οι ίδιοι να εκλέξουν».
-Να υποθέσω με βάση τα λεγόμενά σου, ότι δεν αποκλείεται το ενδεχόμενο να σε δούμε και πάλι υποψήφιο στο… ψηφοδέλτιο.
«Από τότε που ήμουν 26 χρονών είχα σκοπό όταν σταματήσω να παίζω, να σπουδάσω. Αυτό κάνω, τώρα και με γεμίζει πάρα πολύ, μ’ ευχαριστεί. Αλλά πέρα απ’ αυτό μου αρέσει και η μάχη που δίνω για τον σύνδεσμο. Όσον αφορά την υποψηφιότητα, η δική μου θέση είναι ξεκάθαρη. Για να θέσω υποψηφιότητα θα πρέπει να δούμε κι άλλους παράγοντες οι οποίοι θα καθορίζουν αν θα είμαι ή όχι στον ΠΣΑΚ. Εμένα αυτό το πράγμα μ’ αρέσει κι αν πιστεύουν τα παιδιά, ότι αυτό το πράγμα τους εκφράζει και ότι μπορώ να τους υπερασπίσω τότε δεν βλέπω το λόγο γιατί όχι»!